Krijgsraad(126)

'Hopelijk zal het je niet teleurstellen,' lacht Gregor. 'Het burgerleven is heel wat ingewikkelder dan jij denkt. Dan kun je niet meer met uitgeschakelde hersens rondlopen, met een stelletje dienstvoorschriften op je voorhoofd geplakt. Het leven in het leger wordt steeds eenvoudiger en rechtlijniger naarmate je meer sterren en strepen verzamelt!'

'Hoe ziet Duitsland eruit?' vraagt Yorgi nieuwsgierig.

'Puinhopen en ruïnes, waar je maar kijkt,' antwoordt Porta. 'En iedereen loopt rond in eenheidskleren, die God mag weten hoe vaak al zijn gekeerd. Een paar keer per jaar verzekert Adolf ons dat hij nu de overwinning in zijn zak heeft!'

'En heel wat mensen schieten er hun raap bij in,' legt Tiny vanachter het andere eind van de tafel uit. 'Dat zijn degenen die de wetten niet al te serieus nemen en er tijdens de verduisteringsuren op uit trekken om te stelen.'

'Hoe moet dat toch allemaal aflopen,' zucht Dimitri. 'Poltawa ligt ook al in puin.'

'Het zal zo eindigen, dat een van ons de oorlog wint. En de winnaars zullen dan de hele buit onder elkaar verdelen,' verkondigt Porta wijs.

'Als jullie Duitsers deze oorlog verliezen, zullen jullie er voortaan geen leger meer op na mogen houden,' voorspelt Fjedor somber, terwijl hij op een Schmeisser tikt.

'Wat zou dát erg zijn,' glimlacht Porta huichelachtig. 'Voor ons is het leger iets dat heilig is. Zo iets als een kerk! 's Zondags bidden en op maandag exerceren. Wij besluiten de week altijd met een parade en beginnen de volgende met gebeden en wapenexercitie!'

'Zo hoort het, zo hoort het!' brult Heide, een arm opheffend. Hij is veel te dronken om Porta's ironie te begrijpen.

'Het leger is een geschenk van God aan het Duitse volk!' hikt Gregor, saluerend voor de opgezette beer.

'Wij Pruisen zijn voor het voeren van oorlog geboren,' brult Heide trots, opnieuw de Hitlergroet brengend. 'God zelf heeft het uniform en het geweer geschapen, speciaal voor ons!'

'Net zoals hij de spade en de mestvork voor de Russen heeft geschapen,' grijnst Porta joviaal. 'Die Germaanse God weet donders goed wat hij doet!'

'Maak jullie maar geen zorgen over het verliezen van de oorlog,' brult Andrej, zijn glas opheffend naar Barcelona. 'Als dat gebeurt zullen wij Russen naast jullie gaan staan en onze huidige bondgenoten elimineren. Samen kunnen we in een mum van tijd de hele wereld verslaan!'

'Ja, we hebben heel wat met elkaar gemeen,' zegt Porta peinzend, 'in het bijzonder idoolverering en wreedheid.'

'Als wij in moeilijkheden mochten komen,' roept Gregor met de stem van een generaal, 'zullen we niet aarzelen om onze toevlucht te nemen tot barbaarse en ongebruikelijke methoden van oorlogvoering. Dan mobiliseren we alle Duitse en Russische luizen, besmetten ze met vlektyfus en smijten ze de Amerikanen naar de kop. Dan zal ze de lust vergaan om onze vredelievende volkeren te dwingen nog méér oorlogen te voeren!'

'We zouden natuurlijk ook de ratten uit onze puinhopen en uit de kerkhoven van vroegere oorlogen kunnen verzamelen,' oppert Porta. 'Als we ze dan besmet hebben met alle mogelijke smerige ziekten, sturen we ze in cadeauverpakking naar onze vijanden, die onze vrouwen en kinderen gewetenloos afslachten.'

'Ja, wij Russen en Duitsers weten hoe we andere nationaliteiten netjes in de pas moeten laten lopen,' roept Barcelona boven al het lawaai uit.

'Helmen af voor het gebed,' hikt Porta, terwijl hij op zijn knieën op de tafel gaat liggen. 'We moeten God smeken dat hij ons helpt om deze verdomde oorlog zo gauw mogelijk te beëindigen, zodat we een nieuwe kunnen beginnen!'

De oudste man van het dorp, een broodmagere patriarch wiens botten door zijn vel heensteken, beweert dat hij zich nog duidelijk de Krim-oorlog kan herinneren, toen de een of andere stompzinnige Engelse generaal zijn eigen cavalerie afslachtte. En als hij heel diep nadenkt kan hij zich zelfs nog de intocht van Napoleon in Moskou herinneren.

'Dat was een indrukwekkend gezicht,' zegt hij zachtjes. 'Wat hadden die een massa paarden bij zich! Napoleon zelf bereed een witte hengst!'

'Sneeuwcamouflage zeker?' zegt Tiny.

'Schieten jullie in deze oorlog met kanonnen?' vraagt de oude man aan Porta.

'Zo nu en dan vuren we er eentje af,' geeft Porta toe.

'Zou je misschien denken, dat een oude man eens zou kunnen zien hoe die dingen werken?' vraagt de oude hem.

'Als we vertrekken kunt u met ons meegaan,' stelt Porta hem voor.

'We hebben hier een echt kanon,' onthult de oude met glinsterende ogen. Vrolijk smakt hij met zijn tandeloze mond. 'Kort na de revolutie heeft iemand dat hier vergeten en sindsdien hebben we het altijd verborgen gehouden.'

'Waarom proberen jullie het dan niet af te vuren?' vraagt Tiny. 'Zeker geen kruit?'

'O ja, o ja!' pocht de dorpspatriarch. 'We hebben hier allerlei soorten munitie!'

'Waar staat dat schietijzer waar u het over hebt?' vraagt Tiny geïnteresseerd. Hij geeft Sofija een klets op haar achterste waardoor ze recht in Fjedors armen wordt gegooid.