Verbroken(33)

                ‘Ik denk het niet,’ moest hij toegeven. ‘Heb ik het goed als ik vermoed dat rechercheur Adams nooit in staat van beschuldiging is gesteld voor enige betrokkenheid bij de moord op je man?’

                ‘Ze is nooit voor wat dan ook ter verantwoording geroepen. Ze slaagt er voortdurend in om zich al glibberend onder haar rotsblok terug te trekken.’

                Hij knikte en staarde naar de beregende voorruit. Sara had de motor afgezet. Voor de komst van Will had ze het koud gehad, maar door hun gezamenlijke lichaamswarmte besloegen nu de ruiten.

                Sara keek Will weer vluchtig aan en probeerde te raden wat er in hem omging. Zijn gezicht stond onbewogen. Ze had nog nooit iemand ontmoet die zo ondoorgrondelijk was.

                ‘Het klinkt net alsof ik een heksenjacht op touw zet, vind je niet?’ vroeg ze ten slotte.

                Het duurde even voor hij antwoordde. ‘Een verdachte heeft zich van het leven beroofd terwijl hij in hechtenis zat. Het gbi heeft als taak om dat te onderzoeken.’

                Nu was hij te mild. ‘Nick Shelton is de plaatselijke gbi-agent. Ik heb zo ongeveer tien mensen gepasseerd.’

                ‘Agent Shelton zou geen toestemming hebben gekregen om het onderzoek uit te voeren. Hij heeft een band met het plaatselijke politiekorps. Ik of een vergelijkbaar iemand zou erop af zijn gestuurd. Ik heb wel vaker in kleine stadjes gewerkt. Het is veel gemakkelijker om een pennenlikker uit Atlanta te haten.’ Glimlachend voegde hij eraan toe: ‘Maar als je mevrouw Wagner niet rechtstreeks had gebeld, zou er misschien een dag overheen zijn gegaan voor er iemand ter plekke was.’

                ‘Sorry dat ik je zo vlak voor de feestdagen van huis heb weggesleept. Je vrouw is vast laaiend.’

                ‘Mijn...?’ Even keek hij verbaasd, alsof hij vergeten was dat hij een ring om zijn vinger droeg. Hij deed een niet-geslaagde poging om eroverheen te praten. ‘Die vindt het niet erg.’

                ‘Toch spijt het me.’

                ‘Ik kan ermee leven.’ Hij bracht het gesprek weer op de lopende zaken. ‘Vertel eens wat er vandaag gebeurd is.’

                Deze keer kwamen de woorden vanzelf: het telefoontje van Julie, de geruchten over het neersteken van Brad, Franks verzoek om hulp. Ten slotte vertelde ze hoe ze Tommy in de cel had aangetroffen en wat hij op de muur had gekrabbeld. ‘Hij is gearresteerd voor de moord op Allison Spooner.’

                Will fronste zijn wenkbrauwen. ‘Hebben ze Braham moord ten laste gelegd?’

                ‘Nu komt het ergste.’ Ze reikte hem de fotokopie aan die ze van Tommy’s bekentenis had gemaakt.

                Hij keek verbaasd. ‘Hebben ze dit aan jou gegeven?’

                ‘Ik heb een band met ze… had een band.’ Ze wist niet zo goed hoe ze moest uitleggen waarom Frank haar als een bulldozer haar gang had laten gaan. ‘Ik was vroeger de plaatselijke patholoog. Ik was met de commissaris getrouwd. Ze zijn het gewend me bewijsmateriaal te laten zien.’

                Will klopte op zijn zakken. ‘Volgens mij zit mijn leesbril in mijn koffertje.’

                Sara haalde haar eigen bril uit haar tas.

                Hij trok een bedenkelijk gezicht, maar zette de bril toch op. Knipperend liet hij zijn blik over het papier gaan. ‘Komt Tommy hiervandaan?’

                ‘Hij is hier geboren en getogen.’

                ‘Hoe oud was hij?’