Vanuit Het Graf(10)

Voorzover we weten, kan ze wel midden in de nacht zijn ontvoerd met alleen een boxershort en een T-shirt aan.'

'Ik denk niet dat ze hier vandaan meegenomen is.'

Holly stopte met haar poging orde in de chaos te scheppen en keek vragend naar hem op. 'Omdat er geen teken van inbraak is? Misschien heeft iemand wel gewoon aangebeld,' zei ze. 'Het kan een bekende zijn geweest, zodat ze de deur voor hem heeft opengedaan. Misschien is ze zelfs wel gewoon met hem de deur uit gegaan. Dat lijkt inspecteur Lynch althans de meest plausibele verklaring.'

'Behalve dat haar auto weg is,' zei Caleb.

Holly haalde haar schouders op. 'Zij en degene die bij haar was, kunnen haar auto hebben genomen.'

'Susan zou niet zelf autorijden als ze een man voor haar deur had staan die zelf een vervoermiddel had. Ze was een vrouw die elke cent uitgaf aan kleren en make-up.' Hij wees naar de parfums, bodylotions, mascara en oogschaduw die op bijna elk horizontaal oppervlak te vinden waren. 'Zo te zien aan al die potjes daar, is dat de afgelopen twee jaar niet veranderd.'

Holly trok haar haar in een paardenstaart. 'Toch denk ik nog steeds niet dat we erachter kunnen komen wat ze aanhad. Toen ik haar maandag zag, vertelde ze me over een pikante nieuwe outfit die ze wilde kopen. Hoe kunnen we ons haar indenken in iets wat we waarschijnlijk nog nooit hebben gezien?'

Caleb draaide zich om teneinde de kamer verder te bestuderen. Hij zag een pyjamabroek over een stoel hangen en ondergoed op de vloer bij de badkamer liggen. 'Tja... Misschien lukt het ons niet, maar in mijn ogen ziet het ernaar uit dat ze een douche heeft genomen en zich mooi heeft gemaakt omdat ze een avondje uit wilde gaan.'

Holly frutselde aan de col van haar sweater. 'Waarom denk je dat?'

'Ik kan haar parfum nog ruiken, alsof ze die vlak voor haar vertrek heeft verstoven, en dat slipje ziet eruit alsof ze het net heeft uitgetrokken. Als ze iemand verwachtte, zou ze dan volgens jou haar ondergoed niet in de wasmand gegooid hebben?'

'Susan was niet zo'n opruimerig type.'

Caleb ging naar de kast, die volgepropt bleek te zijn met blouses, lange broeken, pakjes, jurken, jasjes, jeans en sweaters. Op de plank erboven lagen zelfs een paar pruiken en haarstukjes. 'Susan kennende, zou ze niet kunnen wachten om die nieuwe kleren aan te doen waarover ze je vertelde. Heeft ze je beschreven hoe ze eruitzien?'

'Ja, natuurlijk, maar ik heb niet echt geluisterd. Ze vertelt me altijd zo veel over een nieuwe tint oogschaduw of leuke nieuwe kleren.'

Hij voelde aan een zwarte sweater met namaakbont aan de polsen en kraag. 'Heb je al in haar kast gezocht naar iets waar de prijskaartjes nog aan zitten?'

'Ik heb niet specifiek naar prijskaartjes gekeken, maar ik weet dat er een paar nieuwe kleren tussen zitten.'

'Waar zijn die?'

Holly begon tussen de kleren achter in de kast te zoeken.

Caleb hield haar tegen. 'Daar niet,' zei hij. 'Ze zou een nieuwe outfit nooit achter in de kast hangen. Als daar nieuwe kleren hangen, heeft ze nooit een gelegenheid gevonden om die te dragen en hangen ze hier waarschijnlijk al geruime tijd.'

'Wat moeten we dan?'

'We kunnen Nordstrom bellen om na te gaan wat ze de laatste tijd aangeschaft heeft. Nieuwe aankopen zal ze op haar personeelspasje van Nordstrom hebben laten zetten, denk je niet?'

Holly klonk niet bijster hoopvol. 'Alleen zijn de limieten van haar pasjes al na haar eerste twee weken op het werk overschreden.'

Dat had hij ook kunnen bedenken. Hij had geen rekening gehouden met Susans uitgavenpatroon. Toch meende hij dat er een manier moest zijn om te weten te komen wat ze had gekocht en of ze die nieuwe outfit droeg of niet...

Peinzend liep hij nog een keer door de kamer. Susan had haar aankopen uit de auto naar binnen gebracht. Toen had ze alles vast en zeker nog eens gepast, zichzelf in de spiegel bewonderd en de prijskaartjes eraf gehaald.

De prijskaartjes!

Meteen keek hij in een kleine prullenbak die hij had zien staan. 'Bingo,' zei hij. Hij had een verkreukelde plastic tas van Nordstrom gevonden met daarin twee prijskaartjes.

Holly nam de prijskaartjes van hem over. 'Wat is daar zo bijzonder aan?'

'Met behulp van de streepjescodes kunnen we erachter komen wat Susan heeft gekocht. Het is mogelijk dat ze dat aanhad op het moment van haar verdwijning.'

'En anders?'

Hij wreef zijn nek. 'We moeten ergens beginnen. Susan was gek op unieke en supertrendy spullen. Misschien had ze iets aan wat echt opviel.'

Holly lachte naar hem. 'Ik wist wel dat ik er goed aan deed je te laten komen, Caleb.'

'Loop maar niet te hard van stapel, Holly. We weten nog niet of we hier iets aan hebben.'

'Ik weet zeker dat je me kunt helpen,' zei ze.

Hij hoopte bij God dat ze gelijk had.



Calebs wens ging in vervulling - althans in één opzicht. De korte denim rok en het haltertopje met luipaardprint die de verkoopster van Nordstrom een halfuur later op de toonbank legde, waren uitgesproken pikant. Hij betwijfelde of dat minieme lapje stof dat de verkoopster een rok noemde, veel kon bedekken, maar er waren andere dingen om zich zorgen over te maken dan Susans algehele gebrek aan fatsoensnormen.