Vierspel(58)

Lorna hangt rond op de receptie als wij weer terug zijn, en daar word ik altijd heel nerveus van. Ze kijkt op haar horloge.

‘Voortaan moeten jullie je lunchpauze na elkaar nemen,’ zegt ze en ze kijkt Kay aan. ‘Jullie kunnen niet allebei tegelijk weg; er moet hier altijd iemand zijn om de telefoon aan te nemen.’

‘O,’ zegt Kay, en ze kijkt zorgelijk.

‘Mijn schuld,’ zeg ik opgewekt. ‘Ik heb het aan Melanie gevraagd en die vond het prima, omdat ze zelf niet weg hoefde.’

‘Nou, dat had je mij dan moeten laten weten,’ zegt ze chagrijnig.

‘Ja, je hebt gelijk,’ zeg ik, want ik heb geen zin om te happen. ‘Maar, joh, er is niks ergs gebeurd.’

Als Kay er niet was geweest, hadden we nu waarschijnlijk dikke ruzie gehad. Dan had ze mij ervan beschuldigd dat ik opstandig doe, en ik had haar allerlei hooghartige dingen naar het hoofd geslingerd. Maar nu mompelt ze alleen nog wat en trekt zich dan terug in haar kantoortje om zich voor te bereiden op de belangrijke afspraak.

Heather lijkt me best aardig als ze binnenkomt, hoewel ze ophoudt met al te aardig doen als ze doorheeft dat ik alleen maar de assistente ben. Ik breng haar thee terwijl zij wacht tot Lorna klaar is met haar telefoontje, en ik hoop dat de muur vol foto’s van onze cliënten, van wie ze er waarschijnlijk niet een kent, haar niet afschrikt.

De bespreking verloopt duidelijk volgens plan. Heather onderstreept nogmaals haar besluit om haar huidige agenten te ontslaan en bij ons te komen. Als ze weg is, tovert Joshua ergens een fles champagne vandaan en staat erop dat wij in zijn kantoortje komen om te klinken op het heuglijke feit.

‘Haal je maar niks in je hoofd,’ zeg ik lachend tegen Kay. ‘Dit gebeurt niet elke dag.’

Ze lacht en Melanie vraagt of ze het tot nu toe naar haar zin heeft.

‘Het is geweldig,’ zegt Kay. ‘Ik denk dat ik het hier heel erg leuk ga hebben.’

Stiekem hoop ik dat ze gelijk heeft.





18


HET IS EEN OPLUCHTING DAT Nicola en Natalie de boel bij ons thuis al op stelten hebben gezet als ik thuiskom. Dan heeft Dan even wat afleiding van zijn ruzie met Alex. Hij was het hele weekend zo vreselijk down, en zo in gedachten verzonken. Vanavond heeft hij niet de luxe om te kunnen peinzen, want dan wordt hij gedwongen om mee te spelen met Muizenval of hij moet boksen op Zoe’s Wii.

Isabel is al weg en heeft de meisjes bij Zoe achtergelaten om vervolgens terug te racen naar Liverpool Road om zich voor te bereiden op haar date. Luke neemt haar mee naar Nobu, en dan – ik twijfel er tenminste niet aan dat Isabel dat hoopt – gaat hij mee naar haar huis.

Ik stuur haar een sms’je – ‘Niks doen wat ik ook niet zou doen.’ – en ze belt me vrijwel meteen terug en zegt: ‘Ik ben doodsbang.’

‘Gewoon op je rug liggen. Doe het voor volk en vaderland,’ zeg ik, en ze lacht.

‘Sinds Alex heeft niemand me ooit nog naakt gezien. Dus dat is al sinds, hoe oud was ik, mijn twintigste?’

‘Ik heb jou anders wel naakt gezien.’

‘Je weet best wat ik bedoel. Ik zie er nu niet meer zo uit als toen. Ik zie eruit als een vrouw van veertig die een tweeling heeft gebaard.’

‘Dat kan goed zijn, want dat ben je ook. En wat is daar mis mee?’

‘Het is alleen… het ziet er allemaal niet meer zo goed uit als vroeger.’

‘Luke heeft toch zelf ook kinderen? Dus dan mogen we aannemen dat hij zijn vrouw ook heeft gezien zonder kleren nadat ze die op de wereld had gezegd.’

‘Zij zijn niet voor niks uit elkaar.’

‘Isabel. Als jij nu durft te beweren dat Luke bij zijn vrouw weg is omdat hij haar niet meer mooi genoeg vond, dan verbied ik je hierbij om die man ooit nog te zien.’

‘Nee! Natuurlijk niet. Ik weet ook niet waarom ik dat zei. Ik vind het gewoon zo eng om… nou ja, je weet wel… het te doen.’

‘Moet je jezelf nou eens horen. Je bent een prachtige, grappige, intelligente, succesvolle vrouw; hij mag in zijn handjes knijpen.’

‘Ja, ja, ik stel me aan.’

Zo gemakkelijk komt ze niet van me af. ‘Denk je niet dat hij ook zenuwachtig is? Ik waag te betwijfelen dat hij nog hetzelfde lichaam heeft als toen hij nog studeerde, maar kan jou dat iets schelen? Nee, dus. En zo denkt hij ook over jou. En als hij zo oppervlakkig is dat hij een beetje striae hier of daar niet trekt, dan is hij de moeite ook helemaal niet waard. Gesnopen?’

‘Ja, Gesnopen.’

‘Geniet er nou maar van. Het is ook leuk, weet je nog wel?’

‘Leuk. Ja. Ik zal het onthouden.’

‘Drink eerst maar een glas wijn voor je de deur uitgaat. En bel me meteen als hij morgenochtend weer weg is. En geen minuut later, oké?’