Wraak & verlangen(127)

‘Ja, ja,’ schamperde hij. ‘En hoe heeft hij dat voor elkaar gekregen, als ik vragen mag?’

‘Hemelse genade, moet ik het dan voor je uitspellen?’ riep ze gefrustreerd uit. ‘Pap was in die tijd zwaar aan de drank. Je maakt mij niet wijs dat je daar indertijd niets van wist. Je vader dreigde hem te ontslaan, tenzij ik vertrok en alle contact met jou verbrak. Ontslag had voor mijn vader het einde betekend. Dus je ziet het: ik had geen keus.’

In de stilte die viel, keek Rafaello haar met een verbeten trek om zijn mond aan.

‘Het zou een grof schandaal zijn… als het waar is wat je vertelt,’ zei hij uiteindelijk. ‘ Mijn vader jouw vader ontslaan? Nooit. Dat zou hij nooit hebben gedaan, dat weet ik zeker. Dan zouden je vader en broer dakloos zijn geworden, en dat zou hij nooit op zijn geweten willen hebben. Jij suggereert nu dat er sprake zou zijn geweest van chantage. Nou, je liegt dat je barst.’

Hoewel ze niet had verwacht dat hij haar verhaal zonder slag of stoot zou aannemen, viel de felheid waarmee hij háár versie van de waarheid van de hand wees haar rauw op het dak. Hoe kon hij er zo zeker van zijn dat Benito Grazzini haar vader niet zou hebben ontslagen? Een werkgever die een werknemer ontslaat wegens dronkenschap op het werk stond immers volledig in zijn recht? Waarom zou Benito Grazzini daar anders over denken? Hoe coulant een mens ook kon zijn, er waren grenzen.

‘Zal ik je eens vertellen hoe ik denk dat het zat?’ zei Rafaello. ‘Jij had toen die aanbieding gekregen om fotomodel te worden; dé kans om rijk en beroemd te worden. Je had allang besloten om weg te gaan. Het aanbod van mijn vader had niet op een gunstiger moment kunnen komen, dus je nam zijn cheque met beide handen aan.’

Zo zag hij het dus: ze was alleen maar uit geweest op geld en eigenbelang en ze verdraaide de zaken om zich te rechtvaardigen. Zijn vader trof geen enkele blaam. Ze had het kunnen weten. Het had geen zin hier nog langer over te discussiëren, besefte ze. Daarom zei ze: ‘Ik meende wat ik daarnet zei. Ik vertrek. Als jij zonodig een minnares wilt, vraag je Lady Fiona maar. Volgens mij wil ze maar al te graag.’

‘Ik weet zelf ook niet goed waarom, maar ik vind jou veel aantrekkelijker.’ Kalm slenterde hij naar haar toe.

‘Ik hoef niets met een man die het tegelijk met andere vrouwen doet.’

‘Zo te zien ligt op dit moment niemand in mijn bed. Fiona en ik kennen elkaar goed, maar ik ben niet van plan daar dieper op in te gaan, cara.’ Vlak voor haar bleef hij staan. Hij nam een gevlochten haarstreng tussen zijn vingers.

‘Wat doe je?’ vroeg ze argwanend.

‘Ik hou van loshangende haar.’

‘Denk je nu heus dat mij dat iets kan schelen?’

‘Ik zou het je kunnen bijbrengen, bella mia,’ zei hij terwijl hij haar haren begon te ontvlechten.

Ze keek hem recht in zijn ogen en slikte moeilijk. Hoewel ze alleen maar een stap achteruit hoefde te doen om hem te doen ophouden, deed ze dat niet. ‘Ik ben niet zo’n ster in het leren van dingen die me niet interesseren. Laat me gaan, Rafaello. Dit wordt toch niets.’

‘Dat bepaal ik wel.’

‘Je hebt graag vrouwen met ervaring, dat heb je zelf gezegd. Ik ben maar een amateur.’

‘Ik heb niet gezegd dat ik de voorkeur geef aan een professional.’

Ze voelde haar wangen warm worden. ‘Maar… ik ben nog maagd.’

Zijn vingers vielen stil. ‘Als dat soms geestig bedoeld is –’

‘Het is geen grapje,’ snibde ze.

Hij legde zijn handen om haar ellebogen en bestudeerde haar gezicht. ‘Als jij Pinocchio was, zou je neus nu tot aan de deur reiken. Jij, maagd? Vijf jaar geleden vond ik die ideeën over puurheid van je ook al dubieus, maar toen gaf ik je het voordeel van de twijfel. Er viel toen ook weinig tegen in te brengen.’

‘Hoe kun je er nou zo zeker van zijn dat ik geen maagd meer ben?’ riep ze uit.

Daar hoefde hij geen seconde over na te denken. ‘Je bent gewoon veel te sexy. Je beweegt en praat als een vrouw die haar eigen lichaam door en door kent.’

‘Ja, gek is dat toch,’ hoonde ze. ‘Zou dat misschien komen doordat ik er al mijn hele leven in woon?’

‘Maagdelijkheid komt tegenwoordig niet zo vaak meer voor. Iemand van jouw leeftijd die nog maagd is, heb ik nog nooit ontmoet.’

‘En je vraagt er altijd naar, begrijp ik,’ zei ze boos. Ze had genoeg van zijn aanmatigende houding; haar geduld begon op te raken. Toen ze haar ellebogen losrukte, legde hij zijn handen echter doodleuk op haar schouders. ‘Het wordt hoog tijd dat je inziet dat er nogal wat vrouwen rondlopen die seks niet beschouwen als een kant-en-klaarmaaltijd,’ zei ze.

‘Kant-en-klaarmaaltijden eet ik nooit. Ik ben zeer gehecht aan de gastronomische maaltijden die mijn Franse kok me voorschotelt. Dit is toch niet een poging om me een schuldgevoel over onze overeenkomst te bezorgen, hoop ik? Zo ja, dan is die jammerlijk mislukt. Als ik dacht dat je nog maagd was, zou ik maken dat ik wegkwam. Maar ik wéét gewoon dat je geen maagd meer bent.’