Inside Out(67)

‘Trella? Wat doe jij hier nou?’ vroeg Logan terwijl ik de container tussen de bergen gesorteerd afval door duwde. Er lagen donkere kringen onder zijn ogen.

Ik zwaaide mijn polsband heen en weer voor zijn slaperige ogen. ‘Ik heb mijn chef kwaad gemaakt. Dus heeft ze me een extra dienst gegeven.’

‘Daar zal Anne-Jade wel van balen. Ze maakte zich nogal zorgen, omdat ze in slaap was gevallen in de schacht. Maar ze zag je chef nergens, dus hoopte ze dat er niets aan de hand was.’

‘Geeft niet, ze heeft het goed gedaan. En ik ben blij dat ik je zie. Gebroken Man wil die bestanden openen. Wanneer kun je de wachtwoordvragen voor ons opzoeken?’

‘In mijn volgende vrije periode.’

‘Mooi. En kun je ook…’ Ik keek of er Opper Cops in de buurt waren. ‘…nog wat informatie opzoeken over de oppers?’

‘Hangt ervan af wat je wilt weten.’

Ik had de namen die Domotor me had gegeven al uit mijn hoofd geleerd. Nu noemde ik de lijst op voor Logan en zei: ‘Kun je erachter komen welke van deze mensen undercover werkt voor de Trava’s?’

‘Als die informatie in het computernetwerk staat. Maar dat betwijfel ik.’

‘Hoezo?’

‘Omdat iemand het dan kan vinden.’

‘Zoals Gebroken Man?’

‘Nee. Je hebt speciale toestemming nodig om dat soort… O!’

Ik glimlachte, omdat Logan besefte dat slechts een paar Trava’s die toestemming hadden.

‘En toch is het onverstandig om zulke gevoelige informatie ergens op te slaan,’ zei Logan.

‘Dat ben ik met je eens, maar ik denk dat de hooggeplaatste Opper Cops veel vertrouwen hebben in hun beveiliging en geloven dat niemand, vooral geen sloof, die kan kraken. Dus probeer hun illusie niet te verstoren.’

‘O, maak je geen zorgen. Ik ben net een –’

‘Spook. Ik weet het.’ Er kwamen twee Opper Cops onze kant op. ‘Ik ga maar. Ik kan niet nog een dienst missen, maar ik kom wel naar je barak in een van mijn pauzes.’

Logan knikte en ging weer aan het werk. Ik verliet de recyclingcentrale en haastte me naar Emek. Ik had nu nog maar vijf vrije uren en ik was vastberaden om de Poort te vinden.

Emek stond net bevelen uit te delen aan een paar sloven. Toen ze wegliepen, stopte ik een viltstift in zijn hand. ‘Tekenen, graag.’

‘Wacht even, je bent me nog vijf uur schuldig,’ zei hij.

Ik keek hem aan. ‘Cogon wordt over vierentwintig uur geëxecuteerd. Ik heb geen tijd.’

Zijn trekken verzachtten, en hij tekende de polsband. ‘Heb je wel eens eerder een polsband gehad?’

‘Nee, dit is mijn eerste.’

‘Doe wat schapenvet op je pols, onder de polsband, voor de Opper Cops hem verwijderen. Anders heb je kans dat dat ding een stuk van je huid meeneemt als hij wordt losgeknipt.’

‘Dank je.’ Ik beende de afvalcentrale uit en sloeg rechtsaf. Achter me hoorde ik mijn chef roepen. Ze hield me dus echt voortdurend in de gaten. Ik onderdrukte een kreun van ergernis en draaide me om.

Mijn maag keerde zich om en maakte er nog wat salto’s achteraan. Mijn chef werd gevolgd door hoofdcommandant Karla en drie Opper Cops. De zelfingenomen blik van de hoofdcommandant en de angstige woede in de ogen van mijn chef vertelden me genoeg.

Zonder te aarzelen zette ik het op een lopen.





Hoofdstuk 16





Mijn chef riep op schrille toon dat ik moest blijven staan. Toen hoofdcommandant Karla een van de Opper Cops op kalme toon het bevel gaf zijn stungun te gebruiken, bewogen mijn benen zo mogelijk nog sneller. Ik bereikte een hoek in de gang op het moment dat vlak achter me een sissende klap klonk. Terwijl ik naar links dook, voelde ik de schok tegen mijn benen knallen.

Ik rolde weg over de vloer. Een brandende pijn schoot door mijn onderbenen en verlamde mijn spieren. Sloven begonnen te gillen en renden alle kanten op. De gang vulde zich met chaos en lawaai. Het bleek moeilijk te zijn om weer overeind te komen, en ik gebruikte mijn bovenarmen om me in balans te houden op mijn lamme benen. Ondertussen kwam de snelste van Karla’s Opper Cops de hoek om stuiven.

Hij duwde wat sloven opzij en richtte zijn stungun op mij. Zonder erbij na te denken griste ik een schroevendraaier uit mijn gereedschapsriem en wierp die naar hem toe. Het stuk gereedschap raakte hem in zijn arm, waardoor zijn schot doel miste en me onder de gordel raakte.

Ik viel achterover op mijn rug, met het gevoel dat er miljoenen naalden dwars door mijn uniform heen in mijn dijbenen werden gestoken. De Opper Cop kwam dichterbij en hief zijn wapen weer.

Toen botste er iemand tegen zijn rug. Vloekend draaide hij zich om, om de dichtstbijzijnde sloof te verlammen met zijn stungun. Snel gooide ik mijn draadtang naar zijn hoofd. Die raakte hem niet echt goed, dus ging mijn zaklamp erachteraan. Dat was in de roos. Het kabaal waarmee zijn wapen op de vloer kletterde, klonk me als muziek in de oren. Verbaasd staarde hij me even aan, toen keek hij over zijn schouder.