Slaap(140)

Verder is alles zwart buiten.

David ploetert door de diepe sneeuw bij het huis vandaan. Hij houdt de fakkel voor zich en het schijnsel bereikt met kleine schokjes de stal.

Op dat moment ziet Saga Jureks rug en het mes in zijn hand.

Ze bonst op het raam en probeert de haken los te krijgen. Ze rukt en trekt, maar ze zijn vastgeroest en er zit geen beweging in.





179


Met ijskoude vingers probeert Reidar het combinatieslot van de staldeur open te krijgen. De wieltjes met cijfers werken traag. Zijn vingertoppen blijven vastzitten aan het koude metaal. Mikael fluistert dat hij op moet schieten.

‘Schiet op, papa, schiet op...’

Walter ploegt met het mes in zijn hand door de sneeuw. Reidar blaast op zijn vingers en het lukt hem het laatste cijfer in te stellen. Hij maakt het slot los, klapt de beugel weg en probeert de deur open te trekken.

Er ligt te veel sneeuw op de grond.

Hij rukt aan de deur en hoort de paarden in hun boxen bewegen. Ze briesen dof en stampen in het donker.

‘Kom mee, papa,’ roept Mikael en hij trekt aan zijn vader.

Reidar weet de deur nog een stukje open te krijgen, kijkt om en ziet Jurek Walter met flinke passen dichterbij komen.

Met een routineus gebaar strijkt hij met het mes langs zijn broekspijp.

Het is te laat om weg te rennen.

Reidar steekt zijn handen voor zich uit om zichzelf te beschermen, maar Walter grijpt hem bij zijn keel en duwt hem achteruit, tegen de wand van de stal.

‘Sorry,’ stamelt Reidar. ‘Het spijt me dat...’

Walter ramt het mes krachtig dwars door Reidars schouder en spietst hem aan de wand. Reidar schreeuwt het uit van de pijn en het wordt zwart voor zijn ogen. De paarden hinniken onrustig en hun zware lichamen stoten tegen de scheidingswanden van de boxen.

Reidar zit vast. De pijn snijdt door zijn schouder. Elke seconde is onhoudbaar. Hij voelt warm bloed langs zijn arm en hand stromen.

Mikael probeert zich de stal in te persen, maar Walter haalt hem in. Hij grijpt de jongen van achteren bij zijn haar, trekt hem naar buiten en geeft hem een harde klap op zijn wang waardoor hij languit in de sneeuw valt.

‘Nee, nee,’ hijgt Reidar en hij ziet lichtschijnsel dichterbij komen uit de richting van het landhuis.

Het is David die met een noodfakkel in zijn hand komt aangerend. De fakkel brandt knetterend met een wit schijnsel.

‘De traumaheli is onderweg,’ roept hij, maar hij stokt als hij ziet dat Jurek Walter zich naar hem omdraait.





180


Saga rukt aan de ladekast en trekt hem een paar centimeter van de muur af. Haar hoofd doet zeer en ze is nog steeds vreselijk duizelig. Ze spuugt bloed, bukt zich, grijpt de onderkant met beide handen vast en met een brul kiepert ze de kast om. Het gevaarte kantelt, knalt tegen de vloer en rolt om.

Snel pakt ze haar pistool en slaat met de kolf een ruit in. Glas klettert op de grond en valt rinkelend over het raamkozijn naar buiten.

Ze knippert met haar ogen en ziet in het donker een lichtschijnsel over de sneeuw flakkeren. Het ziet eruit als een witte kwal diep onder water. Jurek loopt op de man met de noodfakkel af. De man deinst achteruit, probeert met de brandende fakkel te slaan, maar Jurek is te snel, hij weet de arm van de man te grijpen en breekt hem.

Saga slaat de resten van het glas uit de onderkant van de sponning.

Jurek is als een leeuw in de weer met zijn prooi, hij beweegt zich effectief en snel, slaat de man op zijn keel en nieren.

Saga tilt haar pistool omhoog, probeert het bloed uit haar ogen te knipperen om te kunnen zien.

De man ligt op zijn rug in de sneeuw en zijn lichaam schokt. De fakkel naast hem brandt fel.

Op het moment dat Saga vuurt, glijdt Jurek net opzij. Hij verdwijnt uit het licht de duisternis in.

De noodfakkel verlicht een cirkel van witte sneeuw. De man houdt op met bewegen en ligt er roerloos bij. Van de rode stal ziet ze een enkele glimp. Voor de rest is alles donker.





181


Reidar haalt hijgend adem. Hij zit aan de muur gespietst. De pijn van het mes is immens. Het is net alsof de brandende wond het enige is wat bestaat. Warm bloed loopt dampend langs zijn lichaam.

Vlak na het schot ziet hij Walter verdwijnen. David ligt roerloos in de sneeuw. Het is lastig uit te maken hoe ernstig hij gewond is.

In het oosten is de hemel iets lichter aan het worden en Reidar ziet Saga Bauer achter een raam op de bovenverdieping.

Zij heeft geschoten, en gemist.

Reidar ademt veel te snel, zijn hart jaagt en hij begrijpt dat hij bezig is in shock te raken door bloedverlies.

Mikael hoest, houdt een hand tegen zijn oor en staat wankelend op.

‘Papa...’

Meer kan hij niet uitbrengen voordat Walter bij hem terug is, hem tegen de grond slaat, zijn been grijpt en hem de duisternis in sleept.

‘Mikael,’ schreeuwt Reidar.

Walter sleurt zijn zoon mee door de sneeuw. Mikael zoekt houvast met zijn handen in een poging zichzelf tegen te houden. Ze verdwijnen langs de vijver naar de stroomversnelling, Reidar ziet nu alleen nog hun contouren.