Politie(93)

‘Is het de alcohol?’

‘Wat?’

‘De alcohol in het parfum, zorgt die voor…?’

Hij schudde zijn hoofd.

‘Maar er is iets,’ zei ze. ‘Ik ken je, Harry. Je bent onrustig, rusteloos. Kijk eens hoe je rookt, man, je zuigt eraan alsof daar de laatste druppel water van de wereld in zit.’

Harry lachte. Streelde over het kippenvel op haar rug. Ze kuste hem zacht op zijn wang. ‘Dus als het niet de ontwenningsverschijnselen van alcohol zijn, gaat het om die andere.’

‘Die andere?’

‘Ontwenning van de politie.’

‘O, die,’ zei hij.

‘Het zijn die politiemoorden, of niet?’

‘Beate was hier om me over te halen. Ze zei dat ze van tevoren met jou had gesproken.’

Rakel knikte.

‘En jij had haar de indruk gegeven dat jij het best vond.’

‘Ik zei dat het aan jou was.’

‘Ben je onze afspraak vergeten?’

‘Nee, maar ik kan je niet dwingen je eraan te houden, Harry.’

‘Dus als ik ja had gezegd en had meegeholpen aan het onderzoek?’

‘Dan had je je niet aan de afspraak gehouden.’

‘En de consequenties?’

‘Voor jou, mij en Oleg? Een grotere kans dat het kapotgaat. Voor het onderzoek naar de moorden op de drie politiemannen? Een grotere kans dat die worden opgelost.’

‘Hm. Dat eerste is zeker, Rakel. En het tweede hoogst onzeker.’

‘Misschien. Maar je weet heel goed dat het kapot kan gaan tussen ons, of je nu bij de politie gaat of niet. Er liggen meer gevaren op de loer. Een ervan is dat jij tegen de muur op vliegt omdat je niet kunt doen waarvoor je volgens jou geschapen bent. Ik heb gehoord van mannen die juist in de tijd van de herfstjacht gaan scheiden.’

‘De elandenjacht, mag ik aannemen, niet de sneeuwhoenderjacht?’

‘Nee, dat zal wel niet.’

Harry inhaleerde. Hun stemmen waren gedempt, rustig, alsof ze het over boodschappen doen hadden. Zo spraken zij samen, dacht hij. Zo was ze. Hij trok haar naar zich toe. Fluisterde in haar oor: ‘Ik ben van plan jou te houden, Rakel. Dit te houden.’

‘Ja?’

‘Ja, want dit is goed. Dit is het beste wat ik ooit heb gehad. En je weet hoe ik in elkaar zit, je herinnert je de diagnose van Ståle. Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis grenzend aan ocd. Alcohol of jacht, dat is hetzelfde, de gedachten blijven maar rondgaan in dezelfde sporen. Als ik die deur opendoe, Rakel, dan blijf ik daar. En ik wil daar niet zijn. Ik wil hier zijn. Verdomme, ik ben al op weg daarheen, alleen maar omdat we het erover hebben! Ik doe het niet voor jou of voor Oleg, ik doe het voor mezelf.’

‘Nou nou.’ Rakel streelde hem over zijn haar. ‘Laten we het dan over iets anders hebben.’

‘Ja. Dus ze zeiden dat Oleg misschien eerder klaar is?’

‘Ja, alle ontwenningsverschijnselen zijn weg. En hij lijkt gemotiveerder dan ooit. Harry?’

‘Ja.’

‘Hij heeft me verteld wat er die avond is gebeurd.’ Haar hand bleef hem maar strelen. Hij wist niet wat hij allemaal wilde, maar hij wist wel dat hij wilde dat die daar altijd bleef.

‘Welke avond?’

‘Je weet wel. Die avond dat jij door de arts aan elkaar werd geplakt.’

‘Dus dat heeft hij gedaan?’

‘Je hebt me verteld dat je door een van de handlangers van Asajev werd neergeschoten.’

‘In feite is dat waar. Oleg was een van hen.’

‘Ik vond de oude versie beter. Die waarin Oleg op de plaats delict opdook, begreep hoe ernstig gewond jij was en langs de Akerselv naar een dokterspost draafde.’

‘Maar je hebt die versie nooit helemaal geloofd, is het wel?’

‘Hij vertelde me dat hij direct naar de spreekkamer van een van de artsen is gelopen en het Odessa-pistool heeft gebruikt om de arts te dwingen met hem mee te gaan.’

‘De arts vergaf het Oleg toen hij mijn toestand zag.’

Rakel schudde haar hoofd. ‘Hij wilde me graag ook de rest vertellen, maar hij zegt dat hij zich niet zo veel herinnert van die maanden.’

‘Heroïne heeft dat effect.’

‘Maar ik hoop dat jij misschien de lege plekken voor mij kunt invullen. Wat zeg je daarvan?’

Harry inhaleerde. Wachtte een seconde. Liet de rook ontsnappen. ‘Het liefst zo min mogelijk.’

Ze trok aan zijn haar. ‘Ik geloofde jullie toen omdat ik het wilde geloven. Mijn god, Oleg heeft je neergeschoten, Harry. Hij hoort in de gevangenis te zitten.’

Harry schudde zijn hoofd. ‘Het was puur een ongeluk, Rakel. Dat ligt nu allemaal achter ons en zolang de politie de Odessa niet vindt, kan niemand Oleg in verband brengen met de moord op Gusto Hanssen of met iets anders.’

‘Wat bedoel je? Oleg is voor die moord vrijgesproken. Zeg je dat hij er toch iets mee te maken had?’