Outside in(91)

Zijn brede lach verleidde me om hem nog een keer te kussen. Maar deze keer trok ik me snel weer terug, zodat we onze plannen konden bespreken.

‘Heb je nog tijd gehad om die katrol te maken?’ vroeg ik.

‘Een van Jacy’s mannen heeft hem in elkaar gezet.’ Hij reikte onder de bank en haalde het ding tevoorschijn. ‘We wisten niet hoe dik het touw zou zijn, dus we hebben maar gegokt en zijn uitgegaan van een wat dikker formaat.’

Ik liet de wieltjes draaien en bekeek de katrol van alle kanten. ‘Wat is dit voor palletje?’

‘Dat remt je vaart, voor het geval je per ongeluk loslaat. We willen niet dat Logan te pletter valt.’

‘Goed bedacht.’

Toen we onze plannen hadden doorgenomen, ging Riley naar het bureau, rommelde in de la en kwam terug met een kleine draadschaar en een potje.

Hij wierp me het potje toe. ‘Schapenvet.’

Ik bekeek het wantrouwig. ‘Had je dit eerder ook al?’

Riley had eerder een keer een metalen boei van mijn pols geknipt, tijdens onze Ploeg van Schapen-opstand, maar toen had hij beweerd dat hij geen vet bij de hand had om de pijn te verzachten.

‘Dat weet ik niet meer.’ Hij knipperde overdreven onschuldig met zijn wimpers.

‘Over duivelse blikken gesproken,’ bromde ik. Ik smeerde het vet in mijn nek en probeerde het ook onder de band te krijgen. ‘Ik ben er klaar voor.’

Riley dacht dat hij de band het beste achter in mijn nek kon doorknippen. Ik hield mijn haar omhoog. Het koude metaal van de draadschaar bezorgde me een huivering. Eerst voelde ik niets, maar toen hij flink kracht begon te zetten, schoot er een scherpe pijn door mijn keel. Ik schreeuwde het uit, en hij stopte meteen.

‘Wat is er? Ik heb je huid niet geraakt.’

‘Het deed pijn.’

‘Volgens mij heb ik nog niet eens een deukje in dat verrekte ding gemaakt,’ zei hij. ‘Ik heb een grotere tang nodig.’

Plotseling kwam er een zeer onplezierige gedachte bij me op. ‘Kan hij nog actief zijn?’

Riley onderzocht Zippy. ‘Hij doet het prima. Heb je de microfoon en de ontvanger die ik je had gestuurd?’

Ik haalde ze uit mijn zak, samen met mijn schaapjeshanger. Hij nam de apparaatjes mee naar zijn bureau. Ik keek mee over zijn schouder terwijl hij ze allemaal testte.

‘Ze zijn allemaal kapot.’ Toen legde hij de twee staafjes van de tester tegen mijn commandoband en keek op de display. ‘Ook niets. Hij doet het niet meer.’

Een golf van opluchting overspoelde me.

‘Ik zal Logan vragen of hij me kan helpen een nieuwe hanger voor je te maken.’ Hij veegde de kapotte apparaatjes in de vuilnisbak.

Snel haalde ik de hanger er weer uit.

‘Maar hij kan geen signaal meer versturen.’

‘Dat doet er niet toe. Hij is me nog steeds dierbaar.’ Ik hing hem om mijn nek en probeerde vervolgens Riley af te leiden met een hartstochtelijke afscheidskus, maar hij liet niet toe dat ik de boel nog langer voor me uitschoof.

Nu we het echt niet langer konden uitstellen klom ik met tegenzin weer de ventilatieschacht in.

De tocht naar Logans kamer duurde niet lang. Toen ik aankwam, keek ik naar binnen of ik zijn bewakers zag. Eerst drong de betekenis van de puinhoop daar beneden niet tot me door. Logan was nooit erg netjes, maar dit leek zelfs voor hem wel wat extreem.

De bank lag op zijn kant. Overal op de vloer lagen computeronderdelen en metalen apparaatjes. En over alles heen lag de witte vulling van de kussens, als een dikke laag stof.

Maar geen spoor van Logan.



Logan was verdwenen. Toen ik van de eerste schrik was bekomen begon ik me af te vragen waar hij kon zijn. Als hij had besloten te ‘ontsnappen’ uit zijn kamer, zou Riley dat hebben geweten, want dan zou Logan op zoek zijn gegaan naar hem en Jacy. Maar wat als hij dat niet kon?

Ik keek naar de deur. Er hingen geen draden uit het slot, en dat betekende dat Logan niet ontsnapt was. Misschien had Anne-Jade de deur van buitenaf geopend. Maar alweer gold dat Riley dat zou weten, tenzij Anne-Jade niet in staat was het hem te vertellen. Maar waarom zou het dan zo’n rotzooi zijn in de kamer?

Het laatste en meest waarschijnlijke scenario hield in dat Hank Logan naar de cellen op niveau vijf had gebracht. Dat was een logische stap. Logans kennis en vaardigheden maakten hem tot een gevaarlijke vijand. En aan de rommel te zien had een van zijn bewakers Logans geheime voorraad apparaatjes gevonden.

Voor de zekerheid ging ik op zoek naar Anne-Jade op niveau vier, om te vragen of zij wist waar haar broer was. Ze zat ineengedoken op haar stoel in het DVB-kantoor in Kwadraat 4 een beetje voor zich uit te staren. Aan de andere bureaus zat niemand. Er hing een merkwaardige stilte in de kamer.

Ik wilde haar niet laten schrikken, dus riep ik haar naam voordat ik uit de schacht omlaagsprong. Lusteloos wenkte ze me. In haar ogen lag een blik van totale verslagenheid. Ik deinsde bijna achteruit, terwijl mijn hart in mijn keel schoot.