Niet te stoppen(51)

En zo gewend om op de tweede plaats te komen. Er was maar weinig voor nodig geweest om haar in zijn armen te drijven. Hij was niet eens bijzonder aantrekkelijk geweest.

‘Toen we iets kregen, wist ik niet dat hij nog steeds bij zijn vrouw was. Hij had me verteld dat ze uit elkaar waren en dat hij de scheiding had aangevraagd.’ Maar natuurlijk had ze dat niet zomaar voor waar aan moeten nemen. Ze had moeten weten dat hij zijn vrouw niet verlaten had.

‘Ik wilde zo graag geloven dat hij me leuk vond, dat ik het niet geloofde toen ik de waarheid ontdekte. Tegen die tijd wilde ik niet eens meer weten of het goed was of fout wat ik deed. Hij bleef zeggen dat hij zijn vrouw zou verlaten, en ik wilde hem hoe dan ook bij me houden.’

Uiteindelijk was ze verhuisd naar een andere stad, vertrapt en vernederd. ‘Ik wilde niet zijn minnares zijn, ik wilde zijn enige vrouw zijn.’

‘Hij heeft je verleid.’

‘Ik heb het hem niet echt moeilijk gemaakt.’ Ze droeg schuld, zij het niet als enige. ‘Bovendien ben ik niet vertrokken op het moment dat ik dat had moeten doen.’ Ze beet op haar lip. ‘Ik wilde dat hij haar zou verlaten, dat hij voor mij zou kiezen. Ik stond alles toe in de hoop dat hij nog meer van me zou gaan houden. Maandenlang.’ De tranen sprongen in haar ogen. ‘Zo wanhopig was ik. Pathetisch, nietwaar?’

‘Het is niet pathetisch om je geliefd te willen voelen.’

‘Het is wel fout om er een huwelijk voor om zeep te willen helpen.’

‘Is dat echt wat je wilde? Was het je echt om die man te doen? Of wilde je gewoon winnen?’

Dat was het hele eieren eten. Zij was degene die nooit in haar leven iets had gewonnen, die altijd had moeten concurreren met haar broer en zus voor de aandacht van haar ouders, die eeuwig de rol van steun en toeverlaat op zich had genomen…

‘Ik wilde inderdaad winnen,’ antwoordde ze fel. ‘Eén keer.’ De tranen stroomden nu over haar wangen. ‘Maar dat is geen excuus. Ik was zo’n ongelooflijke trut.’

‘Nee,’ wierp hij tegen. ‘Je was jong en gekwetst. Niemand vindt het fijn om afgewezen te worden.’

Ze kon nauwelijks geloven dat hij zo begripvol was. Hij was niet kwaad en luisterde echt naar haar. Hij leek zelfs te begrijpen waarom ze het had gedaan. Ze staarde opnieuw naar het beton, in een poging de emoties die door haar heen raasden in toom te houden. Ze mocht geen hoop gaan koesteren.

‘Hoe is het afgelopen?’

Lena kromp ineen en veegde haar tranen weg. ‘Zijn vrouw werd zwanger,’ fluisterde ze. ‘Ik was zo dom te geloven dat hij niet meer met haar naar bed ging. Pas toen realiseerde ik me dat hij nooit bij haar weg zou gaan. Hij had me alleen maar leugens op de mouw gespeld om seks met me te kunnen hebben. Ik heb mezelf laten gebruiken, ik smeekte hem er zelfs om. Ik zat zo om liefde verlegen dat ik mijn vrienden, baan en waardigheid ervoor opgaf.’ Ze schudde haar hoofd. Dat was het moment geweest waarop ze eindelijk begonnen was om voor zichzelf op te komen. ‘Ik ben naar een andere stad verhuisd. Ik kreeg de baan die ik nu heb, werkte hard en hield alle mannen op afstand. Ik wilde mijn leven weer op de rit krijgen. Volwassen worden. Ik zou wachten tot de juiste man voorbij zou komen. Ik moest sterk blijven. En toen kwam jij ineens voorbij.’

‘Ben ik de juiste man?’

‘Zodra ik je zag, wist ik dat ik je wilde. Je had zo’n ongelooflijke aantrekkingskracht op me. Ik was ervan overtuigd dat ik het bij één keertje kon laten, maar ik kon mijn eigen behoeften niet ontkennen. En de jouwe ook niet. Het vervelende was alleen dat ik steeds meer van je wilde, dingen die jij met niet wilde geven.’

‘En waarom zou ik dat niet willen?’

‘Wij hebben alleen seks,’ antwoordde ze triest. ‘Hoe fantastisch ook, binnenkort zal de vlam uitdoven. Je zult je gaan vervelen. In plaats van drie keer per nacht zullen we nog maar drie keer per week seks hebben, waarna je je zult realiseren dat ik toch niet de juiste vrouw voor je ben. Je kunt de klok erop gelijkzetten.’

Seth zweeg. Ze keek naar hem. Geschrokken constateerde ze dat zijn gezicht witheet was en zijn ogen vuur schoten. Waarom was hij plots zo furieus?

‘Je vroeg me een keer waarom ik zo kwaad ben.’ Zijn lippen bewogen nauwelijks terwijl hij sprak en zijn stem klonk vlak. Te vlak. ‘Dat komt door pijn. Pijn die ik niet wil voelen. Dus word ik boos, en op dit moment ben ik kwader dan ooit.’ Plotseling sprong hij op en boog zich over haar heen. ‘Hoe kun je in vredesnaam zeggen dat het mij alleen om de seks te doen is?’ Hij balde zijn handen tot vuisten. ‘Lachen we niet samen? Praten we niet? Hebben we niet zoveel dingen gemeen?’

‘Natuurlijk…’ Ze verslikte zich toen hij plots voor haar op zijn knieën zakte.