In het wild(16)

Je vriendin zei dat je haar was voorbijgestreefd. Toen jullie elkaar ontmoetten was zij beroemd en jij niet en nu was jij ineens beroemder geworden dan zij. Uiteraard zei je dat dat niet waar was.

Je ging over tot de bespreking van de meest pijnlijke gebeurtenis sinds je zogenaamd semiberoemd bent geworden. Van de zomer heb je een interview gegeven aan het blad Marie Claire. Daarbij werd een vraag gesteld waar je eigenlijk geen antwoord op had moeten geven. In een mislukte poging om er dan maar iets grappigs van te maken had je wat observaties gedaan over hoe erg het zou zijn als mensen van je dachten dat je snel klaarkwam en klein geschapen was. In het oktobernummer van Marie Claire werd een ingezonden brief afgedrukt waarin de volgende zin stond: “Wat voor informatie krijg ik wanneer ik lees dat de heer Vuijsje een kleine piemel heeft en te snel klaarkomt?”

Je overlegde met de beroemde vriendin hoe hier het beste aan damage control kon worden gedaan. Mensen die deze ingezonden brief lazen, konden denken dat het waar was, terwijl het niet was wat je in het interview had gezegd, alleen wisten de mensen die de brief lazen dat niet en het was trouwens helemaal niet waar, integendeel, je piemel was juist groot en het duurde uitzonderlijk lang totdatje klaarkwam, maar je kon moeilijk een ingezonden brief schrijven met een weerlegging van deze beschuldigingen, dat zou sneu zijn en – je beroemde vriendin onderbrak je.

Ze was al wat langer beroemd dan jij. De vriendin adviseerde je om niet zo veel aandacht te besteden aan de roem. Het kon ook dat je binnenkort niet meer zogenaamd semiberoemd was. Dan zou je van alle problemen verlost zijn.





14


King Ray

We hadden ons vaste tentje, Ray Slijngaard en ik. Café Kale aan het Amsterdamse Marie Heinekenplein. Een tentje waar ik anders nooit kwam, maar het lag precies tussen mijn huis en het huis van zijn moeder.

Als hij in Amsterdam was, bezocht Ray zijn moeder. Dat was een blonde vrouw met een winkel in een zijstraat van de Albert Cuypstraat. Zijn vader was Surinaams en woonde ergens anders in Amsterdam. Zelf woonde Ray in Duitsland, in de buurt van Düsseldorf. Daar kwam zijn vrouw vandaan.

Iedere keer dat hij naar Amsterdam kwam, sms’te Ray:

Hey Robert! Ben er morgen! Zie je op het pleintje?



Ray hield van uitroeptekens. Soms ontmoetten we elkaar, vaak sms’te hij ook af, met een boodschap als:





Hey Robert! Zou je ook morgenochtend kunnen ik wilde eigenlijk zo naar het strand! Let me know!



Dat betekende dat onze afspraak werd uitgesteld tot de dag erna, maar meestal tot zijn volgende bezoek aan Amsterdam, zes weken later.

Het was de bedoeling van Ray dat ik zijn biografie zou schrijven. Ik wist niet zeker of ik dat wilde, maar na een paar ontmoetingen wist ik wel dat ik op zijn minst een verhaal over hem wilde schrijven.

De ene keer vertelde Ray dat hij Justin Timberlake had ontmoet. “I always loved your music,” zei Justin Timberlake tegen hem. Ray was zijn jeugdidool. Hij had beloofd om op de grote comeback-cd van Ray de muziek te produceren.

De volgende keer vertelde Ray dat 50 Cent een goede vriend van hem was. Evenals de zoon van Khadaffi, die hing altijd met 50 Cent. Ze waren net in Dubai geweest, op een feest van P. Diddy. Janet Jackson was er ook bij. Wist ik dat Rays wassen beeld in Madame Tussauds in Londen naast dat van Michael Jackson stond? Michael Jackson kende hij nog van toen ze samen op nummer 1 en nummer 2 stonden in Amerika.

De keer erna vertelde Ray dat hij een paar jaar geleden feestvierde in een discotheek in Monaco. Alle vrouwen in de discotheek stonden om hem heen. Evander Holyfield kwam vragen of Ray hem aan die vrouwen kon voorstellen.

Een paar weken geleden was hij nog bij Evander thuis, in Atlanta. Het huis was zo groot als een kasteel. In het kasteel ernaast woonde Usher, ook een vriend van hem. Ray ging de muziek maken bij de nieuwe workout-dvd van Evander, en de muziek voor de cd van Candy, de vrouw van Evander. Die had besloten om zangeres te worden. Toen Candy hem zag, riep ze: “Hé dat is Ray, van 2 Unlimited.”

Ray zou, samen met Don King, een revanchegevecht tussen Evander Holyfield en Mike Tyson organiseren. Het was nog geheim, ik mocht het aan niemand vertellen. Hij zou me het contract e-mailen.

Hij rookte veel sigaretten. Nadat Ray een sigaret ‘had aangestoken, keek hij uit over het Heinekenpleintje en zei: “Mijn kracht is dat ik zo normaal ben gebleven.”

Het gevecht tussen Holyneld en Tyson kwam nooit, net zoals de biografie nooit kwam. De moeder van Ray had videobanden van alle tv-optredens van 2 Unlimited. Hij beloofde steeds om ze op dvd over te zetten en aan mij te geven, zodat ik hem kon bestuderen in Countdown en Top of the Pops.

Hij had ook aantekeningen over alles wat er in zes jaar 2 Unlimited was gebeurd. Alleen waren die aantekeningen met pen en papier gemaakt. Bij ieder bezoek beloofde Ray dat hij de volgende keer de aantekeningen had uitgetypt. Dan waren ze ook voor mij leesbaar.