In het wild(33)

Die schuilnaam gebruikte Simon, die 32 was, sinds hij de gelijknamige film had gezien. Herstel: “Iedereen in Eindhoven kent me als Simon. Misschien moet ik mezelf nu Frederik noemen.”

Simon ging veel uit in Eindhoven, ook doordeweeks. Hij zag er goed uit, met zwart haar, en kreeg vaak telefoonnummers van vrouwen.

Het was de hobby van Simon om die vrouwen na het uitgaan, als hij een fles Bacardi had leeggedronken, midden in de nacht op te bellen, ook doordeweeks.

“In het begin vinden ze me allemaal leuk,” zei hij. “Maar als ik ‘s nachts begin te bellen, vinden ze me ineens minder leuk.”

De volgende ochtend, als Simon het allang was vergeten, werd hij teruggebeld door boze vrouwen. “Je kan ze wel gaan stalken,” zei hij. “Maar daarna gaan ze je iedere keer terugstalken.”

Simon en Art Core, die elkaar nooit hadden ontmoet, deelden een kamer in hotel Budapest. Daar logeerde de hele filmploeg, samen met de vakantiegangers die achter de schermen mochten kijken. Officieel moesten de vakantiegangers duizend euro betalen om erbij te mogen zijn, maar op deze reis waren louter genodigden meegekomen.

Iedere ochtend reisde de hele groep na het ontbijt met een busje naar een pornovilla, om daar de rest van de dag door te brengen. Na een paar dagen ontstond een soort familiegevoel. Alleen was dit een familie waarvan sommige leden ineens hun kleren uittrokken om een blow job scène op te nemen, of een BGA, oftewel boy-girl anal.

Simon en Art Core hadden een gemeenschappelijke vriend, Martijn, via wie ze allebei waren uitgenodigd. Simon kende Martijn uit Waalre. Hij zei dat het een aparte jongen was, bij wie het nooit zo goed lukte met de meisjes. Daardoor ontwikkelde Martijn een obsessieve belangstelling voor pornofilms. Alle jongens uit Waalre waren al een keer mee geweest op een Pornweek-reis, naar Praag, Brussel of Cannes.

Art Core was een dertigjarige ambtenaar uit Rotterdam. Door zijn handicap liep hij op krukken. Hij kende Martijn van de pornoconventies die hij bezocht sinds zijn achttiende. Art Core liet foto’s zien waar hij op stond met pornoactrices.

Zijn meest dierbare foto was er een met de Hongaarse actrice Dora Venter, op de Venus Fair in Berlijn, in 2000 of 2001. “Ze heeft een mooie uitstraling,” vond Art Core. “Dora kan verschillende personages neerzetten, van het onschuldige meisje tot de dominante vrouw.”

Op de derde dag van de reis zou Dora Venter naar de pornovilla komen om een scène op te nemen. Art Core wilde haar dan de foto geven waar ze samen op stonden.

“Art Core is een echte freak,” zei Simon. “Hij kent ze allemaal.”

Art Core vertelde dat hij thuis veel films had, en hij keek vaak, maar hij was geen expert.

“Het is psychoseksueel,” zei Simon. “Als je nooit op een normale manier iets hebt gehad met een meisje.”

Art Core vond zichzelf een happy single. Als hij zag waar mensen in zijn omgeving mee thuis kwamen, was hij blij dat hij alleen was. Het ging hem om de gezelligheid. “Hier word ik geaccepteerd zoals ik ben. In het normale leven word ik altijd geconfronteerd met mijn handicap.”

“Dit is een prachtige wereld voor hem,” zei Simon. “Die hoeren vinden alles goed.”

Art Core wilde dat porno uit de taboesfeer werd gehaald. Hij had weleens foto’s aan mensen laten zien. Die mensen zeiden: dit is een hoer, dat is een hoer. “Toen dacht ik: kijk dan niet. Ze willen niet accepteren dat dit gewone mensen zijn. Het is hier leuk. Porno kan je seksleven verrijken.”

Simon zei: “Psychoseksueel.”

In de pornovilla kwamen de hele tijd nieuwe Hongaarse meisjes binnenlopen. Soms werden ze begroet, soms niet. Soms riep de producent: “Dit is het anal-meisje voor de scène van vanavond” – soms trokken de meisjes in de woonkamer zwijgend hun kleren uit.

De dagen in de pornovilla werden doorgebracht met het consumeren van enorme hoeveelheden voedsel, zoals Hongaarse worst, en bier. De meisjes kregen tweehonderdvijftig euro voor een blow job scène, vierhonderd voor een classic scène, vijfhonderd voor een anal scène en zeshonderd voor doublé penetration. DP betekent dat twee mannen tegelijk de lichaamsopeningen van een vrouw gebruiken.

Op een rode bank zat Alexis Silver een boek van Harry Potter te lezen. Over een paar uur moest ze aan het werk. Haar artiestennaam was een ode aan Alexis Carrington uit Dynasty.

Ze vertelde dat ze duizend euro per dag verdiende. Het was ermee begonnen dat ze grote borsten had. Met achttienjaar ging Alexis lapdansen. Via de prostitutie belandde ze in pornofilms. Het verschil was dat ze als prostituee met vieze oude mannen moest zijn. Nu had ze meer controle over met wie ze was en ze verdiende meer geld.

“Ik ben materialistisch,” zei Alexis. “Ik hou van nieuwe Sony flatscreen-tv’s. En ik ben lui.” Daarna zei ze: “Ik ben een hoer. Ik verkoop mijn lichaam voor geld. Het enige verschil is dat ik meer controle heb dan een hoer op straat.”