Slavin van haar passie(26)

Ava stak vechtlustig haar kin de lucht in. ‘Ik zou nooit van mijn leven een abortus laten plegen,’ zei ze. ‘Dan weet je dat nu.’

‘Ik zou ook niet van je vragen om dat te doen,’ zei hij. ‘Zeker niet nu je zus die problemen heeft.’

De empathie die doorklonk in zijn stem terwijl hij sprak over haar zus, verbaasde Ava. Ze beet op haar lip en nam plaats op het puntje van een van de strandstoelen. ‘Serena heeft in ieder geval Richard om haar te steunen,’ zei ze, de stilte vullend.

‘Hoeveel ivf-pogingen hebben ze al gehad?’ vroeg Marc.

Ze haalde haar schouders op. ‘Ik ben eerlijk gezegd de tel kwijtgeraakt. Zes… misschien zeven.’ Ze staarde naar haar handen die in haar schoot rustten. ‘Deze laatste miskraam was de ergste klap. Alles leek zo goed te gaan, en toen ineens…’ Tranen sprongen in haar ogen.

Hij legde zijn hand op haar schouder. Zijn handpalm tintelde door het contact met haar zachte huid. ‘Het is niet jouw schuld dat je zus geen kinderen kan krijgen. Het lijkt erop dat je alles wilt doen om ervoor te zorgen dat ze een gezin krijgt.’

Met betraande ogen keek ze omhoog naar hem. ‘Waarom ben je zo tegen het krijgen van kinderen?’

Hij liet haar los en wandelde naar de andere kant van het terras. Met niets ziende ogen staarde hij in de verte. ‘Ik heb van dichtbij meegemaakt wat er met kinderen gebeurt als ze heen en weer worden geslingerd tussen twee ruziënde ouders. Voor dat soort emotionele schade wil ik niet verantwoordelijk zijn.’

Na een lange stilte hoorde hij haar achter zich opstaan. ‘Ik ben aan het verbranden,’ zei ze. ‘Vind je het goed dat ik naar binnen ga? Ik wil even douchen.’

Hij draaide zich om. ‘Ava, je hoeft niet voor elk dingetje mijn toestemming te vragen.’

Cynisch haalde ze haar wenkbrauwen op. ‘O nee, hoeft dat niet?’

‘Je bent mijn slaaf niet. Je bent op dit moment mijn minnares.’

‘Wat is eigenlijk het verschil?’ vroeg ze met die hooghartige blik die ze zo goed beheerste, en die maakte dat hij haar wilde beetpakken en heftig kussen.

‘Wat hier net is gebeurd, is nog niet klaar,’ zei hij. ‘We beginnen net. Als je niet uitkijkt, ma petite, laat ik je nu meteen zien wat ik bedoel.’

Ze draaide zich om en liep terug naar de villa.

Op het terras bleef Marc alleen achter, met niets dan haar heerlijke geur voortgedreven door een zacht briesje, om hem te plagen.





Hoofdstuk 5





Toen Ava de volgende dag beneden kwam voor het diner, was tot haar verbazing de tafel gedekt voor één persoon. ‘Eet, eh… Signor Castellano niet mee?’ vroeg ze aan Celeste.

De huishoudster was bezig met haar hand een kreuk uit het gesteven tafelkleed te strijken. ‘Hij zei dat hij voor zaken naar kantoor moest,’ antwoordde ze.

‘Ik wist niet dat hij een kantoor in Monte Carlo had,’ zei Ava fronsend. Ze nam plaats op een van de stoelen.

Celeste wierp haar een ondoorgrondelijke blik toe. ‘Hij heeft hier geen kantoor, hoewel hij daar wel mee bezig is,’ zei ze. ‘Hij is een paar uur geleden naar Londen gevlogen.’

Dit nieuws raakte haar meer dan zou moeten. De passie die ze hadden gedeeld en de liefdevolle aandacht die hij haar had gegeven, hadden haar erg geraakt. Ze probeerde haar teleurstelling te verbergen over het feit dat ze van iemand anders moest horen dat Marc weg was. Wilde hij haar laten zien dat hij haar als zijn bezit beschouwde? Een speeltje waarmee hij lol kon hebben als híj daar zin in had? Zoals altijd gingen de zaken voor het meisje. Net zoals de vorige keer kwam ze op de tweede plaats, terwijl ze zichzelf had beloofd dat dat nooit meer zou gebeuren. Hij had geen betere manier kunnen verzinnen om haar onzeker te maken: eerst gepassioneerd de liefde met haar bedrijven, en haar dan vervolgens doodleuk in de steek laten.

‘Heeft Signor Castellano gezegd wanneer hij weer terugkomt?’ vroeg Ava toen Celeste het voorgerecht serveerde.

‘Hij zei dat hij u over een dag of twee zou bellen,’ antwoordde Celeste. ‘Bij de telefoon in de bibliotheek ligt een nummer waarop u hem kunt bereiken, mocht dat nodig zijn.’ Daarop verliet de huishoudster de kamer.

Ava trommelde met haar vingers op tafel. Ze was vastbesloten niet te bellen. Ze zou gewoon haar leventje leiden alsof er niets was gebeurd.



De volgende ochtend verliet Ava de villa om naar de schoonheidssalon te gaan. Onderweg nam ze de tijd om de winkeltjes te bekijken en stopte ze bij een kleine bistro voor een kopje koffie en een gebakje. In de salon trakteerde ze zichzelf op een knipbeurt, en liet ze haar handen en voeten behandelen. Op weg naar buiten kwam ze de echtgenote tegen van Douglas’ bedrijfsleider, een vrouw van begin dertig die zich kleedde – en ook vaak gedroeg – alsof ze de helft van haar leeftijd was.