Outside in(72)

Ik viel bijna van de bank. ‘Hoe dan?’

‘Een van die geïsoleerde systemen bedient de videocamera’s die op Buiten zijn gericht. Ik heb snel even gekeken, om mijn vermoedens bevestigd te krijgen.’

Mijn brein struikelde over zijn woorden. Het voelde alsof ik altijd alles als laatste te horen kreeg. ‘Vertel het nou maar, Logan.’

‘Ik heb de schade aan de Transmissie bekeken. Ernstig, maar er waren zeker geen vijf explosies voor nodig. Eentje was genoeg geweest. Dus wat waren die andere vier trillingen? Ik vermoedde dat de saboteurs die explosie bij de Transmissie hadden gebruikt om te verhullen dat de Outsiders zich vastkoppelden aan Binnen.’

‘Vastkoppelden?’

‘Ja. Ze moeten op de een of andere manier contact hebben met de Poort, anders worden ze blootgesteld aan het Heelal.’ Logan liep terug naar de computer.

Ik kwam achter hem staan, terwijl het scherm op zwart ging. Toen veranderde het beeld, en gedempt licht viel op een hobbelige rechthoek van zwart metaal… een bobbelmonster! Met alle krankzinnige toestanden van de afgelopen weken was ik ze bijna vergeten. Acht lange poten haakten zich vast aan een gladde metalen wand… van Binnen. Ik had tenminste wel terecht aangenomen dat die monsters vervoermiddelen waren. Schrale troost.

Logan wees naar de poten. ‘Toen die zich vastklampten, veroorzaakten ze die trillingen. Ik neem aan dat dat steeds met twee poten tegelijk is gebeurd. Zie je dit?’ Hij tikte op een plek op de buik van het monster. ‘Dat is hun Poort. Hoewel ze traag zijn, zal hun Poort binnenkort aan die van ons gekoppeld zijn.’

‘Hoe binnenkort?’

‘Dat hangt van hen af. Ze hebben de controle over onze computer. We zijn totaal onvoorbereid, en niets kan hen tegenhouden.’

‘Fijn dat je zo optimistisch bent,’ zei ik.

Misschien waren we niet zo onvoorbereid als Logan dacht. Ik vroeg me of af die bobbel… schepen op het bovenste niveau hen konden tegenhouden. Zouden die voorzien zijn van wapens, of konden we die poten gebruiken om de Outsiders van Binnen af te trekken? Geen idee.

Ik hielp Logan terug de schacht in, kroop er zelf achteraan en sloot het rooster achter ons. Omdat ik geen andere plek in de buurt wist, leidde ik hem naar Rileys voorraadkamer.

De ruimte voelde verlaten. Of gold dat alleen voor mijn hart?

Logan plofte neer op de bank. Stof wolkte op, en ik niesde.

‘Dit is tijdelijk. Als we eenmaal weten wat onze volgende stap wordt, zoek ik een betere plek voor je,’ zei ik.

‘Er is geen volgende stap. De Outsiders zullen binnendringen. Einde verhaal.’

‘Onacceptabel. Probeer het nog eens.’

Kreunend masseerde hij zijn slapen. ‘Ik zou beter kunnen nadenken als ik niet zo’n koppijn had.’

‘Ik kan pijnstillers voor je halen.’

‘Laat maar. Ik krijg alleen hoofdpijn als ik mijn ogen te lang heb ingespannen.’ Hij zakte achterover in de kussens. ‘Ik kan ook teruggaan naar mijn kamer. Al mijn spullen zijn daar, en ik heb daar een douche.’

‘En hoe lost dat onze problemen op?’

‘Het levert in elk geval geen nieuw probleem op.’

Zwijgend zaten we daar. Ik voelde me overbodig, met mijn uiterst beperkte computerkennis. Ik wist alleen hoe ik zo’n ding aan en uit moest zetten…

‘Logan, wat gebeurt er als we het netwerk uitschakelen?’

‘Niets. Je kunt het niet gewoon uitzetten. Dat is onmogelijk.’ Hij ging rechtop zitten. ‘Maar ik begrijp waar je op doelt. Hmm…’ Hij trommelde met zijn vingers tegen zijn kin en kreeg die afwezige uitdrukking die hij altijd had als hij zijn hersens aan het pijnigen was. ‘We kunnen alle essentiële systemen loskoppelen en ze handmatig bedienen. Alleen…’

‘Alleen wat?’

‘We weten niet hoe we die systemen handmatig moeten bedienen.’

‘Zijn er geen instructies?’

‘Zelfs al zouden we in de computer kunnen komen, er staan geen instructies in het netwerk. Na de schade aan de Transmissie heb ik ernaar gezocht, maar niets gevonden. En dat is best logisch. Als er iets met het netwerk gebeurt, wil je niet dat die bedieningsinstructies ook verloren gaan.’

‘Zouden ze ergens genoteerd zijn? Op disks?’

‘Inkt op een notitiebord zou in de loop der tijd vervagen, en ik heb geen disks gevonden met dat soort informatie. Tenzij ze zijn opgeborgen in een van die opslagkisten in de Expansie.’

Zijn woorden riepen een andere herinnering bij me op. ‘Hoe zouden die instructies eruitzien?’

‘Als grafieken en schema’s, met symbolen om de stappen uit te leggen. Hoezo?’

‘Zoals die symbolen die soms te zien zijn op je computerscherm?’

‘Daar zouden ze op lijken, ja.’