In het wild(31)

De avond begon op het plein tegenover het nieuwe Torarica Royal hotel. Voor de kenners: het plein waaraan een café genaamd ‘t Vat ligt. Bij ‘t Vat komen vooral blanke Hollanders, met name jonge vrouwen, en ook wel een paar mannen, die in Suriname een stage doorbrengen. De zogeheten stagiairs.

In de straten rond het plein gebeurden veel opwindender zaken. Dit is de nieuwe uitgaanstrend onder de lokale bevolking: de autobar. Met bevolking wordt in dit geval bedoeld: jonge Surinamers van creoolse komaf.

De autobar wordt aangelegd op de motorkap van een personenauto. Op die motorkop worden neergezet: zoveel mogelijk flessen sterkedrank, variërend van whisky tot rum tot wodka, een aantal vloeistoffen waarmee die drank kan worden vermengd, zoals cola, 7-up of diverse sappen, en glazen, eventueel van plastic, waarin het vermengen kan plaatsvinden. De bezoekers van de autobar bleven de hele avond staan, het kan ook hangen worden genoemd, rond hun zelfgemaakte uitgaansgelegenheid.

De grootste discotheek van Suriname heet Zsa Zsa Zsu, aan de J. Pengelstraat. De Nederlandse bezoeker zal worden verrast door het grote aantal landgenoten. Wanneer de locatie van Zsa Zsa Zsu even wordt vergeten, zou de Amsterdamse bezoeker kunnen denken dat hij terecht is gekomen in het Cooldown Café of fantjes Verjaardag of een ander typisch hoofdstedelijk dranklokaal.

Nadat Zsa Zsa Zsu zo snel als het is betreden ook weer werd verlaten, zette de avond in Paramaribo zich voort in El Molina. Hier treft de Amsterdamse bezoeker niet één landgenoot aan. Er komen uitsluitend Surinamers van creoolse komaf. De minimumleeftijd ligt rond de vijftig jaar. Veel meer opties dan El Molina schenen er niet te zijn op een zaterdagavond.

In El Molina is een bar, er is een kleine ruimte met stoelen en tafels, en er is, omringd door een houten omheining, een dansvloer. Die wordt niet schaars verlicht, nee, op de dansvloer is in het geheel geen verlichting.

Wel klinkt er muziek van iconen als Keith Sweat, Luther Vandross en Barry White. Beneden is er weinig van te merken, maar er wordt gefluisterd dat de bovenste verdieping van El Molina bestaat uit een bordeel.





27


Een nacht in Paramaribo

De bar-dancing, een benaming die je helaas niet veel meer hoort, werd verruild voor het bordeel. In Nederland hebben we Marokkanen en Antillianen. In Suriname hebben ze Brazilianen en Chinezen. De Braziliaanse mannen zijn goudzoekers met een vreemdelingenlegioen-achtige mentaliteit en de vrouwen zijn allemaal werkzaam als prostituee – zo wil het vooroordeel. De Chinezen – hiermee wordt niet bedoeld: Surinamers van Chinese afkomst die er al generaties lang wonen, maar nieuwe Chinezen die net uit China zijn gekomen – hebben allemaal een winkel en ze denken alleen maar aan geld.

In het Surinaamse parlement wordt, met een vrijpostigheid waar wij een voorbeeld aan kunnen nemen, gesproken over deze buitenlanders die de baantjes komen inpikken en zich niet willen aanpassen.

Het bordeel heette Diamond. Bij de ingang hing aan de muur een papier waarop met grote letters Imigracao stond. Op het papier stond een lijst met meisjesnamen. Naast iedere naam werd in het Portugees vermeld op welke datum ze de verlenging van haar verblijfsvergunning moest aanvragen.

De benedenverdieping van het bordeel bestond uit een grote bar, een kleine dansvloer en veel lange tafels en stoelen. Aan de muur hing een reclamebord voor Nova Schin, een Braziliaans biermerk, en een papier waarop het menu stond aangekondigd: churrasco, de Braziliaanse naam voor barbecue.

De werkende meisjes, zoals dat schijnt te heten – u begrijpt, dit was een puur beroepsmatige onderneming, in het verleden heb je heus weleens smerige dingen uitgehaald, maar daar hoeft bordeelbezoek niet per se bij te horen, zoals iedere echte man weet: wanneer je het spelelement elimineert en een vrouw doet het niet voor haar plezier, maar voor geld, dan is er niets meer aan – goed, de werkende meisjes dus, ze zagen er allemaal hetzelfde uit.

Ze waren jong, niet veel ouder dan achttien leek het, blank met meestal donker haar en ze dansten op elektronische discomuziek waarbij in het Portugees werd gezongen. Tijdens deze nacht kwamen ze op één na, die kwam uit Guyana, allemaal uit Brazilië. De eerste gedachte bij het aanschouwen van de meisjes was: wat is er in die levens gebeurd dat ze vanuit Brazilië op deze leeftijd hier terecht zijn gekomen?

De clientèle bestond bijna geheel uit Surinaamse mannen van Hindoestaanse afkomst. Aan de bar vertelde een Surinaamse man van Hindoestaanse afkomst hoe dat kwam. Het zou kunnen dat Hindoestaanse mannen in Suriname vaak op jonge leeftijd moesten trouwen, en niet altijd met een echtgenote die ze zelf hadden uitgekozen. Het zou kunnen dat ze na een paar jaar waren uitgekeken op die echtgenote. En het zou kunnen dat de omgang met buitenvrouwen door Hindoestaanse mannen niet zo geperfectioneerd was als door sommige creoolse mannen.