Niet te stoppen(52)

‘Is het zo moeilijk te geloven dat ik verliefd op je ben geworden?’ Hij keek haar recht in de ogen. ‘Je moet wat meer vertrouwen in jezelf hebben. En in mij.’

Ze kon echter onmogelijk geloven dat hij dit meende. ‘Hoe kun je me mijn verleden vergeven?’

Seth staarde naar zijn handen. ‘Om eerlijk te zijn, denk ik niet dat ik je iets hoef te vergeven. Jij moet het jezelf vergeven.’

Lena voelde een rilling door haar lijf trekken en hield haar adem in.

‘Je stelt je niet voor me open omdat je denkt dat je niet goed genoeg bent. Omdat je denkt dat je dit niet verdient. Maar natuurlijk verdien je dit wel. Je bent geweldig, je bent grappig, slim, sterk en prachtig. Waarom zou ik in vredesnaam niet bij jou willen zijn?’

‘Seth…’

‘Je wilt zo graag op de eerste plaats komen, maar als je daar staat, geloof je het niet.’

‘Het is me gewoon nooit eerder overkomen.’

‘Bijna alle rugbyspelers zouden je op de eerste plaats zetten als je hen de kans zou geven. Maar ik ben blij dat je dat niet hebt gedaan. Ik ben blij dat ik degene ben die mag ploeteren om jouw hartje te veroveren.’

‘Je hoeft niet te ploeteren,’ bekende ze met een hulpeloze blik in haar ogen. ‘Het heeft je niet meer dan een halve seconde gekost.’ Ze was niet in staat in beweging te komen. ‘Kun je me vertrouwen?’ mompelde ze.

‘Ja.’

‘Waarom?’

‘Omdat je intelligent bent en je je lesje hebt geleerd. Je koos ervoor mij af te wijzen omdat je niet opnieuw gekwetst wilde worden. Je hebt me niet bedrogen. Je bent niet meer het meisje van toen. Je bent veerkrachtig, sterk en vastbesloten. Ik heb je bezig gezien met die jongens. Ik weet hoe professioneel je bent. Ik weet dat je je baan niet op het spel zet door iets met hen te beginnen. Maar met mij was het anders. Vanaf het begin heb je risico’s genomen. Je was heel moedig. Wees nu dan ook moedig.’

Haar hart werd overspoeld door hoop en liefde. Ze had hem dingen verteld die ze nooit eerder aan iemand had verteld. Dingen waarover ze zich vreselijk schaamde. Toch had ze hem daarmee niet afgeschrikt. Hij geloofde in haar, geloofde dat ze van haar fouten geleerd had.

Seth nam haar betraande gezicht in zijn handen. ‘Ik geloof niet in liefde op het eerste gezicht, Lena. Ik geloof wel in lust op het eerste gezicht. Ik kende je toen nog niet. Nu wel. Ik weet dat je meer bent dan alleen dat prachtige lichaam, die glinsterende ogen en die hese lach. Je bent warm, gecompliceerd en heel menselijk. Je ben niet bang je fouten toe te geven. Je maakt me aan het lachen, laat me af en toe versteld staan en maakt dat ik dingen wil die ik nooit eerder wilde. Ik hou van je.’

‘Maar je was kwaad op me. Je kwam niet meer. Drie dagen bleef je weg, Seth.’ Het waren de drie ergste dagen van haar leven geweest. ‘Ook vandaag was je kil.’

‘Die avond zadelde je me op met je verhaal en ging ervandoor. Je gaf me de kans niet het te begrijpen. Dat deed me meer pijn dan je woorden. En zoals ik eerder zei, word ik kwaad als ik me gekwetst voel. Ik was te boos om naar je toe te komen, dus vluchtte ik naar Wellington. Toen ik vandaag in het stadion was, maakte je me heel duidelijk dat mijn aanwezigheid niet gewenst was. Maar ik besef nu dat je net zo gekwetst was als ik.

‘O, Seth.’ Met trillende handen greep ze zijn vuisten vast. ‘Zeg me alsjeblieft dat dit geen droom is.’

Seth boog zijn hoofd en kuste haar teder. ‘Voelt dit echt?’

‘Ik weet het niet zeker.’

Opnieuw gaf hij haar een kusje. ‘En nu?’

Lena kon geen woord uitbrengen.

‘Volgens mij heb ik meer overtuigingskracht nodig.’ Hij wierp haar een glimlach toe, die vertrouwde, intens gefocuste en fantastische glimlach van hem.

Ook zij lachte. Geloof, opluchting en liefde zweefden tussen hen in. Een gepassioneerde kus volgde. Hij was subliem en drukte niet alleen lust, maar ook onvoorwaardelijke en eeuwige liefde uit.

Uiteindelijk maakte ze zich los uit zijn omhelzing. ‘Ik hou van je!’ riep ze uit.

‘Dat heb je me eerder verteld.’

‘Weet ik. Maar deze keer ben ik klaarwakker.’

‘Ik heb lang moeten wachten tot je het weer zei. Ik wilde zo graag weten of je het meende.’

‘Ik meende het toen, en ik meen het nu.’ Ze vouwde haar armen om zijn nek.

Zonder moeite tilde hij haar op en liep met haar in zijn armen naar de voordeur. Even moeiteloos opende hij de deur, droeg haar naar binnen, trok haar jurk van haar lijf en schopte zijn spijkerbroek uit.

Zijn strelende handen, hese gefluister en eisende lichaam deden haar beseffen hoeveel en hoe oprecht hij van haar hield. Voor het eerst in haar leven voelde ze zich echt gekoesterd, mooi en aanbeden. Ze drukte haar lippen op de zijne uit puur genot en liefde. Ze hield van hem met heel haar hart. Deze knappe, sterke man begreep haar en accepteerde haar.