Niet te stoppen(50)

Die van hemzelf werd mede bepaald door het kind dat zijn vader verkozen had boven hem. De zoon die zijn plaats had ingenomen. Jason. Wat was Seth jaloers op hem geweest. Hij had hem een paar keer ontmoet in de tijd dat zijn moeder hem nog dwong zijn vader te bezoeken. Telkens had hij geconstateerd dat die krijsende baby zijn vaders nieuwe oogappel was. Dat was echter niet Jasons schuld. Je kon veel over Seth zeggen, maar niet dat hij een monster was. Hij wilde geen enkel kind zien lijden, en wilde zeker niet dat Jason zich net zo alleen voelde als hijzelf indertijd.

Seth liep naar de tafel, bukte zich en graaide in de overvolle prullenbak. De brief lag nog bovenop. Vluchtig las hij hem door. Lena had gelijk gehad. Alweer. Het was geen smeekbede om geld, maar een verzoek contact te zoeken met zijn halfbroer. Rebecca wist dat hij nooit iets met haar te maken zou willen hebben, maar ze maakte zich grote zorgen om Jason, die het erg moeilijk had sinds de dood van hun vader.

Seth slaakte een diepe zucht in een poging het beklemmende gevoel op zijn borst kwijt te raken. Hij had geen enkele ervaring met broers of zussen. Hij kon zich dan ook niet echt goed een voorstelling maken van de competitiestrijd van Lena met haar broer en zus. Hij wist echter wel dat ze hoe dan ook van hen hield, en daar had hij bewondering voor. Er waren veel dingen die hij van haar kon leren.

Voor het eerst in zijn leven verlangde hij naar iemand die meevocht aan zijn zijde. En niet zomaar iemand. Hij verlangde naar Lena’s kracht, haar loyaliteit, haar lach. En vooral naar haar liefde.

Hij had echter geen enkele garantie dat hij dat allemaal zou krijgen, en dus moest hij zich vermannen en zich opmaken voor de grootste uitdaging van zijn leven.





Hoofdstuk 13





De pijnstillers die Gabe haar had gegeven, werkten niet. Haar hele lijf deed pijn.

‘Ik stuur je naar huis. Ik heb al een chauffeur geregeld.’

Lena schrok op. Ze had niet in de gaten gehad dat Dion in de deuropening stond. Daas van de pijn besloot ze echter niet met hem in discussie te gaan. Ze kon beter vertrekken voordat ze op het werk in elkaar zou storten.

‘Dank je,’ zei ze dus.

Toen ze met veel pijn en moeite de trap af was gestrompeld, zag ze een grote zwarte auto bij de hoofdingang staan. Het portier ging open, en een man stapte uit. Het was Mike, de privépiloot van Seth.

‘Wat doe jij hier?’ vroeg ze kortaf. Ze had te veel pijn om vriendelijk naar hem te glimlachen.

‘Maak je geen zorgen, Lena,’ antwoordde hij. ‘Ik breng je alleen maar naar huis.’

Aarzelend stapte ze in. Haar hart bonkte en alles deed zeer. Ze hoopte niet dat Seth bij haar thuis was, ze had de kracht niet om hem onder ogen te komen. Terwijl ze tranen voelde opwellen, knipperde ze met haar ogen om haar emoties te verbergen.

Seth leunde in de schaduw tegen de muur naast de voordeur. Lena kreunde.

‘Je weet dat we moeten praten,’ zei hij, terwijl hij naar haar toe kwam lopen.

Lena stak de sleutel niet in het slot, omdat ze het niet kon verdragen hem weer toe te laten in haar huis. In plaats daarvan ging ze zitten op het betonnen trapje voor haar huis.

Nog geen seconde later zat hij naast haar. Ondanks het feit dat ze haar hoofd gebogen hield, zag ze zijn handen op zijn bovenbenen liggen. De huid rondom zijn knokkels was gezwollen en paars. Dat raakte haar.

‘Lena, vertel me alles. Ik wil proberen het te begrijpen.’

Ze schudde voorzichtig haar hoofd en voelde onmiddellijk een flinke pijnscheut.

‘Vertel met wat er is gebeurd,’ drong hij zachtjes aan.

‘Waarom?’ Wat had het voor een zin om haar fouten uit het verleden op te rakelen? Waarom liet hij haar niet gewoon met rust?

‘Geloof jij in liefde op het eerste gezicht?’ vroeg hij ineens.

‘Jij?’

‘Ik geloofde überhaupt niet in de liefde.’

Haar hoofd, haar hart, alles deed pijn.

‘Ik rekende nergens op.’

Lena probeerde de klank van zijn stem niet tot zich door te laten dringen. Ze wilde niets horen, durfde niet te hopen. Ineens leek het makkelijker om na te denken over haar pijnlijke verleden dan over haar toekomst.

‘Zijn naam was Cam,’ hoorde ze zichzelf zeggen. ‘Hij was mijn baas.’

Alles wat ze hem die avond had verteld, was waar geweest, maar sommige dingen had ze verzwegen. Nu rolden de woorden uit haar mond en doorboorden de gespannen sfeer die in de lucht hing. Ze staarde naar het beton om zijn gezicht niet te hoeven zien. ‘Ik schaam me vreselijk voor wat ik zijn vrouw heb aangedaan. Ik was zo naïef.’

Haar verlangen geliefd te zijn had haar blind gemaakt voor de realiteit. Een keer had ze willen ervaren hoe het was om gekoesterd te worden. Cam had haar het gevoel gegeven dat ze heel bijzonder was.

‘Hij deed heel hard zijn best om me te versieren,’ vervolgde ze verdrietig. ‘Hij was een stuk ouder en mijn baas, zoals ik al zei. Ik voelde me gevleid. Hij overlaadde me met cadeautjes en had veel aandacht voor me. Ik trapte er met open ogen in. Ik was zo overrompeld, zo jong en stom. Zo eenzaam ook.’