Kussen Voor De Camera(10)

Toen hij zijn overhemd half uit had, bracht het geluid van haar stem hem ertoe zijn bewegingen te staken. ‘Nate?’

Hij draaide zijn hoofd. Ze lag op haar rug, en haar ene knie wreef langzaam langs de andere. De aanblik die ze bood, was zo opwindend dat het hem moeite kostte zijn zelfbeheersing te bewaren, en hij hoopte vurig dat ze niet tot bezinning was gekomen. ‘Wat is er?’

Met het roze puntje van haar tong bevochtigde ze haar volle onderlip. ‘Schiet op.’

Hij slikte. Overhemd, cummerband, broek en de rest lagen in een mum van tijd op de grond. Over zijn hele lichaam gespannen van begeerte deed hij het condoom om dat hij uit zijn broekzak had gehaald, want hij wilde niet achteloos omspringen met haar toekomst of de zijne. Het volgende moment lag hij op haar en gaf hij zich over aan de warmte van haar mond, de druk van haar borsten en de streling van haar knie langs zijn heup toen ze wegsmolt in zijn armen.

Hoewel het ongelooflijk moeilijk was, hield hij zich in bedwang toen hij zijn harde mannelijkheid tussen haar benen drukte. Hij hield met zijn blik de hare vast en bood haar onuitgesproken nog een laatste kans van gedachten te veranderen.

Misschien kwam het door alle herinneringen die met haar waren verbonden. Of doordat hij haar maar bleef zien als het meisje dat hij wilde beschermen tegen mannen als hij. Maar wat voor onzin hij zich ook had ingeprent, ze rekende er genadeloos mee af door haar hoofd naar achteren te werpen, haar lichaam te welven en naar adem te snakken van puur verlangen.

‘Alsjeblieft.’ En alsof dat nog niet genoeg was, werd het toen hij zich begon te bewegen gevolgd door: ‘Ja-a-a-a.’

O, ja, dat klonk hem als muziek in de oren toen hij haar lichaam binnen drong. Omdat ze zo strak was dat hij geen kracht durfde te gebruiken, gleed hij voorzichtig in haar. Toen trok hij zich terug en schoof weer in haar, bewegingen die hij bleef herhalen tot hij heel diep in haar was gedrongen.

Haar lippen waren geopend, en er bleef een verstilde ademtocht tussen hen in hangen. Toen hij haar in de ogen keek, verloor hij zich in iets wat te goed was. Te perfect passend.

Uit de ritmische bewegingen van haar lichaam viel op te maken dat ze dicht bij het hoogtepunt was. Met opeengeklemde tanden deed hij zijn uiterste best zich te beheersen. Hij ging mee in elke zucht die ze slaakte, leerde wat ze prettig vond, wat haar gek maakte. En toen haar kleine handen zich over zijn lichaam bewogen, van zijn schouders over zijn armen naar zijn rug, en ze zich aan hem vastklemde alsof ze houvast nodig had… schonk dat hem voldoening op een manier waarover hij niet wilde nadenken.

Ze was ongelooflijk. Liet zich helemaal gaan in zijn armen terwijl ze hem om meer smeekte.

Verdorie, ja, er was meer. Een hele nacht. Ze wilde vannacht niet het brave meisje zijn, en na een halfjaar had hij er behoefte aan slecht te zijn.





Hoofdstuk 5





Payton schudde zich wakker uit een verrukkelijke staat van lethargie. Toen ze haar ogen opende, zag ze echter alleen verwarde krullen. Ze bracht haar hand omhoog om ze weg te strijken, maar staakte die beweging toen ze zich bewust werd van het trage op en neer gaan van een borstkas onder haar wang.

Nate.

Ze slikte de vreugde en opwinding weg die in haar opwelden bij de herinnering aan de afgelopen nacht.

De eerste keer was hij heel voorzichtig met haar geweest. Heel teder. En daarna…

Onder de lakens krulden haar tenen bij de gedachte aan wat ze hadden gedaan.

Alles.

Ze hadden de liefde bedreven, steeds opnieuw. Met zijn handen en mond had hij haar gewekt. Verleidelijk kreunend en met voelbaar toenemende begeerte. Spontaan. Zonder te worden geremd door wat voor conventies dan ook.

Ongelooflijk.

‘Waar glimlach je om, zo vroeg op de dag?’

Bij het horen van zijn stem draaide ze haar hoofd en keek naar zijn stoppelige kin en glinsterde blauwe ogen. Ze waren innig verstrengeld. Armen, benen en naakte huid waren overal. Het voelde goed, en hoewel ze vandaag niet meer met elkaar zouden vrijen, had ze geen haast om zich los te maken van zijn warmte.

Toen ze niet antwoordde, wierp hij haar een verwachtingsvolle blik toe en drong aan: ‘Vooruit, vertel eens waarom je glimlachte.’

Ze haalde diep adem en overwoog of ze zou toegeven aan de verleiding hem dit onfatsoenlijke feit mede te delen. Hij had haar nooit veroordeeld. Maar dit was anders. Na wat ze de afgelopen nacht hadden gedaan, was hij misschien genezen van de misvatting dat ze een braaf meisje was, en opbiechten waarom ze had geglimlacht – buiten dat ze eindelijk in zijn armen lag – zou alle vooruitgang die ze had geboekt wel eens teniet kunnen doen. Toch bleek de verleiding onweerstaanbaar. ‘Ik bedacht dat je mijn eerste verovering bent.’

Zo! Dat viel best mee. Het voelde zelfs bevrijdend. En –

Ze schrok toen hij verstijfde. Iedere spier in zijn lichaam spande zich, en hij hield even op met ademen. Niet bepaald de ‘deelgenoten in de misdaad’ soort reactie waarop ze had gehoopt.