Het Pantserhart(40)

                Hagen stak zijn kin naar voren en trok aan de huid van zijn hals. ‘Verdorie, ik had dit kunnen verwachten.’

                ‘Wat had je kunnen verwachten?’

                ‘Dat het uit zou lekken dat we probeerden jou op te sporen. Dat Bellman dat tegen zou willen houden.’

                ‘In volzinnen graag.’

                ‘Het is, zoals ik al tegen je zei, tamelijk gecompliceerd. Het gaat om bezuinigingen en hervormingen binnen de politie. Over jurisdictie. De oude machtsstrijd. Afdeling Geweld tegen de nationale recherche. Of er in een klein land voldoende financiële middelen zijn voor twee disciplines met vergelijkbare competenties. Die discussie is weer opgelaaid toen de nationale recherche een nieuwe leidinggevende kreeg, ene Mikael Bellman.’

                ‘Vertel eens iets meer over hem.’

                ‘Bellman? Politieacademie, korte carrière in Noorwegen voor hij bij Europol in Den Haag belandde. Kwam weer naar huis om orde op zaken te stellen bij de nationale recherche. Vanaf dag één zijn er problemen omdat hij een vroegere collega van Europol wilde aanstellen. Een buitenlander.’

                ‘Toch niet toevallig een Fin?’

                Hagen knikte. ‘Jussi Kolkka. Politieopleiding in Finland, maar hij heeft geen van de officiële kwalificaties die in Noorwegen gevraagd worden voor de politie. De vakbond stond op zijn achterste benen. De oplossing was natuurlijk dat Kolkka tijdelijk werd aangesteld op een uitwisselingsplaats. De volgende actie van Bellman was dat hij beweerde dat de regels zo zijn dat de nationale recherche bij grote moordzaken beslist of het een zaak voor hen of voor een van de politiedistricten is en niet andersom.’

                ‘En?’

                ‘En dat is uiteraard volkomen onacceptabel. We hebben op het hoofdbureau de grootste moordafdeling van het land, we mogen zelf bepalen welke zaken binnen Oslo we nemen, welke hulp we nodig hebben en wat we aan de nationale recherche willen overdragen. De nationale recherche is opgericht om de politiedistricten te ondersteunen met hun expertise in moordzaken, maar Bellman heeft zijn afdeling zonder meer de keizerlijke status gegeven. Het ministerie van Justitie werd bij de zaak betrokken. En daar zagen ze onmiddellijk hun kans schoon om dat te doen wat wij al jaren proberen te voorkomen: moordonderzoek te centraliseren bij één kenniscentrum. Ze trekken zich niets aan van onze argumenten over het gevaar van indoctrinatie en zelfbestuiving, over het belang van lokale kennis en competentiespreiding, over rekrutering en…’

                ‘Dank je, je hoeft me niet te bekeren.’

                Hagen tilde een hand op. ‘Prima, maar het ministerie van Justitie werkt nu aan een voorstel…’

                ‘En…?’

                ‘Ze zeggen dat ze pragmatisch willen zijn. Dat ze de beperkte financiële middelen zo goed mogelijk willen benutten. Als de nationale recherche kan aantonen dat daar de beste resultaten worden bereikt zonder dat de politiedistricten zich mengen in…’

                ‘…dan gaat alle macht naar Bryn,’ zei Harry. ‘Groot kantoor voor Bellman en einde voor de afdeling Geweld.’

                Hagen haalde zijn schouders op. ‘Zoiets. Toen Charlotte Lolles’ lijk achter de Datsun werd gevonden en wij de overeenkomsten met de moord op het meisje in de kelder van de nieuwbouw zagen, ontbrandde er een hevige strijd. De nationale recherche zei dat hoewel de lijken in Oslo waren gevonden, een dubbele moord een zaak was voor hen, en niet voor politiedistrict Oslo, en begon een eigen onderzoek op touw te zetten. Ze hebben goed begrepen dat het in deze zaak gaat om het vertrouwen van het ministerie van Justitie.’