Tachtig dagen rood(173)

Ze deed een stap naar hem toe. Haar ogen twijfelden nog, die van hem trokken haar naar zich toe; ze wisten allebei niet goed wat ze nu moesten doen of zeggen. Alsof ze beiden werden voortbewogen door een kracht waarover ze geen controle hadden. Alsof ze twee magneten waren die samenkwamen. Hij kon de hitte voelen die van haar afstraalde. Hij kon het geluid horen van haar oppervlakkige ademhaling, alsof elke slag van haar hart werd versterkt. Hij deed op zijn beurt een stap naar haar toe. Het had iets onvermijdelijks.

Ze zoenden.

Het voelde als thuiskomen. Er was sinds Nieuwjaar geen dag voorbijgegaan dat Dominik er niet aan gedacht had dat hij Summer weer in zijn armen hield. Het moment voelde eerst bijna onwerkelijk.

De kamer op de bovenste etage was nog in het duister gehuld, het gesloten raam keek uit over de verspringende daken van de gebouwen eromheen; niet bepaald een fraai uitzicht.

Terwijl Dominik zich schikte naar de bekende vorm en de bedwelmende zachtheid van Summers lippen en het geruststellende gevoel van haar weer in zijn armen te houden, genoot hij van de ontspannen manier waarop ze bij elkaar pasten. Zijn handen zakten van haar kin naar haar zij en onder de dunne stof van het t-shirt voelde hij de ribbels en de weerstand van het korset dat ze op het podium even had gedragen.

Ze had het aangehouden.

‘Armen omhoog,’ droeg hij haar op.

Ze deed haar armen omhoog en Dominik trok het t-shirt over haar hoofd.

‘Spijkerbroek,’ commandeerde hij.

Summer deed de rits open en schudde met een soepele beweging de spijkerbroek uit, die op haar enkels zakte. Daar stond ze, met het korset als enige resterende kledingstuk. Degene die het voor haar had strakgetrokken, toen ze het had aangetrokken tussen het optreden en de toegiften in de kleedkamer achter de coulissen – Ella misschien –, had het uitzonderlijk strak aangesnoerd en het sneed meedogenloos in haar taille. Het accentueerde haar slanke figuur en omlijstte haar borsten, waardoor haar tepels pront omhoogstaken, hard en donker.

Dominik bewoog zijn lippen naar de onbedekte bovenkant van haar borsten en nam een van de tepels in zijn mond, hij betastte de gevoelige structuur met zijn tong, maakte hem vochtig en nam hem toen voorzichtig tussen zijn tanden. Hij testte de stevigheid, en beet er uiteindelijk op, eerst voorzichtig en toen harder.

Summer snakte naar adem, haar hele lichaam was gevangen in een golf van opwinding en pijn.

Ze gaf zich over aan het gevoel, met haar tanden op elkaar geklemd, totdat de endorfine door haar heen begon te stromen en het ongemak overging in genot, terwijl Dominiks scherpe tanden bleven knagen aan de ruwe huid van haar tepels, hoewel het nooit zo hard ging dat er bloed tevoorschijn kwam. Hij hield haar op die manier op haar plek, voor wat een eeuwigheid leek, balancerend tussen pijn en genot, waarbij haar hele lichaam tot leven kwam, steeds weer een ander deel. Het begon diep in haar buik, in de diepten van haar geslacht, totdat de vloedgolf haar brein bereikte en ze voelde hoe ze zich mee liet sleuren in een zompige zee van warmte, hoe ze de onbetrouwbare zeebodem verkende door een oerinstinct.

Net toen ze zich volledig wilde overgeven aan de bedwelmende sensaties die Dominik uit haar onderbewuste herinneringen tevoorschijn toverde, trok hij zijn tanden plotseling terug. Zijn lippen verplaatsten zich naar haar oor, speelden wreed met het nog gevoeliger vlees van haar lelletje, en het zigzaggen tussen pijn en genot begon weer van voor af aan.

Haar lichaam schokte, ze trilde ongecontroleerd, terwijl de sensaties binnen in haar zich opstapelden, haar ruggengraat verloor even de wil om stevig rechtop te staan, en ze voelde hoe Dominik haar onder haar armen vasthield, haar positie ondersteunde, zodat ze niet zou vallen.

Ze voelde nu de woeste hardheid van zijn erectie tegen haar aan duwen, door de stof van zijn zwarte lange broek, hij wreef tegen haar krullende vachtje. Ze voelde hoe de nattigheid zich tussen haar dijen verspreidde, de bron van lust vervulde haar druppel voor druppel, bereidde haar voor, transformeerde haar eigen ik.

Uiteindelijk haalde hij zijn tanden weg en een diep gevoel van angst en verlatenheid overviel haar alsof ze een klap in haar gezicht had gekregen, het plotselinge besef dat dit wel eens het eind kon zijn van zijn onvoorspelbare opmars, net nu ze begon te wennen aan het ritme van zijn herhalingen. Ze hielden elkaar een paar seconden in stilte vast, toen kwamen zijn lippen weer bij haar oor. Deze keer plaagde hij de binnenkant van haar oor met zijn tong, likte die vochtig, likte haar meest intieme domein, drong helemaal naar binnen. Het gevoel was overweldigend, golf na golf van miniatuuraardverschuivingen trok door haar heen, langs het mijnenveld van haar zintuigen.

Ze realiseerde zich dat het punt waarna er geen weg terug is al bijna weer in zicht was. Een territorium waarvan alleen Dominik wist hoe hij het moest binnendringen en overheersen als de heer en meester van zijn domein. Tot nu toe waren het alleen wat beetjes geweest, die nog liefdevol waren geweest, maar haar ziel schreeuwde om meer, wilde haar op een ware race naar werkelijke pijn nodigen. En het beangstigde haar dat deze plek, die zo vaak buiten haar bereik lag, zo eigen aanvoelde, als de plek waar ze werkelijk thuishoorde.