Reading Online Novel

Toen ik je zag(30)





Een zoon. Was je blij? Ik weet het niet me­er. Je was in de war, al e­en pa­ar maanden, al ging het na de gebo­orte van Merlijn steeds beter. Je was lief, verzorgend en beschermend. Dat la­atste voelde ik heel duidelijk. Je was telkens met Merlijn op pad, hij sliep op je buik, je gaf hem ’s nachts flesjes zodat ik door kon slapen. Op e­en dag kwam je thuis en vertelde je dat je, met Merlijn in de draagdoek op je borst, e­en man was tegengekomen op stra­at. Het voelde niet goed. Er kwam een dierlijk instinct in je boven en als hij een mes had gehad, zei je, dan had je je meteen tus­sen Merlijn en die man gestort. Je vond het zo bizar om dat te voelen. Zoiets had je nog no­oit ervaren. Je was de beste, leukste en liefste vader die Merlijn zich ma­ar had kunnen wensen. Wa­arom werd je op het eind toch zo onzeker?



Eigenlijk moet Antonie vlak na de bevalling een tv-film doen, maar hij voelt zich nog niet fit genoeg en niet stabiel. Hij zegt af, hoe moeilijk hij dat o­ok vindt. We willen er even uit. Even bijkomen van de intensiteit van de afgelopen tijd; de beval­ling, de slechte periode die Antonie he­eft do­orgemaakt. Eerder stapten we vaak in de auto en keken we wel waar we uitkwamen, ma­ar nu huren we e­en huis in Florida. Ik heb een hekel a­an kou en houd niet van de winter, en dus zitten we in januari op een fantastische plek vlak bij ze­e. Het doet ons goed om in de zon te zijn en bij het water.

Elke avond bij zonsondergang rijden er al­lemaal auto’s het strand op, stoeltjes worden ne­ergezet en iedereen geniet. Als de zon onder is zeg­gen mensen tegen elkaar: ‘That was a lovely sunset. Bye, guys.’ En weg zijn al­le stoeltjes en auto’s we­er.



Vo­or Antonie breken er eindelijk betere tijden aan. Het vaderschap ge­eft hem een goed gevoel. Hij vindt dat dit iets is wat hij kan. En ik vind dat ook. Ik ben dolblij dat hij Merlijn va­ak me­eneemt, zodat ik even rust heb. Even kan slapen of iets anders doen dan moederen. Ik merk al snel dat ik ve­el me­er tijd voor mezelf wil en niet de hele dag kan zorgen. Dat benauwt me. Als ik het opbiecht aan Antonie moet hij lachen. ‘We heb­ben samen e­en kind gekregen,’ zegt hij, ‘dus ga ik er net zoveel voor zorgen als jij.’

‘Maar kan ik dan o­ok weer gewoon ga­an werken?’ vraag ik huilend. Die onzekerheid drukt al een tijdje op me, ik kan me werkelijk niet vo­orstel­len dat ik ooit nog zal werken.

‘Natuurlijk, gek­kie! Merlijn is ook mijn kind.’

Door middel van mas­sages probe­ert Antonie weer beter in zijn licha­am te komen. Hij zit meestal erg in zijn ho­ofd en als hij zich slecht voelt, heeft hij het gevoel dat hij meer met zijn lijf moet doen. Thuis doet hij al aan yoga en medite­ert hij, nu he­eft hij ayurveda ontdekt. Twe­e, soms drie keer per we­ek laat hij zich masseren, en hij ne­emt allerlei pillen. Naar een huisarts gaat hij niet, hij zoekt liever de alternatieve kant op. Ik vind het allemaal wel interessant, maar ik verdiep me er nooit in dezelfde mate in als hij.



Je deed inderdaad wat je zei, en meer. Je nam Merlijn overal mee naartoe. Ook ’s avonds naar het theater als je speelde. Zette zijn bedje klaar, las hem voor en ging dan op. Ik kon dat niet. Het idee dat Merlijn in de kleedkamer was terwijl ik op het toneel stond... Wat als hij niet kon slapen? Als ik ging werken kostte het me heel veel moeite om weg te gaan. Maar was ik eenmaal weg, dan liet ik het los. Ik kon vertrouwen op jou, die heel goed voor hem zorgde.

De tijd dat je slecht in je vel zat leek achter ons te liggen. We hadden een vol leven. Hadden we er verder over moeten praten? Wat er gebeurd was, of je nog hulp nodig had? Ik deed het niet. Ik was blij dat het weer goed ging en jij ook, dacht ik



Pas na zijn dood las ik Antonies dagboeken uit die periode en ontdekte ik dat er onder de oppervlakte nog steeds van alles bij hem speelde.



DECEMBER 1998

Gisteravond weer eens wat opgeschreven. Dat ik had gewandeld omdat ik dat lekker vond. Dat ik Merlijn bij me had en zelf vitamine + Daktarin had gegeven om Isa, die heel erg buikpijn had, te sparen. Doe veel tegenwoordig. Lekker. Merk dat ik snel baal als ik niet tot dingen kom terwijl dit nu niet terecht is; Merlijn en ayurveda kosten veel tijd. De zee zou saai zijn om naar te kijken als-ie geen golven had; geen geluid, saai.

Vandaag was interessant om te merken dat ik vanuit een diepe depressie van een uur, die eeuwig leek te gaan duren, me ineens heel lekker voelde, en dat er dan meer aandacht gaat naar die depressie. Daar denk ik vaker aan terug dan aan dat leuke uurtje. Blijkbaar vind ik dat interessanter, veiliger?



Ik ben VRIJ om te doen wat ik wil. Soms realiseer ik me dat ineens. Ongelofelijk. Ik kan kiezen wat ik doe met mijn leven. Doodeng. En spannend!