Verboden terrein(5)

En Max… Ze had hem bijna ondersteboven gelopen in haar haast om de stal te verlaten. Ze kon zich wel voorstellen wat hij had gedacht. Ze had een excuus gemompeld over een afspraak waarvoor ze al te laat was en had zijn blik gemeden. O, lieve hemel…

Bij haar terugkeer op kantoor liep ze nog steeds op zichzelf te foeteren. Trachtend zich te beheersen en alle gedachten aan Reed en Rosedale Farms uit haar hoofd te zetten, liep ze naar binnen.

Rita Dixon, haar assistente, keek op. Uit haar bruine ogen sprankelde de grenzeloze energie die ervoor zorgde dat ze zo’n perfecte werkneemster was. ‘Hoe is het gegaan? Heeft hij ingestemd?’

Felicity verstarde. O, jeetje! Ze was de belangrijkste reden waarom ze naar Rosedale was gereden, volslagen vergeten. Natuurlijk had ze Reed de aanbetaling terug willen geven, maar haar belangrijkste doel was geweest om zijn toestemming te krijgen om de trouwreportage van Portia Newhouse op zijn fokkerij te maken. ‘Hij zal het me nog laten weten,’ zei ze, snel een smoesje verzinnend.

‘O, bah,’ zei Rita. ‘Ik was er zeker van dat je hem zou weten te overtuigen. Zal ik Bo dan maar bellen? Hij zal teleurgesteld zijn, maar misschien heeft hij een ander idee wat Mrs. Newhouse zal aanstaan.’ Bo Harrison was de fotograaf die Felicity altijd gebruikte, tenzij haar cliënten specifiek om iemand anders vroegen.

‘Nee, wacht nog maar even. Reed heeft nog geen nee gezegd.’

Rita haalde haar schouders op. ‘Oké. Als iemand hem kan overhalen, dan ben jij het wel.’

Felicity hield zich voor dat ze niet daadwerkelijk had gelogen tegen Rita. Haar hoofd tolde toen ze vluchtte naar de War Room; zo genoemd omdat die werd gebruikt om de strategie te plannen voor hun grote evenementen.

Wat nu, dacht ze, trachtend niet in paniek te raken. Maar ze wist het antwoord al: ze moest haar schaamte opzij zetten, de telefoon moeten pakken en Reed bellen. Nu meteen.





Hoofdstuk 2





Reed had de telefoon nog in zijn hand. Hij had zojuist een einde gemaakt aan het gesprek met Jack Finnerty die zeer geïnteresseerd was in de aankoop van een van zijn fokmerries. Nu wilde hij zijn moeder nog even bellen om te zeggen dat hij die avond graag wilde komen eten. Op dat moment ging de telefoon.

Hij keek op het schermpje en zag dat het Felicity was. Even aarzelde hij en drukte toen de gespreksknop in.

‘Met Reed Kelly.’

‘Reed? Je spreekt met Felicity.’

‘Hallo. Ik ben blij dat je belt. Je bent me net voor. Ik was van plan je te bellen om je te bedanken omdat je mijn aanbetaling hebt teruggegeven.’ Zou ze iets zeggen over dat wat er eerder die dag tussen hen was voorgevallen, vroeg hij zich af.

‘Niets te danken.’

‘Maar je hebt me te veel gegeven. Je hebt ongetwijfeld een aantal kosten moeten maken voordat we het huwelijk afbliezen.’

‘Die waren te verwaarlozen. Je bent me niets meer schuldig. Maar ik wil je wel om een gunst vragen.’ Haar stem klonk afstandelijk en zakelijk.

Eindelijk drong het tot hem door dat ze niets zou zeggen over wat zich in de stal had afgespeeld. Goed zo, dat maakte het er alleen maar gemakkelijker op. Ze konden allebei net doen alsof er die ochtend niets was gebeurd.

‘Zeg het maar,’ zei hij op even zakelijke toon.

‘Momenteel ben ik bezig om het huwelijk van Portia Newhouse te plannen en zij en haar moeder hebben hun zinnen gezet op een huwelijksreportage die moet worden gemaakt op Rosedale Farms. Zou je daar toestemming voor willen geven? Je kunt ervoor vragen wat je wilt, want geld speelt geen rol.’

Doorgaans zou Reed een dergelijk verzoek hebben geweigerd, maar hij stond bij Felicity in het krijt en natuurlijk viel er iets voor te zeggen om wat goodwill te kweken bij de Newhouses.

‘Waar hebben we het over?’ vroeg hij. ‘Ik voel er niets voor om tientallen mensen hier rond te laten scharrelen. En zeker geen televisiecamera’s of paparazzi.’

‘Nee, natuurlijk niet,’ zei ze snel. ‘Het gaat slechts om het echtpaar, de ouders en de directe familie, mijn fotograaf en zijn assistent en mijn assistente Rita en ikzelf.’

Reed dacht er even over na en zei toe: ‘Dat lijkt me oké.’ Hij maakte een snelle berekening. ‘De kosten bedragen ongeveer vijfduizend dollar. Zullen ze daarmee akkoord gaan, denk je?’

‘Dat zullen ze met alle plezier willen betalen. Dank je, Reed. Je doet me hier een groot plezier mee en Portia zal helemaal in de wolken zijn.’

‘Wanneer gaat dat huwelijk plaatsvinden?’

‘Over drie weken. En nog even iets anders. Bo – mijn fotograaf – en ik willen dan graag zo snel mogelijk even bij je langskomen om de juiste locaties uit te zoeken. Is dat een probleem?’

‘Natuurlijk niet. Als je wilt, kun je morgen al komen,’ stelde hij voor.