Tess Gerritsen(5)

‘Frankie zegt dat je serieuze plannen hebt om met die vent te gaan trouwen,’ zei Jane’s vader.

‘Vince heeft me ten huwelijk gevraagd en ik heb ja gezegd.’

‘Ben je vergeten dat jij en ik nog getrouwd zijn?’

‘Dat is een kwestie van een formuliertje ondertekenen.’

‘Vergeet het maar.’

‘Wat?’

‘Ik teken niks. En jij gaat niet met die kerel trouwen.’

Angela lachte ongelovig. ‘Jij hebt míj verlaten, Frank.’

‘Maar ik wist niet dat je met iemand anders zou gaan trouwen!’

‘Wat had je dan gedacht? Dat ik hier zou gaan zitten kniezen toen je mij voor een ander had verlaten? Ik ben nog jong, Frank. Er zijn mannen die me begeren. Mannen die met me naar bed willen!’

‘Jezus, mam.’ Frankie trok een vies gezicht.

‘En weet je wat?’ ging Angela door. ‘De seks is beter dan ooit!’

In de slaapkamer begon Jane’s mobieltje te rinkelen. Ze negeerde het en greep haar vader bij zijn arm. ‘Ik denk dat je beter kunt gaan, pa. Kom, dan loop ik even met je mee.’

‘Ik ben blij dat je me hebt verlaten, Frank,’ zei Angela. ‘Nu heb ik tenminste weer een eigen leven en weet ik hoe het voelt om gewaardeerd te worden.’

‘Je bent mijn vrouw. Je hoort bij mij.’

Jane’s mobieltje bleef rinkelen, zo indringend en aanhoudend dat ze het niet meer kon negeren. ‘Frankie,’ smeekte ze, ‘doe iets! Zorg dat hij weggaat.’

‘Kom, pa.’ Frankie sloeg zijn vader op zijn schouder. ‘Laten we ergens een pilsje gaan drinken.’

‘Ik ben nog niet klaar.’

‘Dat ben je wel,’ zei Angela.

Jane rende naar de slaapkamer en viste haar mobieltje uit haar tas. Ze probeerde zich af te sluiten voor het gekijf in de huiskamer en zei: ‘Rizzoli.’

Rechercheur Darren Crowe zei: ‘We hebben je nodig. Hoe snel kun je hier zijn?’ Geen begroeting, geen beleefdheden. Crowe was even charmant als altijd.

Ze antwoordde net zo kortaf: ‘Ik heb geen dienst.’

‘Marquette heeft maar liefst drie ploegen gestuurd. Ik heb de leiding. Frost is er al, maar we hebben een vrouw nodig.’

‘Hoor ik dat goed? Zei je dat je de hulp van een vrouw nodig hebt?’

‘Rizzoli, de getuige is zo getraumatiseerd dat hij ons niet veel kan vertellen. Moore heeft geprobeerd met het joch te praten, maar zegt dat we het beter aan jou kunnen overlaten.’

Het joch? Jane schrok. ‘Is de getuige een kind?’

‘Ik schat hem op dertien of veertien. Hij is de enige overlevende.’

‘Wat is er gebeurd?’

Ze hoorde stemmen op de achtergrond, agenten van de technische recherche die in staccato met elkaar spraken, de weergalm van voetstappen in een ruimte met een harde vloer. In haar verbeelding zag ze Crowe gewichtig heen en weer lopen met zijn brede schouders en zijn filmsterrenkapsel. ‘Een bloedbad,’ zei hij. ‘Vijf slachtoffers, twee volwassenen, drie kinderen. De jongste is hooguit acht.’

Ik wil dat niet zien, dacht ze. Niet vandaag. Eigenlijk nooit. Maar ze vroeg: ‘Wat is het adres?’

‘Louisburg Square. De straat is al half geblokkeerd door reportagewagens. Je moet maar kijken waar je je auto kwijt kunt.’

Verrast trok ze haar wenkbrauwen op. ‘Is het op Beacon Hill gebeurd?’

‘Ja. Blijkt dat rijkelui ook gewoon vermoord kunnen worden.’

‘Wie zijn de slachtoffers?’

‘Bernard en Cecilia Ackerman, respectievelijk vijftig en achtenveertig jaar, en hun drie geadopteerde dochters.’

‘En de jongen die het overleefd heeft? Is hij hun zoon?’

‘Nee. Zijn naam is Teddy Clock. Hij woont sinds een paar jaar bij de Ackermans.’

‘Hoe bedoel je? Is hij familie?’

‘Nee,’ zei Crowe. ‘Hij is hun pleegkind.’





4


Toen Jane bij Louisburg Square aankwam, zag ze de bekende zwarte Lexus tussen de schots en scheef geparkeerde voertuigen van het Boston PD staan. Forensisch patholoog Maura Isles was er dus al. Te oordelen naar de vele reportagewagens waren ook alle televisiestations van Boston er en dat was geen wonder: van alle dure wijken van de stad was er geen zo mooi als dit lommerrijke plein met zijn exquise park. In de neoklassieke herenhuizen rond het park woonde zowel oud als nieuw geld, afstammelingen van de oudste families van Boston naast zakenmagnaten en een oud-senator. Maar zelfs wijken als deze waren niet van gewelddaden gevrijwaard. Rijkelui kunnen ook vermoord worden, had rechercheur Crowe gezegd. Alleen werd er meer aandacht aan besteed als het hén overkwam. Rond het door politielint afgezette deel van het plein verdrongen nieuwsgierigen elkaar om een goed plekje. Beacon Hill was een populaire halte voor tourbussen en vandaag kregen de toeristen waar voor hun geld.