Geen tijd voor een kus(45)

‘Zijn foto hing in de hal van de school en elk kind dat naar de Bay ging, kende het verhaal, wist hoe hij de school had afgemaakt en naar de universiteit in Brisbane ging om medicijnen te sturen. Zijn ouders en jongere zusje brachten hem weg. Onderweg botsten ze op een vrachtwagen met aanhanger. De hele familie kwam om.’

Ze pakte zijn hand en kneep erin.

Weer spoelden er veertig, vijftig golven op het strand.

‘Maar ook al had ik de verhalen niet gehoord: er lagen zoveel oude, vergeelde krantenknipsels in de doos dat ik het daaruit had kunnen reconstrueren. Uit de brieven bleek dat de affaire geheim was geweest, kennelijk werd een Westwood niet verondersteld zich te liëren met de dochter van een Italiaanse suikerrietboer. Misschien ook hadden de ouders van mijn moeder het verboden. In de laatste brief zat een treinkaartje naar Brisbane en een formulier dat Daryl al grotendeels had ingevuld, mijn moeder moest het alleen nog tekenen. Het was een akte van ondertrouw.’

Ze voelde de tranen over haar wangen biggelen, en er drukte een zware last op haar borst. Leunend tegen zijn schouder probeerde ze haar emoties te bedwingen. ‘Maar waarom heeft Gina niet gewoon aan je verteld dat je vader dood was? Dat hij een fantastische vent was, maar dat hij was omgekomen?’

Ze voelde dat hij diep ademhaalde.

‘Ja, dat had ze kunnen doen, maar ik denk dat ik had doorgevraagd. Om te beginnen zijn naam.’ Hij draaide zich om en keek haar aan. ‘Die vent werd beschouwd als een held, Meg. De hele stad treurde om hem, een veelbelovende jongen met een gouden toekomst die veel te vroeg uit het leven was weggerukt. Denk je dat ze mijn moeder geloofd zouden hebben dat hij de vader van haar kind was? Dat ze zijn herinnering op die manier had willen bezoedelen, zelfs na mijn geboorte? Als zijn ouders het hadden overleefd of als er andere familieleden waren geweest, had ze het misschien verteld, al was het alleen maar om hen iets te geven om voor te leven, maar ze was zoals ze was, ze luisterde alleen naar zichzelf. Dat is wat uiteindelijk ook een wig tussen ons dreef.’

Het klonk dodelijk vermoeid, en ze sloeg haar arm om zijn schouders. ‘Heb je wel geslapen?’ vroeg ze.

‘Als een blok, tot middernacht, toen vond mijn biologische klok dat het tijd was voor een ontbijt.’

‘Ja, één nacht zonder slaap en we zijn al uit ons ritme,’ beaamde ze, omdat ze niets anders te zeggen wist.

Zwijgend bleven ze zitten tot de hemel in het oosten begon te kleuren. Het maanlicht verloor zijn glans. Toen de hemel rood werd, trok hij haar in zijn armen en kuste haar.

Ze was nog nat en plakkerig van het zoute water en ze zat vol zand, geen ideale omstandigheden om te genieten van zijn kus. Alsof het afgesproken was stonden ze op en wandelden met de armen om elkaar heen naar het pad.

‘Naar mijn huis!’ zei hij. Ze sprak hem niet tegen. Voor haar gevoel was het nog steeds haar huis. Onder de douche streelden ze elkaar, maar ze bewaarden hun hartstocht voor het bed. Eindelijk vielen ze in slaap, zij dicht tegen hem aan genesteld, zijn arm zwaar over haar heen.

Ze was thuisgekomen...





‘We zijn te laat.’



Hij keek neer op het gezicht van de vrouw in zijn armen. Er zaten kreukels van het kussen in haar wangen en haar ogen stonden verwonderd.

‘Dat haat ik,’ zei ze, maar ze bleef liggen en schurkte zich tegen hem aan alsof ze onder zijn huid wilde kruipen. ‘En, zullen we trouwen?’

De woorden waren nog niet over zijn lippen of hij wist dat ze misplaatst waren, maar hij voelde zich zo voldaan, zo gelukkig met Meg in zijn armen.

Met een ongelovig gezicht kwam ze overeind. Toen streek ze met een ongeduldig gebaar door haar haar. ‘Oké, dat je moeder ongehuwd zwanger werd, is voor jou misschien een excuus om elke keer dat we seks hebben gehad op een huwelijk te blijven aandringen, maar ik heb nee gezegd, Sam. We zijn volwassen, er zijn manieren om een zwangerschap te voorkomen. Eerlijk gezegd ben ik aan de pil, al sinds ik Lucy heb gekregen, om mijn menstruatie te regelen. Voor een huwelijk is meer nodig dan seks en het wordt tijd dat je dat beseft. Heb je een badjas voor me, dan kan ik naar huis.’ Ze sprong uit bed en zocht in zijn kast, in het hanggedeelte, niet in de laden met haar ondergoed. Als ze dat zag, zou ze zich ook gaan afvragen of hij soms een fetisjist was.

‘Je kunt niet in een badjas naar huis lopen,’ protesteerde hij, maar ze trok zijn oude, donkerblauwe badjas aan en knoopte de ceintuur om haar slanke taille. Eigenlijk had hij willen zeggen: waarom wil je niet met me trouwen? Maar dat klonk zo zielig en ze had hem vandaag al eens beschuldigd van zelfmedelijden.

Zo had hij het niet bedoeld, hij had alleen gezegd wat hij als een feit beschouwde. Geen familie, niemand die om hem zou treuren.

Alleen Meg.