Troost en Geluk(61)

Het was doodstil die avond, maar ze was zo verloren in haar eigen gedachten dat ze niemand had horen naderen over het terras. Vandaar dat ze verschrikt opkeek toen de deur ineens openging en Peter binnenkwam.

Ze zwaaide haar benen van de bank, snelde naar hem toe en vroeg: 'Wat is er? Ik verwachtte je niet, want het is pas donderdag.' Toen ze zijn gespannen gezicht zag zweeg ze. Jim weer! Hij had weer bonje gehad met zijn vader. Een ruzie die al weken in de lucht hing. Ze zuchtte en zei: 'Heb je al thee gehad?'

'Nee, maar ik wil ook geen thee. Nog niet.'

'Kom, geef je jas en ga bij de haard zitten.'

Toen hij op de bank zakte, ging ze naast hem zitten, raakte zijn hand aan en zei: 'Kom, vertel me alles.'

Hij liet zich achterover vallen en wendde zijn blik af terwijl hij op zijn onderlip beet.

'Wat is er toch? Vertel me wat er aan de hand is.'

'Ada.'

'Ada?'

'Ja. Ik kan haar wel wurgen. Ik... Ik...'

'Wat heeft ze nu weer gedaan?'

'Ze heeft het Kathy verteld.'

'Wat heeft ze Kathy verteld?'

'O, in godsnaam, mam! Begrijp het dan toch. Wat zou ze nou kunnen vertellen dat me zo overstuur maakt?'

'Bedoel je?... Dat meen je niet!'

'Jawel. Ze heeft het verteld.'

'Waar dan? En wanneer?'

"Vandaag. In een koffieshop.' Hij wreef met zijn hand over zijn gezicht en bleef even zijn kin vasthouden. 'Ik heb Kathy de laatste tijd nogal vaak gezien. We... zijn naar de film geweest en zo.' Het was voor het eerst dat ze hoorde van hun afspraakjes. 'Het gebeurde tussen de middag. Ze had haar halve dag vrij. Ze was van plan hierheen te gaan en vroeg weer terug te komen omdat we naar het theater zouden. Dus we zaten daar en toen zei ze: "Er zit een meisje aan de bar die alsmaar naar jou kijkt. Ken je haar?" En toen ik keek, zag ik dat het Ada was. Nou, je weet... hoe ik kan blozen. Ik voelde dat ik vuurrood werd en het volgende moment stond Ada bij ons tafeltje en zei...' - hij perste zijn lippen even op elkaar -'... en zei: "Hoi, neef. Dat is lang geleden." Toen ik niets zei boog ze zich naar Kathy toe. "Ik zou maar voorzichtig met hem zijn," siste ze. "Het is zo gebeurd. Hij is een hete bliksem. Ik kan het weten. Ik..."' - hij had moeite met spreken - "ik heb mijn buik vol van hem," en ze klopte op haar buik.'

Constance staarde hem sprakeloos aan. Hij zag lijkbleek en even dacht ze dat hij in tranen zou uitbarsten. Ze schudde ontsteld haar hoofd. 'Wat zei Kathy toen?'

'Niets.'

'Wat deed jij?'

'Niets.' Hij klonk beschaamd. 'Ik wilde tegen haar schreeuwen, haar wurgen, maar ik begreep dat ze juist probeerde om herrie te schoppen. Ze stond er gewoon op te wachten, dus...' - hij boog zijn hoofd -'... ging ik er als een haas vandoor.'

'En Kathy?'

'Die kwam een paar minuten later naar buiten. Ik vroeg haar of ze in de auto wilde stappen, maar dat weigerde ze.'

'Wat zei ze?'

'Ze vroeg me...' - zijn stem brak en hij hoestte -'... of ik de va -der van die baby was, en ik zei "Nee! Nee!", maar ze geloofde me niet. Ik vertelde dat ik van Ada walgde, dat ik altijd een hekel aan haar had gehad. Dat geloofde ze ook niet.'

'Zei ze dat?'

'Nee, dat hoefde ze niet eens te zeggen... o, god!' Hij begroef zijn gezicht in zijn handen. 'Ik voel me zo vreselijk. Ik ben er beroerd van.'

Zij was er ook beroerd van. Die meid! En hij had geen verweer tegen haar. Ze kon dit kunstje elke keer dat ze elkaar zagen weer herhalen. Tenzij zij haar advocaat inschakelde. Maar dat zou Harry weer zo van streek maken. Hoe dan ook, ze zouden haar eerst moeten aanspreken. Sussend zei ze: 'Kathy zal het best begrijpen. Geef haar een beetje tijd. Als ze erover nadenkt, zal ze beseffen dat jij nooit iets gehad kan hebben met een meisje zoals Ada... of andere meisjes.'

'Hoe dan? Hoe kan ze dat nou weten?' Hij was opgestaan en stond nu over haar gebogen. 'Je kunt het echt niet aan iemand zien, hoor. Of je het één keer, twee keer of veertig keer hebt gedaan met een meisje, staat niet op je voorhoofd geschreven.'

'Peter!'

'Je klinkt alsof je uit het stenen tijdperk komt. Jongens uit mijn klas van vorig jaar, Pete... Herinner je Pete en Mickey nog? Nou, Pete begon er al mee toen hij dertien was en intussen heeft hij zevenentwintig verschillende meisjes gehad. En Mickey is de tel allang kwijtgeraakt. Dus hoe zou je het zien? Weet je nog hoe aardig je ze vond? Je zei nog dat het zulke leuke jongens waren.'

Peter richtte zich weer op en ze keken elkaar aan. Ja, ze had ze allebei leuke jongens gevonden. Leuke jongens. Leuke jongens. Ze was oud. Ja, ze werd echt oud, inderdaad een fossiel uit het stenen tijdperk.

'Het spijt me,' zei hij.

'Het geeft niet. Ik begrijp het wel.'

Ze begreep het ook echt. Ondanks zijn stoere praat had hij nog nooit een meisje gehad. 'Het staat niet op je voorhoofd geschreven,' had hij gezegd, maar hij droeg op zijn voorhoofd het stempel van de maagdelijkheid. En ze zag het, omdat ze bang was dat als hij eenmaal zou beginnen, hij dezelfde smaak zou ontwikkelen als zijn vader.