Politie(130)

‘Als de beelden op een computer zijn opgeslagen, dan is er meer nodig dan op delete drukken om ze van de harddisk te laten verdwijnen.’

‘Het directief voor de data-archivering…’

‘Het permanent verwijderen van files is proberen hondenpoep uit het profiel van je joggingschoen te krijgen. Hoe denk je dat we anders kinderporno op de pc’s van perverselingen vinden die zich vrijwillig hebben gemeld omdat ze menen veilig te zijn omdat ze denken dat ze alles hebben gewist? Geloof me, ik zal Valentin Gjertsen vinden als hij die avond in het Ullevaal is geweest. Wat was het tijdstip van overlijden van Erlend Vennesla?’

‘Tussen zeven en halfacht,’ zei Bjørn. ‘Met andere woorden: aan het begin van de wedstrijd, kort nadat Henriksen gelijkmaakte. Vennesla moet het gejuich daar in Maridalen hebben gehoord, dat is niet zo ver van het Ullevaal-stadion.’

De deur van de badkamer ging open. ‘Wat betekent dat hij nog naar de wedstrijd kon gaan nadat hij de moord in Maridalen had gepleegd,’ zei Harry terwijl hij de laatste knoop dichtdeed. ‘Eenmaal in het stadion kan hij ervoor hebben gezorgd dat men zich hem kon herinneren. Een alibi.’

‘Valentin was dus níét bij die wedstrijd,’ zei Katrine. ‘Maar als hij daar toch was, zal ik die verrekte video van het begin tot het eind bekijken en met een stopwatch in mijn hand zitten als hij zijn kont ook maar van zijn stoel optilt. Alibi, my ass.’



Het was stil rond de grote villa’s.

Stilte voor de storm van Volvo’s en Audi’s die naar huis komen van het werk voor Noorwegen bv, dacht Truls.

Truls Berntsen drukte op de voordeurbel en keek om zich heen.

Keurig onderhouden tuin. Daar had je natuurlijk tijd voor als je een gepensioneerde commissaris van politie was.

De deur ging open. Hij zag er ouder uit. Dezelfde blauwe, scherpe blik, maar de huid van zijn nek was slapper geworden en zijn lichaam was niet meer zo atletisch. Hij was eigenlijk niet meer zo imponerend als Truls zich hem herinnerde. Misschien kwam het door de verwassen kleding, misschien word je zo als je baan niet meer van je eist dat je de schijn ophoudt.

‘Berentzen, Georganiseerde Criminaliteit.’ Truls hield zijn id-bewijs omhoog in de veilige veronderstelling dat als de oude man feitelijk Berntsen zou lezen, hij dan zou denken dat hij dat ook had gehoord. Een leugen met een herkansing. Maar de commissaris knikte slechts zonder ernaar te kijken. ‘Ik meen je eerder te hebben gezien, ja. Waar kan ik je mee helpen, Berentzen?’

Hij maakte geen aanstalten om Truls binnen te vragen. En Truls vond dat best. Niemand zou hen zien en er was weinig kans op achtergrondgeluiden.

‘Het gaat om uw zoon. Sondre.’

‘Wat is er met hem?’

‘We zijn bezig met een operatie waarbij we Albanese pooiers op de seksmarkt proberen te grijpen en in verband daarmee observeren we het verkeer en hebben we foto’s gemaakt in Kvadraturen. We hebben enkele auto’s die prostituees hebben opgepikt kunnen identificeren en we zijn van plan de eigenaars naar het bureau te roepen voor verhoor. We bieden hun strafvermindering aan in ruil voor informatie over de pooiers. En een van de auto’s die we hebben gefotografeerd, heeft het kenteken van uw zoons auto.’

De commissaris tilde een borstelige wenkbrauw op. ‘Wat zeg je me daar? Sondre? Uitgesloten.’

‘Dat meen ik ook. Maar ik wilde advies vragen bij u. Als het zo is dat u denkt dat dat op een misverstand berust, dat de vrouw die opgepikt is misschien niet eens een prostituee is, dan vernietigen we de foto.’

‘Sondre is gelukkig getrouwd. Hij is door mij opgevoed, hij kent het verschil tussen goed en kwaad, geloof me.’

‘Uiteraard, ik wilde er alleen zeker van zijn dat dit ook uw opvatting over de zaak is.’

‘Mijn god, waarom zou hij betalen voor…’ De man voor Truls trok een grimas alsof hij op een verrotte druif kauwde, ‘… seks van de straat. Kans op besmetting. De kinderen. Nee, stel je voor.’

‘Het klinkt alsof we het eens zijn, dat het geen zin heeft om de zaak verder te onderzoeken. Zelfs al hebben we reden om te denken dat de vrouw een prostituee is, dan kan iemand anders immers de auto van uw zoon hebben geleend, we hebben geen foto van de bestuurder.’

‘Jullie hebben niet eens een zaak. Nee, dit moeten jullie gewoon vergeten.’

‘Goed, dan doen we wat u ons aanraadt.’

De commissaris knikte langzaam terwijl hij Truls aandachtiger opnam. ‘Berentzen van Georganiseerde Criminaliteit, was het niet?’

‘Correct.’

‘Bedankt Berentzen. Jullie doen goed werk.’

Truls lachte breed. ‘We doen ons best. Een goede dag nog.’



‘Wat zei je ook alweer?’ zei Katrine terwijl ze naar het zwarte scherm voor zich staarde. Buiten de Vuurkamer was het middag, maar binnen was de lucht te snijden.