Outside in(68)

‘Kom je hier voor controle?’ vroeg ze.

‘Nee. Ik moet Trella spreken. Heb je even?’

Ik keek naar Lamont. Ze knikte en ging weer aan het werk, zodat we wat privacy hadden.

‘Hier?’ vroeg ik.

‘Als je zo vriendelijk wilt zijn om me naar de eetzaal te rijden, kunnen we daar praten,’ zei hij.

Wel opvallend dat niemand in de ziekenboeg wilde praten. Ik vroeg me af of daar soms een microfoon was geplaatst. Of misschien kwam het door de patiënten. Die lagen daar maar een beetje te niksen en zouden het een welkome afleiding vinden om ons af te kunnen luisteren.

Domotor zweeg terwijl ik hem naar Kwadraat G3 bracht, hem hielp om zijn dienblad te vullen en een lege tafel opzocht op flinke afstand van degenen die nieuwsgierig naar ons keken. Blake was bezig tafels schoon te maken en negeerde ons, maar ik had het merkwaardige gevoel dat hij goed in de gaten hield met wie ik aan tafel zat. Ik vroeg me af of Riley zijn broer had gevraagd om verslag over me uit te brengen. Ik had Riley niet meer gezien sinds onze conversatie in Logans kamer.

Terwijl ik mijn eten op mijn bord rond schoof, viel Domotor op zijn voedsel aan alsof hij in geen weken had gegeten.

‘Als je even verlost wilt zijn van al dat Commissiegedoe, weet ik wel een plekje in Kwadraat C1 waar niemand je lastigvalt,’ zei ik. ‘Dan zou je waarschijnlijk ook wat vaker eten.’

Hij lachte. ‘Verleidelijk, op het zwarte stof en het gebulder van de energiecentrale na.’

Domotor at zijn bord leeg. Daarna veegde hij zijn mond af met een servet, maar hij hield het stuk stof vervolgens vastgeklemd in zijn hand. Hij had inmiddels weer een klein beetje kleur op zijn gezicht, maar zijn ogen bleven dof. Zelfs tijdens de moeilijkste momenten van onze opstand had hij er niet zo ellendig uitgezien.

‘Wat is er mis?’ vroeg ik.

‘Alles. Maar vertel me eerst maar eens hoe je die zender in je arm onklaar hebt gemaakt.’

Zat hij te vissen? Of wist hij het? Ik keek hem neutraal aan. ‘Ik heb hem niet onklaar gemaakt.’ Dat was de waarheid.

‘Je kunt het gewoon zeggen, hoor. Ik zit niet meer in de Commissie.’

Een ongemakkelijk gevoel fladderde op in mijn maag. ‘Waarom niet?’

‘Er is geen Commissie meer. De Controllers hebben Binnen overgenomen.’

‘Maar de computer –’

‘Zij beheersen het netwerk en alle systemen. Behalve de Transmissie.’

‘Alle systemen?’ Angst spoelde over me heen, en ik moest me inhouden om niet in paniek de armleuningen van mijn stoel vast te grijpen.

‘Ja. Als ze besluiten om de luchttoevoer af te sluiten, zijn we dood.’

‘Hebben ze Karla en Vinco vrijgelaten?’ Bizar dat ik banger was voor die twee dan voor het gevaar van verstikking.

‘Nee.’

Verbaasd vroeg ik: ‘Waarom niet?’

‘De Controllers zijn níét de Trava’s.’

‘Nee, niet allemaal,’ zei ik. ‘Jacy is de baas, maar hij werkt met hen samen.’

Domotor lachte. ‘Jacy? Hoe kom je daar nou bij?’

‘Ik heb zo mijn bronnen.’

‘Nou, je bronnen zitten ernaast.’

‘O, ja? Wie zijn de Controllers dan?’

‘Outsiders.’





Hoofdstuk 14





‘Outsiders.’ Ik herhaalde het onbekende woord. ‘Denk je dat de Controllers Outsiders zijn? Wat… waarom…’ Het hele idee was zo onbevattelijk dat ik niet meer uit mijn woorden kwam.

‘Logan is niet de enige die goed is met computers, Trella,’ zei Domotor. ‘Ik probeer de Controllers al te omzeilen sinds ze opdoken in het netwerk. Ik ben erin geslaagd een klein deel van het netwerk te isoleren, en ik ben nagegaan waar die commando’s vandaan komen. En het is niet van een plek ergens in Binnen.’

‘Weet je het zeker? Jacy –’

‘Misschien helpt hij ze. Dat zou me niets verbazen. Die jongen is zo’n opportunist.’

‘En weet je ook wat de… Outsiders willen?’ vroeg ik.

‘Binnenkomen.’

Het voelde alsof ik het Heelal in was gezweefd – ik kreeg geen adem meer, en een ijzige kou drong tot diep in mijn botten door. ‘Kan dat?’ Mijn stem piepte.

‘Ja, dat kan. En ze zullen het doen ook.’

Geen wonder dat hij er zo beroerd uitzag. ‘Misschien is het niet erg. Misschien hebben ze problemen en hebben ze onze hulp nodig.’

‘Waarom hebben ze daar dan niet om gevraagd? Ze zijn in ons netwerk geïnfiltreerd, ze hebben ons bevolen onze eigen mensen op te sluiten en ze hebben ons meegedeeld dat ze aan boord komen. Niet echt het gedrag van een groep die ons gunstig gezind is.’

‘Kunnen we hen tegenhouden?’ vroeg ik.

‘Ik heb het geprobeerd, maar sinds die laatste explosie kom ik helemaal niet meer in het netwerk. Ik kan ook niet meer in mijn geïsoleerde systeem komen.’