Krijgsraad(123)

'Hij is krankzinnig van angst,' zegt Gregor, hem porrend met zijn Mpi.

'Dat is ook te verwachten,' zegt Barcelona. 'Vermoedelijk hebben ze hem een paar mooie verhaaltjes over ons verteld!'

'Laten we er een eind aan maken,' oppert Tiny. 'Het is dierenmishandeling om zo'n beest zo te laten lijden.'

'Par Allah, hij heeft het hele salvo in z'n darmen gekregen,' constateert de Legionair.

'Naar de hel met 'm,' vindt de Westfaal.

'Dat heeft-ie alleen aan zichzelf te danken!'

'Leg hem daar bij die stallen in dekking,' zegt de Ouwe. 'Meer kunnen we niet voor hem doen. Vooruit, we gaan verder!'

Uit een van de ramen van een langwerpig huis staat iemand energiek met een rood gordijn te wapperen.

'Dat is "De rode engel",' vertelt een van de gevangenen ons. 'Daar heeft de polittroek zich verstopt!'

'In ieder geval hebben ze grote haast om zich over te geven,' grijnst Gregor. 'We moeten hier werkelijk een slechte reputatie hebben! '

Boven de deur hangt een houten bordje te zwaaien. Er is een rode engel op geschilderd, die schrijlings op een groene eland is gezeten.

We slaan de ruiten in en vuren een paar kogels af naar binnen om de mensen daarbinnen schrik aan te jagen.

'Wigi wres – handen omhoog!' brult Heide met doordringende stem.

Ze komen een voor een naar buiten en kijken zonder uitzondering, zowel mannen als vrouwen, doodsbang en verward om zich heen. De laatste is een kolossale, dikke vrouw met een jachtgeweer met afgezaagde loop in haar handen.

Porta knijpt haar vriendschappelijk maar stevig in de billen en laat zijn hand onder haar rok omhoog glijden.

'Waar heb jij toch mijn hele leven uitgehangen?' zegt hij wellustig. 'Als ik geweten had waar je zat zou ik wel eerder gekomen zijn!'

'Zit er nog een van die schijtluizen binnen?' brult Heide gewichtig, terwijl hij zijn borst terwille van de gevangenen uitzet.

'Hou toch je bek, stakker,' zegt Porta, langs zijn neus op hem neerkijkend.

'Wie van jullie is de polittroek hier?' vraagt Gregor met een beminnelijke glimlach.

'Die is doodgeschoten,' zegt de dikke vrouw, 'recht voor zijn raap!' Ze zet haar wijsvinger tegen haar voorhoofd om er geen enkele twijfel aan te laten bestaan waar de politieke commissaris precies geraakt is.

'Jezus, wat is die lelijk!' zegt Tiny, een gezicht trekkend.

'Ze is aanbiddellijk,' zegt Porta, proberend of hij een arm om haar heen kan krijgen. 'Laat mij maar eens van je proeven,' smakt hij, de lippen tuitend voor een kus.

'Jij bent leuk,' zegt ze, hem tegen haar gigantische borsten drukkend, zodat zijn hele hoofd uit het zicht verdwijnt.

'Nou, laten jij en ik maar ergens anders heengaan en de oorlog vergeten,' zegt Porta met een wellustige grijns.

'We kunnen naar boven gaan, naar mijn kamer,' zegt ze met gesloten ogen. 'Ik ben in overheidsdienst en beschik over écht beddegoed!'

'Ben jij een politieke commissaris?' vraagt Porta, waarna hij vlug achter elkaar 'Rood front! – Rood front! – Rood front!' roept.

'Nee,' zegt ze, 'ik ben de waardin van "De rode engel"!' Ze breidt haar armen wijd uit, als een keizer die zojuist een grote overwinning heeft behaald.

'Heilige Christoffel, beschermer van vermoeide reizigers, wat kan een druk bezet man nog meer verlangen dan een waardin als vriendinnetje?' grijnst Porta.

Tiny is beste maatjes met een lang mager meisje met dikke blonde vlechten die tot op haar billen hangen. Zijn hele arm is onder haar rok verdwenen.

'Wat doen jullie Sovjets in dit gat, als jullie tenminste niet bezig zijn met het vermoorden van Duitsers?' vraagt hij, terwijl hij zijn hand omhoog schuift door de hals van haar bloes en naar zichzelf wuift.

'Dan bespreken we het nieuwe vijfjarenplan,' zegt ze met een snik, terwijl ze hem in de vingers bijt.

'Dan moeten jullie je verdomme wel doodvervelen,' constateert Tiny. 'Wij hebben maar één vijfjarenplan besproken – en dat heeft ons verrekt veel tijd gekost. Kom, laten we naar jouw huis gaan,' stelt hij voor, 'dan kan ik je laten zien hoe wij een meisje uitrollen over een laken!'

Plotseling komt er een puisterige man de deur uitstormen, die een kalasjnikov boven zijn hoofd rondzwaait. Hij laat zich in een aardappelkuil glijden en begint in een wolk van stuifsneeuw wild om zich heen te schieten.

'Onze polittroek,' zegt Misja, zijn ogen hemelwaarts gericht.

'Ik dacht dat-ie dood was?' zegt Porta, de dikke vrouw in de kwabberige wangen knijpend.

'Dan moet hij weer levend zijn geworden,' antwoordt ze zorgeloos.

'Daar lijkt het wel op, ja!' brult Gregor, die met een snoekduik dekking zoekt. 'Als het niet zo is moet hij het eerste lijk zijn dat ik zo heb zien rondpaffen!'

'Probeer hem te pakken te nemen,' zegt de Ouwe tegen de Legionair, die vanuit een venster een oogje in het zeil houdt.

'Duitse zwijnen!' gilt de polittroek vanuit zijn aardappelkuil, 'mij zullen jullie nooit levend te pakken krijgen! Ik schiet jullie allemaal dood!' Een nieuw salvo veroorzaakt een regen van kalk, afkomstig uit het plafond en de wanden van de kroeg.