Outside in(92)

‘Is er iets met Logan gebeurd?’ vroeg ik.

‘Nog niet.’

Ik wist niet of ik opgelucht moest zijn of niet. ‘Wat bedoel je daarmee?’

‘Kom op, Trell. Ik hoef het je toch niet uit te leggen?’

‘Heeft Hank hem meegenomen?’

Ze ging rechtop zitten, en heel even keek de oude Anne-Jade me fronsend aan. ‘Hoe weet je dat Hank hierbij betrokken is?’

‘Hij heeft geprobeerd me te rekruteren.’

Ze leunde weer achterover. ‘Had het maar gedaan. Zij zijn nu de baas, en je had jezelf daarmee een hoop problemen bespaard.’ Ze glimlachte treurig. ‘Sorry. Ik vergat even tegen wie ik het heb. Jij bent juist altijd op zoek naar problemen. Ik wil alleen maar rust.’

Woede laaide in me op, en ik sloeg met mijn vuist op haar bureau. ‘Ik wilde ook rust. En je wéét wat er is gebeurd toen ik een beetje zat te sippen over onze situatie. Ik was niet op zoek naar problemen. Die ontstaan gewoon vanzelf als ik dan eindelijk beslis om in actie te komen.’ Ik boog me over haar heen tot mijn neus bijna de hare raakte. ‘Als Hank Logan heeft, dan weet ik precies waar hij wordt vastgehouden. Ga je hier zitten mokken of ga je me helpen?’

‘Het is te laat.’

‘Wat een onzin. Het is nooit te laat.’

Ik zag een vonk van woede in haar blik. ‘Hoeveel bewijs wil je nog meer? Het lijk van mijn broer? Zou dat je ervan overtuigen dat het te laat is?’

‘Nee. Logans lijk niet. Rileys lijk niet. En ook niet dat van jou of mij. Ze hebben nog niet gewonnen, Anne-Jade. Dat denken ze alleen maar. En dat is in ons voordeel.’

Ze lachte vreugdeloos. ‘Je bent getikt.’

‘Dat zou heel goed kunnen. Maar geef me nog een kans.’

‘Nog een kans om wat te doen?’

‘Jou laten zien dat het niet te laat is.’

Peinzend kauwde ze op haar onderlip. ‘Ik heb geen middelen. Ze hebben me alles afgenomen.’

‘Alles?’

Ze knikte.

‘Dus je hebt niet nog een paar trouwe luitenants die voor jou wel een risico willen nemen?’

‘Nou…’

Ik voelde een kleine overwinning naderen. ‘En heb je niet een paar wapens achtergehouden, voor het geval dat?’

‘Misschien.’

‘Misschien? Wanneer weet je dat?’

Anne-Jade snoof geërgerd. ‘Oké dan. Ik zal het goed met je maken. Als jij Logan redt en hem naar een veilige plek brengt, zal ik je helpen.’

‘Afgesproken.’ Ik schudde haar de hand.



Ik zette mijn microfoon aan en riep Riley op om hem te vertellen dat Logan verdwenen was en dat ik hem wilde redden. Riley had me een nieuwe microfoon en ontvanger gegeven die op een speciale frequentie stonden afgesteld, zodat het heel moeilijk zou zijn voor Hank en de Outsiders om ons af te luisteren.

‘Heb je de ijzerzaag nog?’ vroeg hij.

‘Ja.’

‘Heb je hulp nodig?’ Zijn stem klonk een beetje nerveus.

‘Ik neem Zippy wel mee.’

‘Ik heb liever dat je een stuk of tien gewapende mannen en vrouwen meeneemt.’

‘En ik heb liever dat de Outsiders besluiten dat ze ons maar beter met rust kunnen laten.’

‘Oké, oké. Maar wees voorzichtig… alsjeblieft.’

‘Doe ik.’



Het werd al snel duidelijk dat het lastig ging worden om de ijzerzaag te gebruiken bij mijn reddingspoging. De tralies die voor het luchtrooster in Logans cel zaten waren omwikkeld met draad. En ik nam aan dat er een alarm zou afgaan als ik het doorzaagde.

Ik had Logans aandacht nog niet getrokken, voor het geval er iemand bij hem was. Het was wonderlijk hoe snel mijn gave om geruisloos door de schachten te kruipen was teruggekeerd. Of ik was er gewoon veel beter in geworden omdat ik het zoveel had gedaan, de laatste tijd.

Logan lag op zijn rug op de dunne mat. Zijn cel leek sprekend op de mijne. Ik riep zijn naam, zodra ik zeker wist dat hij alleen was. Hij maakte een geschrokken beweging en krabbelde overeind.

‘Trella, niet aan de –’

‘Tralies komen. Ik weet het. Die draad.’

Vermoeid tegen de wand leunend wreef hij over zijn gezicht. ‘Volgens mij zit ik deze keer voorgoed vast,’ zei hij mat.

Hij leek niet gewond te zijn, maar ik wist waar de Outsiders toe in staat waren. ‘Wat is er gebeurd?’

‘Mijn bewakers legden een verrassingsbezoekje af,’ zei hij. ‘Ik had geen tijd meer om mijn speeltjes te verstoppen. Ze lagen overal. Ik denk dat ik iets te achteloos was geworden. Alweer een fout als gevolg van mijn overmoed.’

‘Alweer?’

Hij wapperde met zijn linkerhand. Zijn rechterhand bedekte nog steeds zijn ogen. ‘Dat hele fiasco met de Outsiders had kunnen worden vermeden.’

‘Hoe dan?’