Vierspel(59)

Ik moet er later de hele tijd aan denken. Niet aan dat Isabel en Luke seks hebben, dat zou raar zijn. Nog los van het feit dat ik geen idee heb hoe Luke eruitziet, dus dan zou ik zelf iemand moeten verzinnen om in het plaatje te passen. Nee, waar ik over blijf malen is de gedachte aan hoe het zou zijn als ik met iemand anders was dan Dan. Nu, op mijn leeftijd. Ik weet precies wat Isabel bedoelt als ze zegt dat ze zenuwachtig is, ondanks dat ik haar zo op haar kop geef. Ik zou me zoveel bloter voelen, het zou potentieel zoveel vernederender zijn dan toen we nog jong waren en vol zelfvertrouwen. Maar het zou ook spannend en gedurfd zijn. Om nog maar te zwijgen van de boost die het zou zijn voor je ego dat iemand nu naar je zou kijken, gewoon zoals je bent, met al je lillende delen en rimpels om je ogen, en zou denken: ‘Wow.’

Een deel van mij, een deel dat ik liever niet onder ogen zie, benijdt haar. Maar ik weet dat ik mijn eigen advies nooit ter harte zou nemen als ik haar was. Ik zou lekker in mijn veilige schulp kruipen en niet het risico lopen te worden afgewezen. En trouwens, ik zit helemaal niet te wachten op wat voor verandering dan ook. Ik ben heel erg gelukkig met hoe mijn leven nu is. Het is alleen een beetje gek om ineens aan alle kanten te zijn omgeven door woeste lustgevoelens. Dat ben ik helemaal niet gewend van mijn vrienden. Het geeft me een… ja, wat voor gevoel geeft het me eigenlijk? Dat ik saai ben? Dat ik er niet meer bij hoor?

Ineens bedenk ik dat ik zo ontzettend zelfverzekerd was toen ik Dan leerde kennen. Toen woog ik natuurlijk ook maar zevenenvijftig kilo. Heel even voel ik me verschrikkelijk onzeker als ik me afvraag wat hij nu eigenlijk van me vindt, en of hij ziet dat ik mezelf een beetje heb verwaarloosd of dat hij alleen de vrouw ziet van wie hij houdt, en al die veranderingen voor lief neemt. Of hij stiekem naar Alex en Isabel kijkt met het idee dat hij zelf ook weg zou willen lopen om woeste, gepassioneerde seks te hebben met iemand anders. Nee, zeg ik bij mezelf. Zo is Dan niet. Hij denkt waarschijnlijk hoe verschrikkelijk het is dat je dan de hele tijd je buik in moet houden en niet door je mond moet uitademen omdat je knoflook hebt gegeten. En zo denk ik er zelf ook over. Echt waar.

Zodra ik de kinderen naar school heb gestuurd – waarbij ik Zoe strikte orders gaf om de meisjes tot aan de deur van hun school te brengen ‘en te wachten tot ze naar binnen waren’ voor ze met William op de bus stapte – bel ik Isabel. Ik weet dat ik eigenlijk moet wachten tot ze mij belt, want er is een risico dat Luke er nog is. Ik ga ervan uit dat ze niet opneemt als dat het geval is. Maar ze neemt op bij de derde toon, en het klinkt niet alsof ik haar stoor.

‘En,’ vraag ik zodra ze me begroet heeft, ‘hoe was het?’

‘O,’ zegt ze, en ze klinkt alsof ze zojuist een heel wilde nacht heeft gehad. ‘Het was leuk. Denk ik. Het was eigenlijk vrij snel weer achter de rug.’

‘Dat is de eerste keer altijd zo,’ zeg ik alsof ik er verstand van heb. ‘Die moet je gewoon achter de rug hebben, en als je je niet meer zo gek voelt in je nakie, dan kan je het de volgende keer rustig aan doen. Toch?’

‘Dat was het hem juist,’ zegt ze. ‘Er was geen volgende keer.’

‘Zelfs vanochtend niet?’

‘Hij is niet blijven slapen. Hij kwam mee naar huis, en het ging allemaal echt heel goed, maar toen zei hij dat hij naar huis moest, omdat hij vanmorgen een vergadering heeft en omdat hij schone kleren nodig had.’

‘O. Aha. Nou, dat is begrijpelijk, denk ik. Het zou ook wel een beetje aanmatigend zijn geweest als hij een schoon pak bij zich had gehad op jullie eerste echte date.’

‘Weet ik ook wel, maar ik was toch wel teleurgesteld. Ik had een heel scenario in mijn hoofd. Dat ik een ontbijtje voor hem zou maken, en dat we echt de kans zouden hebben om elkaar wat beter te leren kennen.

‘Heb je hem expliciet gevraagd of hij wilde blijven slapen? Voor je hem mee naar huis nam, bedoel ik?’

‘Nee. Ik geloof het niet. Ik nam het gewoon aan…’

‘Zal ik je eens wat zeggen? Het is misschien maar goed. Ik moet er niet aan denken om met iemand die ik nauwelijks ken aan de cornflakes te zitten. Vooral niet na…’

Ze lacht. ‘Je hebt gelijk. In werkelijkheid zou het waarschijnlijk een stuk minder romantisch zijn. Maar goed, hij heeft wel gevraagd of ik later deze week nog een keer wat wil doen, samen, dus dan moet hij het wel oké hebben gevonden.’

‘Alleen maar oké?’

‘Nee. Het was meer dan oké. En de volgende keer wordt het fantastisch.’

‘Dus het was niet zo dat hij het op een lopen zette toen hij je zonder kleren zag?’

‘Nee,’ zegt ze koket. ‘Zo was het niet.’

‘Moet ik de meisjes weer nemen? Doe ik met alle plezier.’