Vierspel(61)

Ik zet me schrap als ik naar de gesloten deur van haar kantoortje loop. Ik luister even, maar ik hoor haar niet praten, dus klop ik aan en wacht tot ze zegt dat ik binnen kan komen. Stilte. Ik klop nog eens. Ik weet zeker dat ik het zou hebben gehoord als ze de deur uit was gegaan, en bovendien hangt haar jas nog aan de kapstok. Nog maar een keertje kloppen, en dan doe ik de deur open. Lorna zit achter haar bureau. De tranen stromen haar over de wangen, en haar ogen zijn helemaal gezwollen.

‘Wat nou?’ zegt ze agressief. Ik zie dat haar telefoon er weer naast ligt, en ik besluit haar huidige emotionele staat te negeren en me professioneel op te stellen. Het is wel duidelijk dat ze niet wil dat ik haar zo zie. Ik leg haar in zo kort mogelijke bewoordingen uit wat er met Craig aan de hand is.

‘Ik heb de producent gesproken,’ zegt ze defensief. ‘Dus dan hebben ze dat daar zelf niet doorgegeven of… wat dan ook.’ Nu wil ik zo snel mogelijk deze kamer weer uit. ‘Misschien dat je ze even kunt bellen om de zaak recht te zetten? Craig is echt heel bang dat ze anders iemand anders vragen.

‘Best,’ zegt ze.

‘Oké. Mooi.’ Ik loop weg, maar het is ondoenlijk om iemand te negeren die kennelijk een soort inzinking heeft recht voor je neus, al heb je nog zo de pest aan haar. Dus voor ik er erg in heb, vraag ik: ‘Gaat het wel?’

‘Als je nog eens aanklopt en je hoort me niet zeggen dat je binnen kunt komen, kom dan ook niet binnen.’

‘Wat jij wilt, baas,’ zeg ik sarcastisch. Dit was dus echt de laatste keer dat ik nog probeerde om aardig tegen haar te doen.

Als ik weer terugkom op de receptie, zie ik het lichtje van haar telefoonlijn uitgaan en weer aan. Ik weet dat ik het niet moet doen, maar ik pak mijn eigen telefoon op en luister mee met haar gesprek. Ik klem mijn hand stevig over de hoorn zodat ze me niet kan horen ademen. Iemand neemt op met de woorden ‘Reddington Road’ en Lorna vraagt naar een van de producenten bij naam.

‘Kate,’ zegt ze zodra ze is doorverbonden. ‘Ik vind het zo vervelend, maar ik heb je nooit meer teruggebeld over Craig Connolly. Ik weet dat hij deze ochtend zijn eerste scriptbespreking had, en ik wilde alleen even bevestigen dat hij dat uiteraard voor het minimumhonorarium zal doen. Hij is dolblij met deze kans.’

‘Geweldig,’ zegt Kate. ‘Ik was even bang dat er een probleem zou zijn. Vooral omdat hij de eerste bespreking van de verhaallijn al heeft gemist…’

‘Hij was ziek,’ onderbreekt Lorna haar. ‘Maar hij weet zeker dat hij het goed in de vingers heeft en hij heeft er ontzettend veel zin in. En, nogmaals, mijn excuses,’ zegt ze. ‘De fout ligt bij ons. Om heel eerlijk te zijn heb ik jouw berichtje nooit gekregen, maar hoe dan ook…’

‘Geen probleem,’ zegt Kate vriendelijk. ‘Ik zorg dat Emma het contract er vandaag uit doet en dan moet jij Craig maar even bellen dat hij aan de slag kan.’

Ik wacht tot Lorna ophangt voor ik mijn telefoon ook neerleg. Als haar lichtje weer aangaat, neem ik aan dat ze Craig belt met het goede nieuws, maar ik besluit hem toch zelf later nog eens te bellen. Voor de zekerheid.

Ik begrijp best dat ze aan mij niet wil toegeven dat ze er een potje van heeft gemaakt, maar haar gedrag is wel heel extreem. Ik weet dat haar promotie alles voor haar is, hoe lui ze soms ook kan zijn. Het geeft haar de status die ze altijd zo graag heeft willen hebben en ik kan niet geloven dat ze dat nu allemaal op het spel zet. Is dit dan allemaal nog steeds vanwege de verbroken relatie met Alex? Dacht ze dan echt dat ze zouden gaan trouwen en kindjes krijgen en nog lang en gelukkig zouden leven? Dat is toch wel heel vergezocht. Alex is een aantrekkelijke en geestige man. Hij beweerde al dat hij van haar hield toen ze elkaar zo ongeveer vijf minuten kenden. Waarom zou ze dat niet geloven? Waarom zou ze niet verliefd op hem zijn geworden? Dat ik nu toevallig weet dat hij haar gebruikte, wil nog niet zeggen dat het voor haar minder echt was.





19


IN ÉÉN KLAP IS ONS sociale leven, dat van Dan en mij, voorbij – voor zover we al een sociaal leven hadden. Over. Uit. We hebben natuurlijk Isabel nog, maar die wil de meisjes niet vaker dan nodig met een oppas opzadelen, omdat ze al genoeg onrust in hun leven hebben gehad, de laatste tijd. En de avonden dat ze wel weggaat wil ze met Luke weg, en dat is ook heel begrijpelijk. We hebben wel andere vrienden, hoewel dat meer kennissen zijn, stellen die we via de kinderen kennen, of uit de kroeg, mensen van Dans kantoor, maar dat zijn meer mensen die je met kerst een kaartje stuurt, en met wie je een minuut of tien kletst op een feestje. Het zijn geen van allen mensen met wie ik een hele avond door zou willen brengen.

Omdat ik Dan wanhopig graag het huis uit wil hebben en om voor wat afleiding voor hem te zorgen, maak ik een lijstje van alle mensen die in aanmerking komen om onze nieuwe beste vrienden te worden, en ik probeer het enthousiasme op te brengen om een avond met de uitverkorenen te organiseren.