Verbroken(96)

                Ze verliet de kamer zonder aan te geven dat ze zijn verzoek zou inwilligen.

                Will wierp een blik over de rand van de doos en bekeek de inhoud. Hij zag verscheidene plastic zakken met bewijsmateriaal, ongetwijfeld afkomstig van de plek waar Allison Spooner de dood had gevonden. Een van de zakken bevatte een paar witte gymschoenen. De zijkanten zaten onder de modder en die kleefde ook aan de profielen van de zolen.

                In de andere zak zaten de ring en het horloge waarvan Lena in haar rapport melding had gemaakt. Hij bestudeerde de ring, een goedkoop geval, iets wat je aan je meisje gaf als je vijftien was en vijftig dollar een enorm bedrag was voor een sieraad uit de gesloten vitrine bij de drogist.

                Hij hield de ring omhoog. ‘Zo eentje heb ik aan mijn vrouw gegeven toen we pubers waren.’

                Lena’s zure blik verschilde niet veel van die van Angie toen Will haar de ring had gegeven.

                Hij haalde nog een zak uit de doos. Er zat een dichte portefeuille in. Door het plastic heen peuterde Will hem open. Hij trof een foto aan van een oudere vrouw naast een jong meisje, en een andere foto van een rode kat. In het geldvak zaten een paar bankbiljetten. De studentenkaart en het rijbewijs van Allison Spooner zaten in vakjes achterin.

                Will bekeek de foto van het meisje. Faith had het goed geraden. Allison was heel knap. Ook leek ze jonger dan ze was geweest. Misschien kwam het door haar bouw. Ze maakte een tengere, bijna breekbare indruk. Hij sloeg de foto met de oudere vrouw weer op, en nu zag hij dat het meisje naast haar Allison Spooner was. De foto was duidelijk van enkele jaren terug. Zo te zien was Allison daar nog een tiener.

                ‘Is dit alles wat u in de portefeuille hebt gevonden?’ vroeg hij. Hij somde de inhoud voor Lena op: ‘Twee foto’s, veertig dollar, het rijbewijs en haar studentenkaart?’

                Ze keek naar de opengeslagen portefeuille. ‘Frank heeft een lijst gemaakt.’

                Het was geen antwoord op zijn vraag, maar Will besefte dat hij niet overal een punt van moest maken. Er lag nog één zak in de doos. Hij vermoedde dat die de inhoud van Tommy Brahams zakken bevatte. ‘Kauwgom, achtendertig cent en een metalen Monopoly-autootje.’ Will keek Lena weer aan. ‘Had hij geen portefeuille bij zich?’

                ‘Nee.’

                ‘Geen mobiel?’

                ‘Zit er soms eentje in de zak?’

                De strijdlust waarmee ze antwoordde, sprak boekdelen, ook al had ze dat zelf niet door. ‘En zijn kleren en schoenen?’ vroeg Will. ‘Zit er bloed op? Vlekken?’

                ‘Overeenkomstig het protocol voor zelfmoord in hechtenis heeft Frank ze naar het lab gestuurd. Jullie lab.’

                ‘Het centrale laboratorium van het gbi in Dry Branch?’

                Ze knikte.

                ‘En de schede?’

                Ze keek verward.

                ‘In zijn bekentenis schreef Tommy dat hij een mes bij zich had toen hij Allison doodde. Dus vermoed ik dat hij een schede aan zijn riem had hangen. Voor een mes.’

                Ze schudde haar hoofd. ‘Die heeft hij waarschijnlijk weggegooid.’

                ‘Hij schrijft niet wat voor soort mes hij heeft gebruikt.’

                ‘Nee, dat klopt.’

                ‘Hebben jullie bij Tommy thuis messen aangetroffen?’