Verbroken(98)

                Ze lachte kort en scherp. ‘We hebben hier geen vakbonden. We hebben nauwelijks uniformen.’

                Hij had het kunnen weten. ‘Wilt u dat ik u op uw rechten wijs?’

                ‘Nee.’

                ‘Moet ik nog benadrukken dat liegen tegen een overheidsonderzoeker tijdens een lopend onderzoek een misdrijf is waar boete op staat en een gevangenisstraf van ten hoogste vijf jaar?’

                ‘Dat hebt u nu dan toch gedaan?’

                ‘Inderdaad. Waar is ze gestoken?’

                Dat kwam onverwacht. ‘Wat?’

                ‘Allison Spooner. Waar is ze precies gestoken?’

                ‘Hier.’ Lena bracht haar hand naar haar nek en legde haar vingers op enkele centimeters afstand van de nekwervels.

                ‘Was dat de enige wond?’

                Ze wilde al antwoorden, maar deed haar mond weer dicht. Even later zei ze: ‘Zoals u weet, heeft Frank touwsporen rond haar polsen ontdekt.’

                ‘Hebt u die zelf ook gezien?’

                ‘Het lichaam heeft een tijd in het water gelegen. Ik kan niet goed zeggen wat ik gezien heb behalve die messteek in haar nek.’

                Het zat hem niet helemaal lekker, want op dat detail kwam het verhaal van Frank Wallace niet overeen met dat van Lena. ‘Hebben jullie Spooners auto al gevonden?’

                ‘Ze heeft geen auto.’

                ‘Dat vind ik merkwaardig.’

                ‘Dit is een studentenstad. Studenten lopen of pakken hun scooter.’ Lena haalde haar schouders op. ‘Als ze wat verder weg moeten, liften ze meestal.’

                ‘Zou Allison een auto gehad kunnen hebben zonder dat jullie daarvan op de hoogte zijn?’

                ‘Niet op de hogeschool. Daar word je al weggesleept als je twee plekken in beslag neemt. Er is uitstekend toezicht op de campus. En ook in de stad zijn er niet veel plekken waar je een auto kunt dumpen. Ik wil bij de ochtendbriefing wel vragen of ze ernaar uitkijken, maar dat zal niet veel opleveren. Dit is Atlanta niet. Achtergelaten auto’s worden hier altijd meteen bij de politie gemeld.’

                Will keek Lena aandachtig aan om te zien of ze hem een kunstje flikte. ‘En Allisons baas in het eetcafé. Hebben jullie al met hem gesproken?’

                ‘Lionel Harris. Frank zei dat hij hem gisteravond had gesproken. Die weet van niks.’

                Dat betekende dat Frank had gelogen of dat Lena maar wat zat te verzinnen.

                ‘Zou Harris een mogelijke verdachte kunnen zijn?’ vroeg Will.

                ‘Hij heeft maar één been en is nog ouder dan Jezus.’

                ‘Dan valt hij waarschijnlijk af.’ Will sloeg de rode map open. Bovenop lag de fotokopie van Tommy Brahams bekentenis. In Lena’s blik zag hij een flits van herkenning. ‘Zou u deze met me willen doornemen?’

                ‘Welk gedeelte?’

                Hij wist dat ze van hem verwachtte dat hij meteen tot de kern zou komen: de steekpartij en wat er verder bij de garage was voorgevallen. In de hoop haar in verwarring te brengen koos hij een andere invalshoek. ‘Laten we maar beginnen met het moment waarop u Tommy Braham naar het bureau bracht, dan werken we van daaruit verder. Heeft hij in de auto iets gezegd?’