Slavin van haar passie(34)

De stilte die volgde was zo lang dat het kleinste geluidje in de kamer enorm leek te worden uitvergroot. Het kloppen van haar hart klonk als keiharde mokerslagen.

‘Deel je dit alleen mee, of vraag je om mijn toestemming?’ vroeg hij ten slotte.

Ze keek hem strak aan. ‘Heb ik die nodig?’ vroeg ze, haar lippen bevochtigend met haar tong.

Hij liet haar schouders los. ‘Nee,’ antwoordde hij. Zijn gezicht verraadde niets. ‘Natuurlijk niet. Ik vind het een geweldig idee dat je je studie wilt afmaken. Je kunt niet genoeg leren, sì?’

Verbijsterd keek ze naar hem op. Ze was er zo van overtuigd geweest dat hij haar plan zou afkeuren, dat ze zich er mentaal al op had voorbereid. ‘Eh… ja, inderdaad,’ zei ze. ‘Oké, mooi. Dan ga ik zo snel mogelijk aan de slag. Ik heb al een paar van de aanbevolen teksten gelezen. Voor sommige vakken die ik al heb gevolgd, krijg ik een vrijstelling. Niet veel, maar toch genoeg om…’ Plotseling stopte ze met ratelen toen ze zag dat hij haar met een intense blik in zijn ogen bestudeerde. Haar schouders voelden koud aan zonder de aanraking van zijn warme handen, en haar hart ging wild tekeer in haar borst. Ze voelde zich lichtelijk misselijk. De stilte die volgde leek een eeuwigheid in beslag te nemen. Ava kreeg het gevoel dat de opbouwende spanning tussen hen beiden ieder moment tot een ontploffing zou kunnen leiden.

‘Je lijkt op een schoolmeisje, met je haar zo in een staart,’ zei hij. Zijn stem klonk ruig en mannelijk.

De blos die op haar wangen kwam, maakte zijn woorden alleen nog maar toepasselijker. ‘Ik was net van plan naar bed te gaan…’ Ze bloosde nog heviger en vervolgde onhandig. ‘Eh… Ik bedoel… Ik heb net gedoucht en wilde gaan slapen toen… toen jij ineens binnenkwam.’

Hij legde zijn hand in haar nek en begon zacht aan haar paardenstaart te wriemelen. Zijn grip was losjes, speels bijna, maar Ava voelde maar al te goed de onderliggende sensuele lading. Ze was zich gewaar van het feit dat hij haar elk moment naar zich toe zou kunnen trekken om zijn mond gretig op de hare te drukken.

Haar blik bleef rusten op zijn gezicht. Ze zag dat hij zich moest scheren. Op zijn krachtige kaak tekenden zich de donkere stoppels van een beginnende baard af waarvan ze wist dat die heerlijk sexy aanvoelde tegen haar zachte huid.

‘Weet je, Ava, meestal kussen minnaars elkaar bij een weerzien,’ zei hij.

‘Deel je dit alleen mee of vraag je om mijn toestemming?’ kaatste ze de bal terug.

Hij wond haar haren nog verder om zijn vingers waardoor ze onwillekeurig een stapje naar hem toe moest zetten. Haar zalige vrouwelijk geur maakte dat het bloed naar zijn onderlichaam begon te stromen. Verleidelijk begon hij met zijn lichaam tegen haar aan te wrijven, zodat ze zou weten welk effect ze op hem had.

Haar gezicht was naar hem toe gericht, haar ogen wijd open, haar lippen een beetje van elkaar. Haar adem begon te versnellen.

Voorzichtig maakte hij haar haren los en liet de lokken over haar schouders vallen. Zonder een woord te zeggen tilde hij haar topje omhoog.

Ze deed haar armen omhoog om hem te helpen het truitje uit te trekken, over haar volle borsten met de roze tepels.

Toen hun blikken elkaar kruisten werd hij getroffen door de dwingende begeerte in haar blik, een begeerte die hij zelf ook zo sterk voelde. Zo was het van het begin af aan geweest tussen hen. Haar grijsblauwe ogen met hun onpeilbare diepte hadden hem altijd gefascineerd. Ze hadden een sensueel verlangen bij hem opgewekt dat hij nog niet eerder had ervaren en waaraan hij onmogelijk kon ontsnappen. Hij droeg al haar aanrakingen als tekens op zijn lichaam met zich mee. Geen vrouw had dat ooit voor elkaar gekregen. Haar vrouwelijkheid, de zachtheid die gepaard ging met atletische kracht, wond hem mateloos op.

Op dit moment hing er een mysterieuze sfeer om haar heen die haar nog aantrekkelijk maakte. Haar ogen leken een geheim in zich te herbergen dat hij vastbesloten was te ontrafelen.

Hij liet zijn handen langs haar lichaam glijden en liet ze rusten op haar bevallige heupen. Dit was niet het juiste moment om haar te ondervragen, bedacht hij met enig gevoel van spijt. Als hij haar nu te veel pushte zou ze de deur voor hem dichtgooien. Hij kende haar goed genoeg om dat feilloos aan te kunnen voelen.

Ava voelde de kleine verandering bij Marc en keek hem vragend aan. ‘Is er iets?’ Ze sloeg haar armen voor haar borsten.

Zijn starende blik verdween echter onmiddellijk toen ze tegen hem sprak. ‘Nee, niets, ma petite,’ zei hij. Hij liet haar los, voelde in zijn zakken en overhandigde haar toen een lang smal doosje. ‘Ik heb iets voor je gekocht toen ik weg was.’

Ze staarde naar de naam van een bekende ontwerper op het fluwelen doosje. Haar hart maakte een sprongetje. Deze man ontwierp de meest prachtige juwelen – prachtig maar ook onbetaalbaar… Hoeveel zou Marc hebben betaald voor iets uit zijn winkel? Ze besloot haar bescheidenheid overboord te gooien en opende het doosje. Er lag een prachtige diamanten hangertje in. Het kleinood was zo sierlijk en zo schitterend dat de prijs ongetwijfeld tegen de zes cijfers moest liggen. ‘I-Ik… Ik weet niet wat ik moet zeggen,’ stotterde ze. ‘Het is prachtig…’