Kus(90)

‘Je vroeg hem waar het vandaan kwam. Hij bleef de partijlijn verdedigen.’

‘Natuurlijk moest hij dat wel doen.’ Shauna zuchtte. ‘Jij was bij me – en je vond het goed dat Rudy ook meereed?’

‘Rudy was zo goed voor je, Shauna. Hij bleef altijd rustig terwijl jij je opwond. Ik hield mijn mond en liet hem praten toen hij probeerde je weer tot bedaren te brengen. Maar hij vroeg mij achterin te gaan zitten en dat had ik niet moeten doen. Als hij…’

‘Wat heb je aan “als”? Ik heb mijn handen al vol aan de feiten. Dus eigenlijk had Rudy niet in de auto moeten zitten.’

‘Als je vader en jij geen ruzie hadden gemaakt, zouden alleen jij en ik in de auto gezeten hebben. Iemand had een plannetje bedacht; een plannetje dat niet meer teruggedraaid kon worden.’

Kon Landon dat niet? En zelfs Trent niet? ‘Dat kan ik niet geloven. Ze hadden het toch op kunnen geven?’

‘Jij kwam de brug op rijden. Een tegenligger zwenkte uit naar de verkeerde weghelft.’

‘Een zwarte SUV.’ Ze zag de auto in de herinnering die ze van hulpsheriff Cale Bowden had overgenomen. De getuige die ongeduldig tegen de wagen had aangehangen. Ze hapte naar adem.

‘Daar heb ik hem gezien.’

‘Wie?’

‘Die vent die whisky in het hotel zat te drinken. Hij was de chauffeur van die SUV. En ik heb hem nog een keer gezien – in het park. Barton Springs. Hij had een mes. Het mes dat jij in beslag genomen hebt.’

‘Weet je het zeker? Hoe heb je hem kunnen identificeren? Hij zette zijn grote lichten aan en verblindde ons allemaal. Hij kwam over de streep heen, zodat je niet naar rechts kon uitwijken. Je ging naar links.’

‘En reed in op de vrachtwagen die achter hem zat.’ Ze kon het zich nog steeds niet herinneren, hoewel ze het scenario uit haar hoofd kende.

‘Ik weet het zeker, hij probeerde je niet te ontwijken.’

‘Nee, ik denk niet dat hij dat probeerde. Hij werkt voor Wayne…’ Er kwamen allerlei mogelijkheden in Shauna’s gedachten. ‘Hij vertelde mij dat Wayne hem geld schuldig is. Denk je dat hij hem geld schuldig is omdat ik niet bij het ongeluk omkwam?’

‘Dat is mogelijk. De klus is niet af, dus kreeg hij niet betaald. Als dat zo is, dan zal hij ook wel geen geld krijgen voor zijn bewaking van jou in het hotel.’

‘Daar zal ik me maar niet druk over maken. Hoe komt het dat jij niet gewond bent geraakt, Miguel? Ik bedoel toen we van de brug afreden.’

‘Het achterportier vloog open. Ik moet eruit geslingerd zijn. Ik lag in het water – hoe het allemaal ging weet ik niet meer. Tegen de tijd dat ik weer bij de auto terugkwam, lag jij al in de ambulance. Als ik…’

‘Wat heb je aan “als”?’

Miguel haalde een keer diep adem.

Shauna zei: ‘Wat voor deal heb je met Trent Wilde gemaakt?’

‘Hoe weet je dat?’

‘Ik… denk gewoon logisch na.’ Als ze gelijk had, zou hij zich dat nog herinneren – de details van hun afspraak waren niet tevoorschijn gekomen in de herinnering die ze van hem had afgepakt. ‘Je zei dat je verdween om mij te beschermen.’

‘Ik beloofde het verhaal te laten vallen en dat ik er niet verder achteraan zou gaan.’

‘Daar zal hij geen genoegen mee hebben genomen, denk ik zo.’

‘Ik beloofde hem ook te verdwijnen en alle banden met jou te verbreken. Met je familie.’

‘In ruil voor mijn leven.’

Miguel knikte.

‘En als ik zou sterven?’

‘Ik zei hem dat ik de informatie die ik tot nu toe gevonden had, verborgen had, en dat, als een van ons beiden zou sterven, de persoon die het voor mij bewaarde, de informatie alsnog zou publiceren.’

‘Corbin?’

Miguels gezicht betrok. ‘Nee, maar waarschijnlijk dachten ze dat wel.’

‘Wie had die informatie dan?’

‘Het was eigenlijk bluf. Jij had die.’

Zij had de informatie. Natuurlijk. Ze dacht aan de papieren die Khai voor haar bewaard had. Shauna boog zich naar voren. ‘En wat houdt ons tegen het verhaal nu wel te publiceren?’ vroeg ze.

Zijn mond viel open. ‘Eh, misschien het feit dat je bijna vermoord bent toen we het de eerste keer probeerden? Het feit dat het mij totaal niet meer interesseert waar het geld vandaan komt? Ze mogen het houden.’

‘Maar ik heb de informatie nog steeds.’

Hij haalde een hand door zijn haar.

Ze keek hem vragend aan.

‘Als ze je vermoord hadden…’ zei hij. De mogelijkheid hing zwaar in de lucht. ‘Als ze je vermoord hadden, zou dat verhaal wel het laatste zijn waar ik mij druk over zou maken. Ik moest ze alleen laten geloven dat iemand dat verhaal had.’

‘Ik heb het. Khai bracht mij wat papieren…’