Tess Gerritsen(31)
‘Ik dacht dat je met dinges verloofd was.’
Hij haalde diep adem. ‘Ze is van gedachten veranderd. Ze heeft het uitgemaakt.’
Jane zei niets. In de stilte hoorde ze het rammelen van de ijsblokjes in de cocktailshaker van de barman.
Nog steeds met gebogen hoofd zei hij: ‘Ik heb hier om de hoek een goedkope kamer gehuurd. Daarom heb ik gevraagd of je hierheen kon komen. Naar mijn nieuwe stamkroeg.’ Hij lachte schamper. ‘De Arabian Nights, goddomme nog aan toe!’
‘Waarom heeft ze het uitgemaakt?’
Hij keek haar weer aan. ‘Omdat ze zich begon te vervelen. Ze zegt dat ik te traag voor haar ben. Dat ik me gedraag als een ouwe vent, die elke avond om zes uur de prak op tafel wil hebben, en dat zij mijn dienstmeisje niet is.’
‘Misschien besef je nu hoeveel ma altijd voor je heeft gedaan.’
‘Ja, en er is niemand die zo lekker kan koken als je ma. Misschien was het niet eerlijk van me dat ik van Sandie hetzelfde verwachtte, maar zij hoefde me nou ook weer niet zo’n gemene trap na te geven door me een ouwe vent te noemen.’
‘Ja, ik kan me voorstellen dat je dat niet leuk vond.’
‘Ik ben niet oud. Ik ben pas tweeënzestig! En zij is maar veertien jaar jonger dan ik, hoor. Ook geen jonge blom meer. Maar zo zit het dus. Ze vindt me oud. Te oud voor haar.’ Hij liet zijn hoofd weer hangen.
Als het vuur van de hartstocht begint te zakken, zie je je nieuwe minnaar in het ongenadige daglicht. Sandie Huffington had blijkbaar eens goed naar Frank Rizzoli gekeken en gezien hoeveel rimpels hij had en hoe slap zijn kaaklijn begon te worden. Toen de hormonen uitgeraasd waren, was hij alleen nog maar een man van tweeënzestig, kalend en op zijn retour. Ze had een vrouw haar man afgetroggeld, en nu wilde ze haar vangst terugwerpen.
‘Je moet me helpen, Jane,’ zei hij.
‘Heb je geld nodig, pa?’
Verbolgen keek hij op. ‘Nee! Dat bedoel ik helemaal niet! Ik heb een baan, ik heb jouw geld niet nodig.’
‘Wat heb je dan nodig?’
‘Dat je met je moeder gaat praten. Je moet tegen haar zeggen dat ik er spijt van heb.’
‘Vind je niet dat ze dat van jou moet horen?’
‘Ik heb het geprobeerd. Ze weigert naar me te luisteren.’
Jane zuchtte. ‘Goed dan. Ik zal het doorgeven.’
‘Enne… vraag dan ook wanneer ik thuis kan komen.’
Ze keek hem verbijsterd aan. ‘Wat zeg je nou?’
‘Waarom kijk je zo raar?’
‘Denk je werkelijk dat ma het goedvindt dat je weer thuis komt wonen?’
‘De helft van het huis is van mij.’
‘Dat wordt moord en doodslag.’
‘Vind je het zo’n raar idee dat je ouders weer bij elkaar gaan wonen? Wat ben jij voor dochter?’
Ze haalde diep adem en sprak langzaam en duidelijk. ‘Jij wilt terug naar ma en je denkt dat alles dan weer net zo wordt als voorheen. Heb ik dat goed begrepen?’ Ze masseerde haar slapen. ‘Jezus.’
‘Ik wil ons allemaal weer bij elkaar hebben. Je moeder, jou, je broers, en ik. Ik wil samen met jullie Kerstmis en Thanksgiving vieren. Waren dat niet altijd reuze fijne dagen? En zulke heerlijke maaltijden.’
Het ging hem om haar moeders kookkunst.
‘Frankie staat er helemaal achter,’ zei hij. ‘Mike ook. Nu moet jij alleen nog even met haar gaan praten. Jij bent de enige naar wie ze luistert. Zorg dat ze ja zegt, Jane. Zorg ervoor dat ze inziet dat we bij elkaar horen.’
‘En Korsak?’
‘Wat heeft Korsak hiermee te maken?’
‘Ze zijn verloofd. Ze zijn druk bezig met de plannen voor de bruiloft.’
‘Ze is nog niet eens gescheiden. Ze is nog steeds mijn vrouw.’
‘Dat is een kwestie van een handtekening op een formulier.’
‘Het is een kwestie van familie. Van wat juist is. Ga alsjeblieft met haar praten, Jane. Dan kunnen we weer de Rizzoli’s worden.’
De Rizzoli’s. Ze liet het even bezinken. Alles wat ze samen hadden meegemaakt. Alle feestdagen en verjaardagen die ze samen hadden gevierd. Herinneringen die niemand anders met hen deelde. Het had iets heiligs, het was iets wat je niet zomaar van je af kon zetten, en ze was nog net sentimenteel genoeg dat ze had getreurd om wat ze waren kwijtgeraakt. Nu zou dat gelijmd kunnen worden. Het kon weer één geheel worden, ma en pa samen, zoals het altijd was geweest. Frankie en Mike wilden het. Pa wilde het.
En haar moeder? Wat wilde die?
Ze dacht aan de roze, tafzijden bruidsmeisjesjapon die Angela voor haar had gemaakt. Ze dacht aan de laatste keer dat zij en Gabriel bij haar moeder waren gaan eten, toen Angela en Korsak hadden gegiecheld als tieners en onder de tafel hadden zitten voetjevrijen. Ze keek naar haar vader en kon zich niet herinneren dat hij ooit met haar moeder had zitten voetjevrijen. Of met haar had gegiecheld. Of haar een goedmoedige klap op haar achterste had gegeven. Ze zag een uitgebluste, verslagen man die op een wispelturige blondine had gegokt en had verloren. Zou ik hem terugnemen als ik ma was?