Wat de doden weten(122)

‘Ik ben Ruth al jaren niet meer,’ zei ze terwijl ze in de auto stapte. ‘Van al mijn namen had ik de grootste hekel aan Ruth Leibig. Ik vond het het ergst om Ruth te zijn.’

‘Nou, u zult uw echte naam vandaag moeten vertellen of anders brengt u de nacht door in de vrouwengevangenis. We hebben u vijf dagen gegund, maar nu is er geen tijd meer. U gaat ons nu vertellen wie u bent en wat u weet van de familie Dunham en de meisjes Bethany.’

Als ze moest benoemen hoe ze zich voelde, dan zou ze opgelucht zeggen, wetend dat het voor eens en voor altijd voorbij zou zijn. Of misschien was het toch doodsangst.





40





‘We kunnen haar aan je laten zien, via de bewakingscamera’ bood Infante Miriam aan. ‘Of met haar langslopen in de hal, zodat je haar kunt bekijken.’

‘Dus het is uitgesloten dat ze Heather is?’

‘Inderdaad, als ze Ruth Leibig echt is, en ze heeft min of meer toegegeven dat dat haar naam was. Ruth Leibig haalde in 1979 haar diploma voor de middelbare school in York, Pennsylvania, en trouwde in hetzelfde jaar met Dunhams zoon. Heather was toen zestien. Dat huwelijk kan wel legaal zijn geweest, vooral als de Dunhams getuige waren. Maar hoe plausibel is het dat Heather twee jaar te vroeg de middelbare school afmaakte?’

‘Ik was degene die dat opmerkte’ onderbrak Willoughby hem, maar Infante nam hem niet kwalijk dat hij dat beetje belangrijkheid benadrukte. Uiteindelijk zou Infante ook hadden opgemerkt dat de data niet met elkaar te rijmen vielen. Maar feiten zoals de geboortedata van de meisjes Bethany stonden in Willoughby's hersenen gegrift, hoezeer de oude man dat ook had ontkend.

‘Nee, Heather was slim, maar niet zo slim dat ze twee klassen kon overslaan’ gaf Miriam toe. ‘Zelfs niet op een parochieschool in een godvergeten gat in Pennsylvania.’

Infante had op een katholieke school gezeten en had het behoorlijk zwaar gevonden, maar hij wilde Miriam op dit moment niet tegenspreken.

‘Wat is er dan met mijn dochters gebeurd?’ vroeg Miriam. ‘Waar zijn ze? Heeft Stan Dunham er iets mee te maken?’

‘Onze theorie is dat hij je meisjes heeft ontvoerd en vermoord, en dat de vrouw van zijn zoon, Ruth, op een of andere manier bekend is geraakt met de details’ zei Infante. ‘We weten niet zeker waarom ze haar identiteit beschermt, maar er bestaat een kans dat ze wordt gezocht voor iets anders. Of dat ze zeker weet dat Penelope Jackson de brand heeft gesticht waarbij Tony Dunham is omgekomen en dat ze probeert haar te beschermen, hoewel ze blijft volhouden dat ze geen banden heeft met die vrouw van Jackson. Als we haar over de auto vragen, dan beroept ze zich op het Vijfde Amendement. Als we haar iets anders vragen, dan beroept ze zich ook op het Vijfde Amendement.’

Nancy leunde naar voren en schoof een glas water in Miriams richting. ‘We hebben tegen haar gezegd dat als ze verklaart dat Penelope Jackson Tony Dunham heeft vermoord in Georgia, we een deal met haar zouden kunnen sluiten wat betreft het feit dat ze door is gereden na en ongeluk en waarvoor ze verder nog op de vlucht is, afhankelijke van hoe ernstig dat is. Maar in plaats van toe te geven dat ze ooit Ruth Leibig was, zegt ze nu helemaal niets, zelfs niet tegen haar eigen advocaat. Gloria heeft erop aangedrongen dat ze een deal moet sluiten en dat ze alles moet vertellen wat ze weet, maar ze lijkt bijna in een soort catatonische staat te zijn.’

Miriam schudde haar hoofd. ‘Zij en ik allebei. Ik ben lamgeslagen. Al die tijd heb ik mezelf voorgehouden dat het onmogelijk was, dat ze wel een bedrieger moest zijn. Ik dacht dat ik… een muur had opgetrokken om alle hoop buiten te houden. Nu realiseer ik me dat ik wilde dat het waar was, dat ik het waar kon laten zijn door hierheen te komen.’

‘Natuurlijk wilde je dat’ zei Lenhardt. ‘Dat zou iedere ouder willen. Hoor eens, kom morgen of maandag terug, dan kunnen we veel meer reconstrueren. Dan kunnen we nakijken of Tony en Ruth ooit zijn gescheiden, onder welke jurisdictie dat viel, en meer van dat soort dingen. We kunnen mensen van die school traceren, zelfs als de parochie niet meer bestaat. We hebben voor het eerst aanwijzingen, concrete aanwijzingen.’

‘Ze is Heather niet’ viel Willoughby bij, ‘Maar ze heeft wel antwoorden, Miriam. Ze weet wat er is gebeurd, al is het uit de tweede hand. Misschien heeft Dunham zijn schoondochter in vertrouwen genomen nadat zijn diagnose was gesteld, misschien was ze zijn vertrouweling.’

Miriam zakte neer in Lenhardts stoel. Ze oogde nu naar haar leeftijd, en wel ouder nog: haar goede lichaamshouding was weg, haar ogen lagen diep in hun kassen. Infante wilde tegen haar zeggen dat ze heel veel had bereikt door hiernaartoe te komen, dat haar reis de moeite waard was geweest, maar hij wist niet zeker of dat wel waar was. Uiteindelijk hadden ze Dunhams appartement toch wel doorzocht, ook zonder dat Miriam de link tussen haar huishouden en het zijne had geopenbaard. Het bezoek aan de oude man had vanwege zijn dementie in eerste instantie niet zo belangrijk geleken toen zijn naam voor het eerst opdook, maar ze hadden binnen afzienbare tijd toch wel in zijn zaakjes gesnuffeld. Ach wat, tot vanmiddag was Infante er niet eens van overtuigd geweest dat Dunham ook maar met iemand te maken had gehad behalve Tony Dunham en de immer onvindbare Penelope Jackson. Dat waren de enige verbanden die ze zelfstandig hadden gelegd: tussen de mysterieuze vrouw en Penelope Jackson, tussen Penelope Jackson en Tony Dunham, en tussen Tony Dunham en Stan Dunham.