Slavin van haar passie(33)

Bovendien was studeren duur. Zoals zovele anderen voor haar, zou ze eindigen met enorme studieschulden en geen enkele garantie dat ze een vaste baan zou vinden.

En ten slotte was daar Marc Castellano. De man voor wie ze ooit haar leven had willen geven en die haar haatte met een vuur dat bijna net zo intens was als zijn aanhoudende begeerte. Wreed als hij was, hield hij haar bij zich als seksspeeltje. Hij gaf haar geen enkele vorm van liefde of genegenheid.

Deze situatie was een enorme emotionele belasting. Ze had geen flauw idee hoelang het zou duren voor hij haar aan de kant zou zetten. Het enige wat ze wist, was dat dat moment ooit zou komen…



De avond voordat ze hem terugverwachtte, zat ze in haar slaapkamer een boek over de Tweede Wereldoorlog te lezen toen er op de deur werd geklopt. Omdat ze dacht dat het Celeste was, gaf ze zonder aarzelen toestemming om binnen te komen. Ze liet bijna haar boek vallen toen Marc plotseling de kamer binnen stapte.

Hij was gekleed in een donkere spijkerbroek en een wit overhemd. De bovenste knoopjes waren los en het accentueerde mooi zijn olijfkleurige huid. Zijn rijzige gestalte vulde direct de hele kamer. ‘Je lijkt verbaasd me te zien, cara,’ zei hij, terwijl hij de deur achter zich sloot.

Ze kreeg het benauwende gevoel dat de muren op haar afkwamen. De lucht was verstikkend en ademen viel haar plotseling zwaar. ‘I-Ik dacht dat je morgen pas terug zou komen,’ stamelde ze. Ze legde haar boek weg en kwam overeind. Haar benen voelden onvast aan. Ze veegde haar bezwete handpalmen af aan haar oude versleten pyjamabroek en vroeg zich af of hij zou zien dat ze geen make-up droeg. Haar vochtige haren had ze na het wassen achteloos in een hoge paardenstaart gebonden. Ze droeg geen beha en haar voeten waren in oude slippers gestoken. Haar slordige voorkomen maakte dat ze zich naakt en kwetsbaar voelde. Een klein meisje, in plaats van een volwassen vrouw die over drie jaar dertig zou worden.

‘Ik heb de laatste vergadering afgezegd,’ zei hij. ‘Ik had mijn doel bereikt, dus ben ik met de eerste beschikbare vlucht naar huis gekomen.’

Ze streek snel een losse pluk haar achter haar oor. ‘Volgens mij krijg jij altijd wat je wilt,’ zei ze in een dappere poging iets van haar zelfvertrouwen te herwinnen.

Hij kwam heel dicht bij haar staan. Zo dichtbij dat ze de citrusgeur van zijn aftershave rook, gecombineerd met een vleugje van iets anders, ondefinieerbaars maar daardoor niet minder aanlokkelijk. Ze ademde diep in en probeerde zich mentaal voor te bereiden op zijn aanraking.

Zijn intense blik verontrustte haar en wond haar tegelijk ontzettend op. Haar hart ging wild tekeer. Ze vroeg zich af of hij doorhad wat voor effect hij op haar had.

Hij legde zijn droge warme hand teder tegen haar wang. ‘Heb je me gemist, ma petite?’ vroeg hij met hese sexy stem.

Ze deed haar uiterste best haar reactie op zijn liefkozing voor hem te verborgen te houden. ‘Nee hoor. Helemaal niet,’ zei ze gemaakt zelfverzekerd.

Hij lachte betekenisvol en liet zijn duim in een hypnotiserende beweging over haar zachte wang gaan. ‘Celeste vertelde me zojuist dat er al een week lang een onweerswolk boven je hoofd lijkt te hangen.’

Ze wierp hem een wrevelige blik toe. ‘Als ze dat vond, komt dat alleen maar omdat ik aan huis wordt gekluisterd door die bodyguard van je. Ik kan nog geen voet buiten de deur zetten, of hij rijdt met zijn auto voor. Zelfs als ik eigenlijk wil lopen.’

Hij legde zijn handen op haar schouders. ‘Waarom heb je je spullen niet naar mijn slaapkamer verhuisd?’ vroeg hij.

Even was ze van haar stuk gebracht door deze plotselinge verandering van onderwerp. Een van zijn tactieken die ze langzaamaan begon te herkennen. ‘Ik… Ik wist niet dat je me vierentwintig uur per dag tot je beschikking wilde hebben,’ zei ze. Ze hoopte dat de lichte trilling in haar stem haar niet had verraden.

Hij hield haar blik gevangen. Zijn grip op haar schouders verstevigde. ‘Ik wil je in mijn bed,’ zei hij. ‘Als ik thuiskom, wil ik dat je daar op me ligt te wachten.’

‘Je bent echt in de verkeerde eeuw geboren, Marc,’ zei ze bits. ‘De slavernij is al lang geleden afgeschaft.’

Zijn mondhoeken krulden omhoog, waardoor het bijna leek alsof hij lachte. ‘Ben je boos omdat ik je niet heb meegenomen naar Zürich?’ vroeg hij.

Ze wierp hem een vernietigende blik toe. ‘Waarom zou ik? Ik zou me toch alleen maar dood vervelen als ik de hele tijd moest wachten tot je terugkwam.’

‘Net zoals hier, sì?’

Zijn doortastendheid verbaasde haar. Ze hoopte dat ze erin geslaagd was haar gezicht in de plooi te houden. ‘Ik wil graag iets nuttigs doen, in plaats van mijn dagen te slijten bij de kapper en de manicure.’ Na een moment te hebben gezwegen voegde ze hieraan toe: ‘Ik wil mijn opleiding afmaken. Ik heb al wat informatie opgevraagd over online studeren.’