Verboden terrein

Hoofdstuk 1





Felicity Farnsworth bracht haar auto tot stilstand voor de ingang van Rosedale Farms en haalde diep adem om de zenuwen die door haar keel gierden, te kalmeren. Ze zag als een berg op tegen de ontmoeting met Reed Kelly, maar ze kon het niet langer uitstellen, zelfs al zou ze dat willen. Ze moest hem wel benaderen sinds Madeline Newhouse erop had gestaan dat de huwelijksreportage van haar dochter Portia op Rosedale zou worden gemaakt.

Felicity was weddingplanner, eigenares van Weddings by Felicity, het succesvolste bedrijf op dat gebied in Fairfield Country, Connecticut. Haar bruiloften waren altijd spectaculair en de bruiloft van Portia Newhouse beloofde het spectaculairst van allemaal te worden, want Portia was de enige dochter van Alex Newhouse, de beroemde acteur. Hij had Felicity laten weten dat kosten noch moeite gespaard hoefden te worden voor het huwelijk van zijn prachtige en enige dochter.

Dus als Madeline wilde dat de huwelijksreportage gemaakt werd op Rosedale, dan móést zij – Felicity – ervoor zorgen dat het gebeurde. Anders zou ze het succes, waarvoor ze zo hard had gewerkt, in de waagschaal stellen. En bovendien zou ze de kans mislopen om door Madeline als weddingplanner aanbevolen te worden, bij haar grote kring van schatrijke en invloedrijke vriendinnen.

Opnieuw haalde ze diep adem, en ze reed langzaam door de poort die toegang verschafte tot Rosedale. Hoezeer ze zich ook voorhield om kalm te blijven, toch begon haar hart sneller te kloppen toen ze het hoofdgebouw naderde waarin Reeds kantoor was gevestigd. Reed…

Sinds haar beste vriendin Emma Dearbon haar verloving met Reed had verbroken en hem aan de kant had gezet voor Garrett Keating, had Felicity hem niet meer gezien. Hoe zou Reed het hebben verwerkt? Zou hij in zak en as zitten? Misschien wilde hij niets meer te maken hebben met haar of met iemand anders die hij associeerde met Emma. Eigenlijk kon ze hem dat niet kwalijk nemen.

Ze mocht dan opzien tegen deze ontmoeting, maar toch kon ze niet ontkennen dat ze het ook wel spannend vond. Het was erg ironisch dat Reed de enige man was die haar interesse had gewekt, sinds haar ellendige ex-man haar had bedrogen en kaalgeplukt. Die interesse was gewekt toen Felicity zijn huwelijk met Emma had gepland. Al had ze er nog zo hard tegen gevochten en al had ze zich voorgehouden dat Reed verboden terrein was, het was toch niet overgegaan.

Reed was echter niet langer de verloofde van haar beste vriendin. Eigenlijk was Reed nu beschikbaar…

Nee, daar begin ik niet aan, berispte ze zichzelf in stilte. Nee, nee, nee… Na haar echtscheiding had ze een belofte aan zichzelf gedaan. Ze had zich voorgenomen om al haar energie te steken in de heropbouw van haar leven en haar vermogen. Punt uit. Kennelijk had ze niet veel mensenkennis wat mannen betrof. Wat zij had beschouwd als liefde, was in het geval van haar ex-echtgenoot slechts opportunisme geweest. Niets meer en niets minder. Hij had haar gebruikt, en ze was niet van plan om dat ooit nog eens mee te maken.

Dus hoezeer je je ook aangetrokken voelt tot Reed Kelly, zet hem uit je hoofd en concentreer je op het doel dat je voor ogen hebt, prentte ze zichzelf in. En dat doel behelsde geen huwelijk of wat voor een relatie dan ook.

Ze bracht haar auto tot stilstand, stapte uit, plakte een professionele glimlach op haar gezicht en liep de drie treden op die leidden naar Reeds domein.

‘O, dag, Miss Farnsworth.’

Ze glimlachte naar het mooie jonge meisje dat achter een computer zat in Reeds kantoor. Ze herkende haar als een van zijn nichtjes, maar wist niet precies wie ze was. ‘Hallo. Is Reed in de buurt?’

Het meisje dat niet ouder leek dan zestien, knikte. ‘Hij is in de stallen. Zal ik hem even halen?’

‘Nee, laat maar. Ik loop er wel even heen.’ Felicity gaf er de voorkeur aan om Reed alleen te spreken. Vooral als hij zou reageren zoals ze vreesde.

De stallen bevonden zich achter het hoofdgebouw en gelukkig was het pad daarheen geplaveid. Het laatste wat ze wilde, was de muiltjes van Jimmy Choo ruïneren, die de afgelopen maand een fikse hap uit haar spaarcentjes hadden genomen. Schoenen waren haar zwakke punt; sommigen noemden het zelfs een obsessie. Op dit moment had ze meer dan tachtig paar, en ze bleef nog steeds nieuwe kopen.

Soms voelde ze zich wel eens schuldig omdat ze zoveel geld aan schoenen besteedde, maar daar stond ze nooit lang bij stil. Ze werkte er ten slotte hard genoeg voor. Het geld dat ze uitgaf, had ze eerlijk verdiend. Ze gaf geen geld uit waarvoor een man had moeten sloven.

Nee, het was zelfs andersom. Sam had al haar geld verbrast, dacht ze verbitterd. Ze vroeg zich af hoelang het zou duren eer ze er financieel overheen zou zijn. Wat was ze stom geweest om haar echtgenoot toe te staan de erfenis van haar ouders te verkwanselen.

‘Felicity!’

Ze knipperde even met haar ogen. Ze was zo in gedachten verzonken geweest, dat ze Max Weldon, Reeds trainer en assistent-manager, niet dichterbij had zien komen. Max, die vroeger jockey was geweest, mat slechts een meter zestig en woog niet meer honderd pond, en hij had een stem die klonk als een klok.