Slavin van haar passie(21)

‘Ik denk niet dat dat zal gebeuren,’ zei hij met een betweterige glimlach. ‘Om twee redenen. Ten eerste omdat ik een vrouw nooit zou dwingen seks met me te hebben. En ten tweede omdat jij je net zo aangetrokken voelt tot mij als ik tot jou. Dat is iets dat in vijf jaar niet is veranderd.’

‘Mocht je willen,’ zei ze, zenuwachtig met haar voet wiebelend. ‘Ik haat je. Ik walg van elke minuut die ik in je aanwezigheid moet doorbrengen.’

Zijn mond begon langzaam een sardonische glimlach te vertonen. ‘Dan moeten we maar snel gaan vrijen, want hoe eerder het achter de rug is hoe beter, sì? En wie weet, misschien ben ik je na een paar weken wel weer beu.’

‘Ik mag het hopen,’ mompelde ze.

Hij reikte over de tafel heen en legde zijn grote hand op haar fragiele pols. Opnieuw besefte ze dat ze een verloren strijd voerde tegen een tegenstander die vele malen sterker was dan zij. Zijn brandende blik hield haar ogen gevangen. Hij leek recht in haar ziel te willen kijken. ‘Het is tijd om te stoppen met dit spelletje, Ava,’ zei hij. ‘Ik weet wat je aan het doen bent. Al deze geheimpjes en leugens hebben een reden, niet?’

Met opeengeklemde kaken trok ze haar hand onder de zijne vandaan. ‘Ik speel geen spelletje. Als iemand dat doet, ben jíj het wel. Dit is pure chantage.’

Hij wierp haar een minachtende blik toe terwijl hij opstond. ‘Je kunt elk moment vertrekken, Ava,’ zei hij. ‘Maar als je gaat, ga je met lege handen. Het enige wat je mee mag nemen zijn de schulden die je echtgenoot je heeft nagelaten. Is dat duidelijk?’

Zwijgend loerde ze naar hem, te koppig om te antwoorden. Ze haatte hem zo erg dat haar hele lichaam ervan beefde.

‘Ik vroeg of het duidelijk was!’ beet hij haar toe.

Met een ruk stond Ava op. Haar stoel tuimelde met een klap achterover op de stenen van het terras. ‘Hoe durf je zo tegen me te schreeuwen!’ zei ze woedend.

Celeste kwam naar buiten rennen, gealarmeerd door het geluid van de vallende stoel. Maar één blik uit Marcs ogen was genoeg om haar weer weg te sturen. Toen de huishoudster was vertrokken, richtte hij zich weer tot Ava. Zijn ogen schoten nog steeds vuur. Het kostte hem zichtbaar moeite zijn stem te dempen. ‘Dit is niet hoe het zal gaan in onze relatie,’ zei hij. ‘Je zult respect tonen, al is het het laatste wat ik je leer.’

Haar mond vertrok. Ze keek hem uitdagend aan, al wist ze dat dit zijn woede misschien alleen maar zou vergroten. ‘Hoe zal het dan wél gaan in onze relatie?’ vroeg ze. ‘Ga je me om de haverklap beledigen? Moet ik accepteren dat je elke scheldnaam die je kent naar mijn hoofd zult slingeren wanneer jou dat zo uitkomt? Ik word misselijk van jouw hypocrisie! Je hebt zelf zoveel fouten gemaakt, Marc! Het grote verschil is dat jíj ze niet durft toe te geven.’

Toen ze langs hem het terras af liep, deed hij geen poging haar tegen te houden. In plaats daarvan pakte hij zijn kopje lauwe koffie en nam een slok. Fronsend staarde hij in de verte, naar het sprankelende blauwe water van de oceaan.





Hoofdstuk 4





De rest van de ochtend bracht Ava door met het opnieuw inruimen van haar kledingkast. Iets wat Celeste gemakkelijk voor haar had kunnen doen, maar ze genoot van de rust die deze eenvoudige handeling haar bracht. Toen ze beneden kwam om te lunchen, vertelde Celeste haar dat Marc weg was gegaan en pas laat weer thuis zou komen. Onmiddellijk voelde Ava hoe haar lichaam ontspande door dit nieuws.

Het was een warme dag en Ava besloot te gaan zwemmen in het bad dat Douglas had laten aanleggen in de tuin achter de villa. De struiken rond het zwembad gaven haar een plezierig gevoel van privacy. De zon brandde, maar het water voelde bij iedere beweging aan als koel zijde op haar huid. Haar lichaam was gewichtloos en vrij.

Achteraf wist ze niet meer het exacte moment waarop ze merkte dat ze niet alleen was. Het begon met het ongemakkelijke gevoel dat iemand haar in de gaten hield. Toen ze om zich heen keek zag ze echter niemand. Pas bij het laatste baantje dat ze zwom, zag ze plots Marc zitten in een van de strandstoelen.

Hij zag er ongelofelijk mannelijk uit in alleen een strakke zwarte zwembroek. Zijn gespierde buik leek wel uit donker marmer gehouwen. Nergens op zijn lichaam was ook maar een grammetje vet te bekennen. Hij zag er fitter en slanker uit dan ooit. Langzaam zette hij zijn zonnebril boven op zijn hoofd. ‘Je zwemt goed,’ zei hij.

‘Dank je,’ zei ze en klom via het trapje aan de zijkant het zwembad uit. Ze voelde zich ongemakkelijk in alleen haar bikini en probeerde dat uit alle macht te verbergen. Toen ze naar de stoel liep om haar handdoek te pakken, voelde ze zijn gretige ogen op haar gericht. Ze sloeg de handdoek om haar lichaam als een sarong en draaide zich naar hem toe. ‘Celeste zei dat je pas laat vanavond terug zou komen.’