Geen tijd voor een kus(125)

‘Dat beest moest zich schamen om ons zo te laten schrikken,’ zei Noah verwijtend. ‘Maar ik zal toch even gaan kijken of ik iets lekkers voor hem kan vinden.’

‘We hebben er al eerder een paar gezien vlakbij de camping,’ vertelde Rose, toen Noah was verdwenen. ‘De parkwachter heeft ons een keer ‘s nachts meegenomen op zijn ronde en ons allerlei dieren aangewezen.’

Hoewel Rose heel zacht praatte, ontging het Jena niet dat haar stem beefde. Ze liep naar haar toe en sloeg haar arm om haar schouders. ‘Het komt vast wel weer in orde met je man,’ zei ze troostend. ‘Hij moest even stoom afblazen, maar nu dat is gebeurd, voelt hij zich waarschijnlijk alleen maar schuldig.’

‘Dat is nu juist het probleem,’ snikte Rose. ‘Stel je voor dat hij zich zo schuldig voelt dat hij niet meer tevoorschijn durft te komen. Misschien heeft hij de politie wel zien komen en is hij doodsbang om gearresteerd te worden.’

‘Ik denk niet dat het zover zal komen,’ zei Noah, die weer de veranda op kwam met een schoteltje in zijn hand waarop een paar stukjes appel lagen. Zijn stem klonk luchtig, maar Jena realiseerde zich dat hij overdreven hard praatte. Misschien hoopte hij wel dat Greg ergens in de buurt was en hoorde wat hij zei. ‘Nu ze jouw verhaal hebben gehoord, Rose, ben ik er vrijwel zeker van dat ze de zaak verder zullen laten rusten. Ze zijn ook niet naar hem op zoek op dit moment.’

Wist hij dat zeker, of probeerde hij alleen maar om de voortvluchtige man gerust te stellen? Jena wist het niet zeker. Ze was helemaal nergens meer zeker van aan het einde van deze vreemde, opwindende dag.

Het gesprek nam een wat neutralere wending. Ze praatten over het meer, over het nationale park en over de toeristen.

‘Ik denk dat we maar eens moesten gaan slapen,’ zei Noah na een tijdje.

Hij bleef nog even op de veranda zitten, terwijl de beide vrouwen de badkamer gebruikten en al die dingen deden die vrouwen zoal doen voordat ze klaar zijn om te gaan slapen. Opeens realiseerde hij zich dat Jena helemaal geen pyjama bij zich had. De gedachte dat ze naakt in bed zou liggen, zo vlakbij hem, maakte hem bijzonder onrustig. Hij liep naar het bijgebouwtje en zocht net zo lang tussen zijn kleren, tot hij een groot katoenen T-shirt had gevonden dat hem wel geschikt leek als nachthemd.

Toen hij terugkwam in de zitkamer, lagen Rose en de kleintjes al in bed.

Jena stond onzeker midden in de kamer. ‘Ik heb een beetje tandpasta van je gepikt en mijn vinger als tandenborstel gebruikt, maar ik heb geen zin om -’ Een brede glimlach trok over haar gezicht toen ze het T-shirt zag dat hij voor haar ophield. ‘Dank je,’ zei ze stralend. ‘Het leek me niet bepaald comfortabel om in mijn badpak te moeten slapen.’

Noah trok zich even terug om haar de kans te geven zich uit te kleden, hoewel de verleiding groot was om stiekem even te gluren!

Natuurlijk deed hij dat niet echt. Hij zou zich diep schamen als hij zijn lagere instincten niet meer de baas zou zijn! Althans, dat probeerde hij zichzelf wijs te maken, terwijl hij zijn tanden poetste, zijn kleren uittrok en een boxershort aandeed.

Toen hij de kamer weer binnen kwam, lagen al zijn gasten onder de dekens, slapend of druk bezig om te doen alsof ze sliepen. Hij betwijfelde of Rose een oog zou dichtdoen die nacht. En Jena Carpenter, hoe zou die zich voelen na deze bewogen, hectische dag?

Er kwamen nog veel meer vragen omtrent Jena bij hem op, maar hij weigerde zich daarmee bezig te houden. In plaats daarvan dacht hij aan het gezinnetje dat hij op dit moment onderdak bood. Zou Lucy misschien gelijk hebben gehad toen ze hem verweet dat hij niet goed bij zijn hoofd was? Dat die neiging van hem om zich te ontfermen over ‘kneusjes’, zoals zij dat noemde, volkomen uit de hand begon te lopen?

De gedachte aan Lucy, en aan haar resolute weigering om met hem mee te gaan naar Kareela, maakte hem somber. Hij was er zo zeker van geweest dat hij haar door en door kende. Maar toen hij haar deelgenoot had gemaakt van zijn plannen om te verhuizen, was hij erachter gekomen hoezeer hij zich daarin had vergist. Haar voorstel om hun relatie een wat vrijer karakter te geven, omdat ze toch al zo nu en dan een avontuurtje had met een ander, had hem pijnlijk getroffen.

Hij zette de gedachte aan Lucy resoluut uit zijn hoofd en begon te peinzen over zijn nieuwe ‘kneusjes’. Kende hij niet iemand in de stad die Greg aan een andere baan zou kunnen helpen? Hij zou eens zien of hij niet iets voor hem kon doen...

In het donker verscheen een glimlach op zijn gezicht. Hij had eigenlijk tegen Lucy moeten zeggen dat hij niet zozeer de behoefte voelde om zich over kneusjes te ontfermen, als wel om de gehele mensheid te helpen. Dat was per slot van rekening een van de grondslagen van de geneeskunde.





Jena werd wakker doordat een van de kinderen een zacht geluidje maakte. Ze ging rechtop zitten en keek om zich heen. De kamer baadde in het zonlicht. Rose was ook al wakker, maar te zien aan de donkere kringen onder haar ogen had ze niet erg goed geslapen.