Inside Out(104)

‘Zegt u het maar, hoofdcommandant,’ zei de onderadmiraal.

‘Beneden is alles weer onder controle, sir.’

‘Uitstekend. Hoe heb je dat zo snel voor elkaar gekregen?’

Karla wierp een blik op dokter Lamont. ‘We waren een paar uur van tevoren gewaarschuwd.’

‘Goed gedaan. Braydon, geef onze mannen beneden instructies, laat ze de leiders uit de menigte halen.’

‘Ja, sir,’ riep een opper, en hij begon op zijn toetsenbord te tikken.

Takia bleef op haar post. Haar vingers lagen op haar toetsenbord, en ik hoopte maar dat zij het bevel van de onderadmiraal ongedaan zou maken.

De onderadmiraal haalde zijn zapper van zijn riem en kwam op mij af. ‘Het zal me een genoegen zijn om de eerste onruststoker hoogstpersoonlijk uit te roeien.’

Ik deinsde achteruit, maar mijn bewakers hielden me stevig vast. Mijn hart vloog mijn keel in toen hij de loop tegen mijn borstkas zette. Wat een manier om erachter te komen of Zippy had gewerkt en de zapper had uitgeschakeld.

‘Stop!’ schreeuwde dokter Lamont.

De admiraal verstijfde. Hij fronste zijn wenkbrauwen en draaide zich om naar de dokter. ‘Waarom?’

‘Zij is de leider, ze kent alle betrokkenen. Als u haar recyclet voor u haar ondervraagt, loopt u misschien een paar opstandelingen mis.’

‘Trella blijkt immuun te zijn voor martelingen,’ zei Karla. ‘Als u haar in leven houdt, hebben de sloven iemand om zich aan vast te klampen.’ Ze wierp een boze blik op Vinco. ‘Of ze ontsnapt weer via de buizen.’

Hij trok zijn schouders op en boog deemoedig zijn hoofd.

‘Ze wordt een martelaar, en dan komen er nog meer sloven in opstand,’ zei de dokter.

‘Dat kan me niet schelen,’ antwoordde de onderadmiraal. Hij richtte zijn aandacht weer op mij. ‘Achteruit.’ Mijn bewakers lieten me los. Hij haalde de trekker over, en ik gilde het uit. Verder gebeurde er niets. Ik wankelde op mijn benen van pure opluchting.

Helaas duurde dat niet lang. De onderadmiraal wierp met een kwade frons zijn wapen weg en gebaarde Karla dat ze haar zapper moest geven. Ze was er niet bij geweest toen Zippy de wapens had uitgeschakeld, dus haar zapper zou werken.

Voor de onderadmiraal het tegen me aan kon drukken, glimlachte ik. ‘Ga je gang. Die werkt ook niet.’

‘Ze bluft,’ zei Vinco. ‘Als ze er zoveel vertrouwen in heeft, waarom gilde ze dan daarnet?’

Ik haalde mijn schouders op. ‘Gewoon een geintje.’ Mijn stem bleef kalm, hoewel mijn spieren inmiddels puree waren.

Vinco zwaaide met zijn mes. ‘Dit werkt in elk geval,’ zei hij met een opgetogen grijns.

Ik kreeg bijna geen adem meer. Met grote moeite zoog ik wat lucht door mijn toegeknepen keel

De onderadmiraal dacht even na en gaf Karla toen haar zapper terug. ‘Dat maakt te veel rotzooi,’ zei hij tegen Vinco. ‘Breng haar naar de cellen. Zoek uit wat ze weet, en als je niets nieuws hoort, voer je haar aan de Hakmolen.’

‘Ja, sir.’ Vinco kwam meteen in actie en liep op me af.

‘Wacht,’ zei dokter Lamont.

‘Wat nu weer?’ zei de onderadmiraal met een geërgerd gezicht.

Ze wendde zich tot Karla. ‘En onze deal dan? Je had gezegd dat zíj hier zou zijn.’

‘En ze is er ook.’ Karla’s ogen glommen kwaadaardig. Ze wees naar mij. ‘Dit is je dochter, Kiana. Trella. Of zal ik haar Sadie noemen, haar geboortenaam?’ Ze wreef over haar kin alsof ze diep nadacht. ‘Ik vond Trella wel een mooie naam.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Hoe dan ook, Trella, dit is je moeder.’

Het gezicht van dokter Lamont vertrok van afschuw, maar ze schudde haar hoofd. ‘Je liegt, Karla. Dit is veel te toevallig.’ Ze vouwde haar vingers open. In haar handpalm lag mijn kam met de parels. ‘Ik ben erin getuind.’ De woorden waren nauwelijks verstaanbaar.

‘Dat opstandige is kennelijk erfelijk,’ zei Karla spottend. ‘Hoewel ik moet toegeven dat ik eerst wel een beetje verbaasd was toen ik ging spitten in Trella’s gegevens. Ik wist wel dat het nog eens van pas kon komen als ik jouw kind in leven liet – ze is je zwakke plek. Ik vermoed dat Domotor ook wat heeft zitten graven in de computerbestanden en haar daarom heeft gerekruteerd.’

‘Nee, ik geloof je niet. Ze lijkt totaal niet op mij of op Nolan,’ zei de dokter.

‘O, nee?’ Karla zette haar hand in haar zij en nam me van top tot teen op. ‘Met haar nieuwe blauwe ogen wijd open van angst lijkt ze anders precies op Nolan, vlak voor ik hem aan de Hakmolen voerde.’

Er ging een geroezemoes door de ruimte toen de anderen instemmend mompelden.

‘Dit is allemaal heel ontroerend, maar er is een hoop werk aan de winkel.’ De onderadmiraal gaf de Opper Cops het bevel om de verlamde officiers naar de ziekenboeg te brengen. ‘Dokter, zorg goed voor hen. Vinco, haal die sloof hier weg.’