Politie(129)

‘Alles?’ vroeg Bjørn.

‘Alles behalve twee gebruikte wattenstokjes en twee tramkaartjes die we in de afvalemmer hebben gevonden. Plus een deel van een entreekaart van een voetbalwedstrijd die we volgens mij hebben gewonnen.’

‘We?’ vroeg Bjørn en hij keek rond in de naar alle maatstaven doorsnee hotelkamer. ‘Je bedoelt Vålerenga, dat clubje uit Oslo?’

‘Het nationale elftal. Tegen Slovenië, staat er.’

‘We wonnen,’ zei Bjørn. ‘Riise scoorde in de extra tijd.’

‘Jullie zieke mannen herinneren zich zulke dingen,’ zei Katrine hoofdschuddend. ‘Ik herinner me niet eens of het voetbalteam van Bergen vorig jaar eerste is geworden of is gedegradeerd.’

‘Zo ben ik niet,’ protesteerde Bjørn. ‘Ik herinner me alleen dat ik op de radio van de politieauto hoorde dat het gelijk spel was en Riise…’

‘Je hebt het hoe dan ook onthouden, Rain Man. Je…’

‘Hé.’ Ze draaiden zich om naar Harry, die naar het kaartje staarde. ‘Kun je je herinneren wat het was, Bjørn?’

‘Hè?’

‘Waarvoor je werd opgeroepen?’

Bjørn Holm krabde zich in zijn baard. ‘Eens even zien, het was vroeg in de avond…’

‘Je hoeft niet meer te antwoorden,’ zei Harry. ‘Het was voor de moord op Erlend Vennesla in Maridalen.’

‘Is dat zo?’

‘Dat was dezelfde avond dat het nationale team in het Ullevaal-stadion speelde. De datum staat op het kaartje. Om zeven uur.’

‘Oei,’ zei Katrine.

Bjørn Holm keek wanhopig. ‘Zeg het niet, Harry. Alsjeblieft, zeg niet dat Valentin Gjertsen bij die wedstrijd aanwezig was. Als hij daar was…’

‘… kan hij niet onze moordenaar zijn,’ vulde Katrine aan. ‘En we willen heel graag dat hij dat wel is, Harry. Dus zeg nu iets opbeurends.’

‘Oké,’ zei Harry. ‘Waarom lag het kaartje niet in de afvalemmer bij de wattenstokjes en de tramkaartjes? Waarom heeft hij het op het bureau gelegd terwijl hij de rest allemaal heeft opgeruimd? Hij heeft het zo neergelegd dat we het zouden vinden.’

‘Hij heeft voor zijn alibi gezorgd,’ zei Katrine.

‘Hij heeft het neergelegd zodat we zo zouden staan als we nu doen,’ zei Harry. ‘Ineens vertwijfeld en verlamd. Maar dit is slechts een deel van het kaartje, het bewijst niet dat hij er is geweest. Integendeel, het is haast opvallend dat hij naar een voetbalwedstrijd is geweest, op een plek waar niemand zich een bepaalde persoon kan herinneren terwijl hij om een of andere reden het kaartje heeft bewaard.’

‘Het kaartje heeft een stoelnummer,’ zei Katrine. ‘Misschien dat de mensen die aan weerszijden van hem hebben gezeten nog weten wie er naast hen zat. Of de stoel misschien een poos onbezet is geweest. Ik kan zoeken op stoelnummer, misschien vind ik…’

‘Doe dat maar,’ zei Harry. ‘Maar we hebben dat eerder geprobeerd bij mensen die claimden een alibi te hebben omdat ze in het theater of de bioscoop zaten. Het blijkt dat als er zo’n vier dagen zijn verstreken, niemand zich meer iets kan herinneren van de vreemde die naast hen zat.’

‘Je hebt gelijk,’ zei Katrine moedeloos.

‘Landenwedstrijd,’ zei Bjørn.

‘Wat is daarmee?’ vroeg Harry voor hij naar de badkamer liep terwijl hij zijn gulp al open knoopte.

‘De organisatoren van landenwedstrijden zijn gehouden aan regels van de internationale voetbalbond,’ zei Bjørn. ‘Hooligans.’

‘Maar natuurlijk!’ riep Harry achter de badkamerdeur. ‘Heel goed, Bjørn!’ Toen werd de deur dichtgegooid.

‘Wat?’ zei Katrine. ‘Waar hebben jullie het over?’

‘Camera’s,’ zei Bjørn. ‘De fifa verplicht de organisator om het publiek te filmen voor het geval er tijdens de wedstrijd ongeregeldheden uitbreken. Dat is een regel die is ingesteld na de golf van problemen met de hooligans in de jaren negentig. Op die manier kan de politie de raddraaiers opsporen en laten berechten. Ze filmen tijdens de hele wedstrijd de tribunes en de beelden zijn zo scherp dat er op elk gezicht afzonderlijk kan worden ingezoomd zodat het kan worden geïdentificeerd. En we hebben het vak, de rij en het stoelnummer waar Valentin zat.’

‘Níét zat!’ riep Katrine uit. ‘Hij heeft verdomme niet het recht om op de beelden te staan, begrijp je! Dan zijn we weer terug bij af.’

‘Het kan natuurlijk dat de beelden zijn gewist,’ zei Bjørn. ‘Er waren tijdens de wedstrijd geen problemen en het directief voor de data-archivering zegt vast wel hoe lang men de beelden mag bewaren.’