Verbroken(194)

                ‘Bij zeuren gaat het erom dat anderen je horen en medelijden met je krijgen. Vind je haar gedeprimeerd klinken?’ vroeg hij.

                ‘Zonder meer. Uit het dagboek blijkt duidelijk dat ze het moeilijk had. Ze heeft zich ooit van het leven willen beroven, wat wijst op minstens één depressieve periode in haar verleden.’

                ‘Zou ze een zelfmoordpact hebben gesloten met Jason en nog iemand?’

                ‘Dan is dit wel een erg nare manier om jezelf van kant te maken. Pillen zijn een stuk gemakkelijker. Of ophanging. Van een gebouw springen. En als er een pact was geweest, zouden ze het volgens mij samen hebben gedaan.’

                ‘Heb je tekenen van drugsgebruik gevonden bij Tommy, Allison of Jason?’

                ‘Geen uiterlijke tekenen. Ze waren alle drie gezond en van gemiddelde of bovengemiddelde lengte. De bloed- en weefselmonsters zijn onderweg naar het centrale lab. Over een week tot tien dagen kunnen we de uitslagen verwachten.’

                ‘Charlie en ik zaten erover te filosoferen dat Jason misschien wel medeplichtig was aan de moord op Allison. We zijn er vrijwel van overtuigd dat de moordenaar hem heeft gebruikt om Allison naar het meer te lokken. Of in elk geval zijn handschrift.’ Hij draaide de kraan dicht, droogde zijn handen aan zijn spijkerbroek en liep naar zijn koffertje. ‘Dit zat in het dagboek.’

                Sara nam de plastic zak van hem aan. Er zat een briefje in. ‘Dat papier ziet er bekend uit.’ Ze las de tekst. ‘“Ik moet met je praten. We spreken af op de vaste plek.”’

                Will voegde er de tekst van het zelfmoordbriefje aan toe. ‘“Ik wil niet langer.”’

                Sara ging aan tafel zitten. ‘Jason heeft dat zogenaamde zelfmoordbriefje van Allison geschreven.’

                ‘Of hij heeft dat hele bericht aan iemand anders geschreven, en die heeft het onderste gedeelte er afgescheurd en het als waarschuwing aan Jason in Allisons schoen gelegd.’ Hij zag meteen wat er niet klopte. ‘Maar waarom bewaarde Allison het dan in haar dagboek?’

                ‘Geen wonder dat je hersens vermoeid zijn.’ Sara kreeg zelf hoofdpijn van het nadenken.

                Will haalde een tweede plastic zak uit zijn koffer. ‘Dit heb ik in Tommy’s medicijnkastje gevonden. Charlie heeft er een veldtest op uitgevoerd, maar hij weet niet wat erin zit.’

                Sara draaide het medicijnpotje om zodat ze door het plastic heen het etiket kon lezen. ‘Vreemd.’

                ‘Ik hoopte dat jij zou weten wat het was.’

                ‘“Niet innemen, Tommy!”’ las ze. ‘Ik ben geen handschriftdeskundige, maar zo te zien heeft Allison dit geschreven. Waarom zou ze Tommy waarschuwen om dit niet in te nemen? Dan had ze het toch beter kunnen weggooien?’

                Daar had Will niet meteen een antwoord op. Hij leunde achterover en keek haar aan. ‘Het zou gif kunnen zijn, maar waarom steek je iemand in de nek als je gif hebt?’

                ‘Wat betekenen die letters onder aan het etiket?’ Sara pakte haar leesbril, die ze had vastgehaakt aan haar bloes. ‘h-c-c. Wat betekent dat?’

                ‘Faith heeft de initialen al door de computer gehaald, maar ik weet niet of het iets heeft opgeleverd. De foto die ik ervan heb genomen was niet erg scherp en...’ Hij wees naar zijn hoofd, alsof het daar niet helemaal goed zat. ‘Tja, zoals je weet laat ik het op dat gebied ook afweten.’

                ‘Heb je je ogen weleens laten nakijken?’