Slavin van haar passie(24)

Hij vroeg zich af op wie ze zo boos was. Op hem? Of op zichzelf omdat ze zich zo ongegeneerd had laten gaan? Misschien had ze zijn trots willen krenken door zich niet door de passie te laten meevoeren, maar had de hevigheid ervan haar verrast. Zelf gloeide hij nog steeds na, en hij kon niet wachten om deze ervaring opnieuw te beleven, keer op keer.

Maar eerst wilde hij een paar vragen beantwoord hebben. Hij greep zijn handdoek en sloeg deze om zijn heupen. ‘Je hebt mijn vraag nog steeds niet beantwoord. Waarom heb je je zus zo’n groot gedeelte van het geld gegeven dat je van Cole had gekregen?’

‘Dat is iets tussen Serena en mij,’ antwoordde ze hooghartig.

Hij klemde zijn kaken opeen en staarde haar dreigend aan. ‘Heeft ze soms een drugsprobleem? Of vergokt ze haar geld?’

‘Waarom verbaast het me niet dat jij zo’n conclusie trekt,’ zei ze op minachtende toon. ‘Meteen het ergste denken.’

‘Als je niets te verbergen hebt, waarom vertel je me dan niet gewoon waar ze het geld voor nodig had?’ vroeg hij. Hij moest moeite doen zijn frustratie de baas te blijven. Waarom was ze zo verdomde koppig? Hij was niet van plan haar de touwtjes in handen te laten nemen. Niet nog een keer.

Ze keek hem een ogenblik zwijgend aan, en sloeg vervolgens met een zucht haar ogen neer. ‘Serena kan niet op de natuurlijke manier kinderen krijgen,’ zei ze. ‘Het geld was een bijdrage voor de ivf-behandelingen.’

Hij had even de tijd nodig dit tot zich door te laten dringen. Waarom had ze iets dergelijks geheim willen houden? Het was juist een prachtig en liefdevol gebaar naar haar zus. En gezien het beeld dat van haar werd geschetst in de bladen, begreep hij niet waarom ze dit niet had gebruikt om haar naam te zuiveren. Het publiek was dan vast anders tegen haar aan gaan kijken.

Waarschijnlijk had het iets met Serena’s privacy te maken, of met die van Richard. Hij had Serena’s echtgenoot maar één keer kort ontmoet, maar Richard Holt leek hem een typisch Engelse conservatieve gentleman die het ongetwijfeld zou verafschuwen als zulke gevoelige informatie op straat terechtkwam. ‘Bedankt dat je het me hebt verteld,’ zei hij. ‘Ik zal het voor me houden, als dat is wat je wilt.’

‘Mijn zus heeft de laatste jaren erg geleden,’ zei ze. ‘Niet alleen door dit, maar daarvoor al. Toen onze moeder stierf hadden we het allebei zwaar, maar ik denk dat Serena het verlies meer heeft gevoeld. Ze was een stuk jonger toen het gebeurde. Onze vader is heel snel hertrouwd. Ik heb mijn best gedaan haar te beschermen, maar dat lukte niet altijd.’

Fronsend nam hij het hele verhaal in zich op. Het leek erop dat Ava zich schuldig voelde, omdat ze er niet in was geslaagd een taak te volbrengen waarvoor ze veel te jong was geweest. Haar moeders plaats innemen was een onmogelijke taak geweest. Een moeder viel nu eenmaal niet te vervangen, daarover kon hij meepraten. De dood van zijn eigen moeder had hem destijds diep geraakt.

Hij vroeg zich af hoe ver Ava zou gaan om haar zus in bescherming te nemen. Blijkbaar zo ver dat ze met iemand was getrouwd van wie ze niet hield… Hij kreeg een onaangenaam gevoel in zijn buik toen hij bedacht dat hij haar in zo’n zelfde liefdeloze relatie had gedwongen. Voor de tweede keer in haar leven had Ava zich opgeofferd om haar zus gelukkig te maken.

Marc had altijd geweten dat Cole een louche figuur was, altijd op zoek naar zaken waar hij een slaatje uit kon slaan. Maar de gedachte dat Ava hierin als pion was gebruikt, en dat hij zelf had bijgedragen aan haar misère door erop aan te dringen dat ze zijn minnares werd, was ondraaglijk. Al die tijd had hij haar gezien als een verraadster die zijn trots had gekrenkt door ervandoor te gaan met een andere man. Hij was zo geobsedeerd geweest door dat beeld, dat het niet in hem was opgekomen dat ze misschien andere motieven had. Geen wonder dat ze hem haatte. Wat zojuist tussen hen was voorgevallen, was pure lust geweest en betekende niet dat ze iets om hem gaf. En waarom zou ze ook, na wat hij haar had aangedaan?

Hoe zou hij dit ooit goed kunnen maken? Hij had tijd nodig om na te denken. Aan dit soort emoties was hij niet gewend, vooral niet aan het enorme schuldgevoel dat hem overspoelde. Hij voelde de neiging opkomen een muur om zich heen op te trekken, totdat hij een manier zou ontdekken om uit de puinhoop te komen die hij zelf had veroorzaakt. Zwijgend keek hij haar aan.

Ava beet op haar onderlip. ‘Ik wil gewoon dat Serena gelukkig is,’ zei ze. ‘Ze heeft iets vreselijks meegemaakt toen ze jong was. Op haar eerste afspraakje is ze aangerand. Het heeft jaren geduurd voor ze daar overheen was. Ik was een tijdje bang dat ze… dat ze er een eind aan zou maken. Maar gelukkig vond ik iemand die haar kon helpen. Al die tijd hebben we helemaal niks gehad aan onze vader. Onze stiefmoeder was zo mogelijk nog erger. Ze dachten dat Serena zich aanstelde om aandacht te krijgen.’