Niet te stoppen(8)

In haar ogen las hij geen angst, een emotie die hij maar al te vaak gezien had in de blik van mensen met wie hij onderhandelde. Nee, de groene irissen van Lena verraadden verlangen…

Een primitief soort genot stroomde door zijn aderen. Hij vergat spontaan waarom hij hier was. Het enige wat nog telde was dat afspraakje zeker stellen. ‘Verder nog verzoeken? Ben je vegetariër?’ vroeg hij.

Ondanks het feit dat ze trilde over haar hele lichaam en haar ademhaling haperde, klonk haar stem vast. ‘Ik hou van… vers. Superverse producten.’

De spanning was om te snijden. Seth slikte moeizaam. Hij besefte dat op haar gladde huid geen sproetje te bekennen was, iets wat zeldzaam was in dit zonovergoten deel van het land. Hij moest ineens denken aan sappige bessen met slagroom. Hij wilde haar proeven. Hij wilde dat ze hem zou laten proeven.

Haar lichtgroene ogen boorden zich in de zijne. Haar blik was suggestief, serieus, niet om mee te spotten. Ze had de leiding in dit gesprek overgenomen, heel behendig had ze de rollen weten om te draaien. Ondanks het feit dat hij het altijd leuk vond om de jacht op een vrouw in te zetten, was hij blij dat hij die fase deze keer kon overslaan. Ze had een tijdstip en een plaats genoemd. Hij zou er zijn.

Hij kon het echter niet laten haar nog even uit te testen, haar blik opzettelijk iets te lang vast te houden. Tot ze haar lippen samenkneep en slikte. Een halve seconde later verbrak ze het oogcontact. Ze was dus niet zo moedig als dat ze zich voordeed. Uit de verhalen van de spelers over haar afwijzende gedrag, wist hij dat dit niet haar normale manier van doen was, wat haar nog intrigerender maakte. Toch wilde ze nog steeds alles onder controle houden. Hij had er geen moeite mee. Op dit moment dan.

Haar borstkas ging haastig op en neer, en de blos op haar wangen was inmiddels bijna paars te noemen. Hij stond op het punt om haar zonder omhaal mee te trekken naar haar kantoor, haar op het bureau te drukken en af te maken waar ze eerder in de gang mee waren begonnen.

‘Je kunt nu beter naar Dions kantoor gaan,’ zei Lena met een hese stem. ‘Hij zal zich wel afvragen waar je blijft.’

Het ironische was dat hij hier eigenlijk niet was om Dion te zien, maar om haar te vragen hem te helpen met het jongerenproject. Hij was alleen niet van plan de avond die nu in het verschiet lag te laten verpesten door zakelijke aangelegenheden ter sprake te brengen. Hij kon zich er even niet druk om maken. Dat was natuurlijk verkeerd, omdat zoveel mensen afhankelijk van hem waren, maar de verleiding was onweerstaanbaar. Het enige wat hij deed, hield hij zichzelf voor, was de volgorde omdraaien: eerst Lena, dan het project.

‘Zes uur,’ bevestigde hij, voordat ze zou gaan twijfelen en de afspraak zou afzeggen. Hij zag haar nu al weifelen, zag haar lichaam vechten met de tegenstrijdige emoties die door haar heen raasden. Verlangen versus onzekerheid.

Hij zou haar echter niet de kans geven zich terug te trekken. Daarvoor was het nu te laat. De chemische reactie tussen hen was op gang gebracht. Een explosie onvermijdelijk.

Toen hij nog geen meter van haar vandaan was, hoorde hij haar hese, nerveuze, ondeugende lach achter zich. Het was precies dat geluid dat hem in eerste instantie naar haar had toegetrokken en sindsdien in zijn oren had nagegalmd.

Met gebalde vuisten weerstond hij de drang om zich om te draaien en haar te vloeren. Hij was ervan overtuigd dat hij haar lach onder zich zou voelen vibreren voordat de ochtend aanbrak.





Hoofdstuk 3





Met knikkende knieën liep Lena om haar bureau heen en plofte op haar stoel. Ze had zin om zich te verstoppen, om te lachen en te huilen tegelijk. Had ze dit echt gedaan? Was ze echt zo brutaal geweest dé Seth Walker ertoe te brengen haar uit te nodigen voor een etentje? Bij hem thuis ook nog? Ze raakte licht in paniek en keek op haar horloge. Het was even over vijven. Over minder dan een uur zou ze… wat precies? Ze kon nauwelijks geloven dat ze haar verlangen voor haar had laten spreken, dat ze überhaupt zo’n sterk verlangen had.

In de gang hoorde ze twee mannenstemmen, waaronder die ene lage, lijzige stem. Ze verstijfde helemaal. Meerdere seconden leek haar hart er serieus mee gekapt te zijn.

De mannen kwamen echter niet voor haar, ze spiekten in het voorbijgaan zelfs niet even naar binnen. Even later hoorde ze Dion groeten. Het geluid van voetstappen verdween in de verte. Hij was dus vertrokken, de vent aan wie ze zichzelf nog net niet op een presenteerblaadje had aangeboden. Zou hij echt terugkomen, voor haar?

Terwijl de minuten tergend langzaam verstreken, steeg het schaamrood haar naar de kaken. Waarom zou die man, die iedere vrouw kon krijgen, háár nu willen? De rugbyspelers vroegen haar mee uit omdat ze wisten dat ze altijd weigerde. Seth was een playboy, en zij was voor hem slechts een tussendoortje, opvulling van een saaie avond. Ze moest zich hebben verbeeld dat hun ontmoeting zo intens was geweest.