Niet te stoppen(5)

‘O, we vroegen of ze ons wilde insmeren met olie,’ antwoordde een van de spelers met een schaamteloze grijns op zijn gezicht. ‘We hadden niet gedacht dat ze het zou doen. Maar ze heeft ons flink geraakt, en als ik zeg flink geraakt bedoel ik ook echt flink geraakt.’

Het tumult in de kleedkamer barstte weer los.

‘Perfect!’ schreeuwde de fotograaf, terwijl hij afdrukte. ‘Blijf praten.’

‘Je had die blik van haar moeten zien.’

En of Seth die had gezien. ‘Lachte ze?’ Hij kon haar lach nog steeds horen.

‘Nee, ze houdt haar gezicht altijd in de plooi. Ze is net een ijskonijn.’

‘Droeg ze toevallig een blauwe jurk? En is ze ongeveer zo groot?’ Hij gebaarde net boven zijn schouder. ‘Donker haar, roomkleurige huid, groene ogen en rondingen die…’ Hij brak zijn zin af. Iets te laat kreeg hij in de gaten dat het muisstil was geworden in de kleedkamer.

‘Je hebt haar ontmoet,’ zei Ty. Seth wist dat hij de aanvoerder van het rugbyteam was.

‘Ik heb je over Lena Kelly verteld. Zij doet de pr,’ mompelde Dion.

Lena was dus degene die hij volgens Dion moest hebben. Zij zou als enige in staat zijn het management ervan te overtuigen dat het een goed idee was om zijn jongens hierheen te halen. Dion had er echter niet bij verteld dat ze ongelooflijk aantrekkelijk was. Op dit moment was hij meer bezig met haar dan met de reden van zijn komst, namelijk zijn project om kansarme jongeren discipline bij te brengen en hen te inspireren.

Hij kon een glimlach niet verbergen. Lena had de waarheid gesproken. Ze had alle recht om in de gang rond te hangen en ze was inderdaad alle spelers afgegaan.

De aanvoerder zag hem lachen. ‘Haal je maar niks in het hoofd, maat, ze is niet geïnteresseerd.’

Seth schraapte zijn keel. ‘O, nee? Is ze bezet?’ Beter van niet, want ze had hem niet gewoon hongerig gekust, maar ronduit uitgehongerd. Plots voelde hij kwaadheid opkomen. Hij haatte ontrouw.

‘Nee, dat niet, maar ze wijst iedereen af. Ze flirt net niet, als je begrijpt wat ik bedoel,’ zei Ty.

‘Ik begrijp het.’ Seth knikte en haalde diep adem om zijn triomfantelijke gevoel te verbergen. Die zogenaamd ongeïnteresseerde Lena had mooi wel degelijk interesse getoond in hem.

‘Volgens mij heb je een oogje op haar,’ constateerde Dion kalm.

Alle spelers staarden naar Seth. De blik in hun ogen was ineens niet meer zo vriendelijk.

‘Nee hoor.’ Hij moest zich inhouden om niet in discussie te gaan. Hij had deze mannen nog nodig voor zijn project. ‘Ik heb alleen hetzelfde geconstateerd als jullie. Ze is knap,’ zei hij zo nonchalant mogelijk.

Hij had ook geconstateerd dat de spelers zich beschermend opstelden tegenover haar, wat betekende dat ze respect voor haar hadden en dat er met haar niet te spotten viel. Het betekende vooral ook dat hij voorzichtig moest zijn. Hij vond haar bijzonder aantrekkelijk en had door haar hongerige kus de indruk gekregen dat dat wederzijds was. Hij hoopte echter niet dat ze al te hoge verwachtingen van hem had. Een huwelijk zat er voor hem immers niet in.

‘Ze zal jou ook afwijzen,’ zei Ty. ‘Ze is ongenaakbaar. Ze wil niet uit met beroemde mannen.’

Seth was echter niet beroemd, tenminste niet zo beroemd als deze spelers. Tien minuten eerder had ze hem niet eens herkend. En ook niet afgewezen. Eenmaal in de juiste stemming was Lena Kelly kennelijk niet zo ongenaakbaar als ze leek.

Dion keek verrukt. ‘Ik durf te wedden dat jij meer geluk hebt,’ zei hij, waarna hij zich tot Ty richtte. ‘Waar wedden we om?’

‘Nee.’ Seth reageerde resoluut. ‘Om vrouwen moet je niet wedden. Dat brengt ongeluk.’

Dion keek hem geamuseerd aan. ‘Je hebt gelijk. We hebben Lena vandaag ook al genoeg geplaagd. Stel je voor dat ze ons hier zou horen.’

‘Dus jullie gaan op de foto voor de jaarkalender.’ Seth wist dat hij Dion niet voor de gek kon houden door zo abrupt van onderwerp te veranderen, maar hij probeerde het toch. ‘Vast een van jullie favoriete bezigheden.’

De mannen gromden.

‘Ik heb jullie nu allemaal nodig,’ riep de fotograaf.

Terwijl de mannen op een rij gingen staan, dwaalden Seths gedachten weer af. De hitte van haar kus was ongelooflijk geweest. Hij verlangde naar meer. En er was voor hem geen enkele reden om aan te nemen dat ze niet zou instemmen met zijn voorstellen. Met beide voorstellen, welteverstaan. Hij hield wel van een uitdaging, en was gewend aan succes.

‘Ik kom binnen!’

Seths lichaam registreerde de hese, zangerige stem eerder dan zijn hersenen. Onmiddellijk stond hij op scherp, maar met enige moeite wist hij een ontspannen houding aan te nemen. Dit was weliswaar een uitdaging, maar niet eentje die hij in het bijzijn van anderen wilde aangaan.