Maxime(29)

'Ik weet niet hoe het nu verder moet,' zei ze ten slotte, nauwelijks in staat de woorden te vormen.

'Ik moet nu weg, liefste. Het is al laat. Wil je tegen Zack zeggen dat ik vanavond niet kom? Ik zou het niet kunnen verdragen je met hem te zien... dat begrijp je toch? Ik kom morgen op dezelfde tijd terug, als jij het wilt. Hou je van me, Lily? Hou je van me?' 'O god, ja!'





Lily kon zich later niet herinneren wat ze de rest van die middag had gedaan. Ze veronderstelde dat ze een bad had genomen, dat ze de kinderen had voorgelezen en bij hen was gebleven tot ze hun avondeten hadden gehad, dat ze zelf had gegeten en Zachary had gezegd dat Cutter niet kwam. Er waren ook momenten van die eerste dag die ze zich haar hele leven zou blijven herinneren: de geur van haar handen toen hij weg was; haar gescheurde kleren, die ze achter in een kast had verstopt; de ramen van haar zitkamer, die ze wijd had moeten openzetten om de geur van de liefde te verdrijven; de crème die ze langzaam, dromerig op haar gezicht had gesmeerd op de plaatsen waar zijn baard had geschuurd; het gevoel van het tapijt onder haar gespreide benen; het uur dat ze zich in haar badkamer had opgesloten, ongeremd huilend - tranen van vreugde stroomden langs haar gezicht en kreetjes als van een pasgeboren kind ontsnapten aan haar lippen.

Na het eten, wetend dat ze zonder de aanwezigheid van de kinderen of het personeel niet normaal kon functioneren, zei ze tegen Zachary dat ze behoefte had aan een stevige wandeling. Hij knikte, diep in gedachten, en toen ze wegging, zat hij in de bibliotheek te werken aan papieren die hij van de zaak had meegebracht. Lily liep een keer of drie het blok rond, in tweestrijd of ze naar Cutter toe zou gaan. Ten slotte begreep ze dat het een hopeloze strijd was. Ze rende de paar straten naar zijn flat door. Ze belde aan. Stel dat hij niet thuis was, wat dan? Ze hield haar adem in tot de deur openklikte. Ze rende struikelend de twee trappen naar zijn appartement op, zonder te weten wat ze moest zeggen. Hij stond in de deuropening, slechts gekleed in een badjas.

'Ik wilde dat je hier kwam. Sinds ik bij je weg ben gegaan, heb ik alleen nog maar aan jou kunnen denken,' zei hij. Ze ging de kamer binnen zonder iets te zien van het lelijke huiskamermeubilair, de versleten leren, mosterdkleurige stoelen, maar ze was nog geen drie passen binnen of hij hield haar tegen. 'Heb je dit wel eens eerder gedaan? Met iemand anders?' vroeg hij streng. 'Natuurlijk niet,' antwoordde ze verbaasd, haar wangen rozig van de wind, blozend om haar roekeloosheid. 'Dat dacht ik wel, ik wist dat je dat zou zeggen,' zei hij, terwijl hij haar mantel losknoopte en haar naar de slaapkamer bracht waar het opengeslagen bed op haar wachtte. Hij schoof haar rok tot haar middel omhoog en trok haar slipje naar beneden. Ze droeg een jarretelgordeltje en kousen; tussen de bovenkant van haar slipje en de onderkant van het jarretelgordeltje was haar warrige, blonde schaamhaar te zien. Hij boog zich voorover, stak zijn tong uit en likte langzaam tussen de licht gesloten lippen. Ze slaakte een kreet. 'Stil maar, schat,' fluisterde hij. Hij likte nogmaals, nu dieper, zodat de lippen opengingen en zijn tong vocht proefde. Zijn tong ging onophoudelijk in en uit en gleed elke keer langs haar clitoris. Haar benen zo wijd gespreid als mogelijk was, met het broekje rondom haar knieën, haar rug gewelfd, haar mond open, oppervlakkig ademend, concentreerde ze zich helemaal op het in- en uitgaan van zijn tong, wetend, in een delirium van passie, dat niets ter wereld hem kon doen ophouden. Ze hief haar heupen op en duwde haar schaamheuvel in zijn gezicht, maar dat liet hij niet toe. Hij had de leiding, hij was de baas, hij hield haar gevangen tussen zijn ellebogen en trok zijn tong terug, tot ze jammerde en smeekte, wanhopig smeekte. Toen stak hij zijn tong zo diep mogelijk in haar, in en uit, telkens de clitoris strelend, en keer op keer kreet ze het uit, maar hij bleef doorgaan tot ze ten slotte stil werd.

'Ben je helemaal van mij?' wilde hij weten. 'Helemaal.'

'En voor altijd, hè? Er kan nooit iets of iemand tussen ons komen, nietwaar?' 'Nooit. Niets. Niemand.' 'Voel eens,' beval hij.

Ze legde haar hand om zijn penis. Die was net zo stijf als toen hij haar die middag in haar kamer uitkleedde. 'Toen ik je gisteravond zag,' fluisterde hij hees, 'werd hij meteen stijf. En dat is hij gebleven, al die tijd dat we zo beleefd tegen elkaar stonden te praten. Ik ben vannacht in mijn slaap klaargekomen en toen ik vanmorgen wakker werd, nog steeds met dromen over jou, heb ik mezelf nog eens bevredigd. Ik moest wel, want hij was zo stijf dat het pijn deed. Nu wil ik in jouw mond klaarkomen.' 'Ja,' zei ze. 'Ja, o ja.'





Ze namen krankzinnige risico's. Samen in de telefooncel van L'Aiglon, waar hij met zijn ene hand de deur dichthield en met zijn andere hand zijn penis tegen haar aanwreef, die steenhard onder de stof van zijn broek voelbaar was, tot ze, haar kreten smorend, klaarkwam. Toen hij eenmaal in Wall Street werkte, ging ze, als zijn secretaresse was gaan lunchen, naar zijn kantoor en zat er op de bank, haar hoofd achterover, haar ogen gesloten, terwijl hij, op de grond knielend, haar met zijn vingers tot een sidderend orgasme bracht zonder zijn blik van haar gezicht af te wenden.