Familieband(60)

'Heb je dan helemaal geen moreel besef?' vroeg ze, terwijl ze hem vol walging aankeek. 'Ik verdien beter dan dit, en ik ben niet stom. Ik snap niet waarom ik je ooit heb geloofd.' Ze hield niet van hem, dat had ze van het begin af aan geweten, maar ze vond hem leuk en ze vertrouwde hem, en dat laatste was een grote vergissing geweest. Dit was het soort mannen dat ze ontmoette in haar wereld, en ze had nooit anders gewild. De modewereld zat er vol mee. Mannen die zich eeuwig als jongens wilden gedragen en zich nooit aan de regels hielden. Er waren geen regels, er was alleen maar plezier. En uiteindelijk raakte er altijd iemand gekwetst. Ze had er genoeg van. Ze had haar kleren intussen weer aangetrokken en keek hem vol minachting aan.

'Je bent een eikel, Jean-Louis, een vent van niks. En je bent nog een slechte vader ook. Met je stomme smoesjes waarom je niet bij je zoon kunt zijn, en waarom je hem bij iemand anders moet stallen. Ik verdien beter, en hij ook. Waarom worden Françoise en jij niet eindelijk volwassen? Wanneer houden jullie eens op met alleen maar aan jezelf denken?' Ze keek Françoise en hem strak aan terwijl ze naar de deur liep. Jean-Louis zei geen woord toen ze naar buiten stapte en de deur achter zich dichtsloeg. Ze schrok er zelf van toen het tot haar doordrong dat ze niet eens verdrietig was terwijl ze de trap af rende. Ze was opgelucht. Ze was klaar met mannen zoals hij. Ze was volwassen. Hij zou dat nooit worden.

Terwijl ze een taxi riep, deed ze zichzelf een plechtige belofte. Ze zou nooit meer genoegen nemen met een man zoals hij. Ze bleef liever alleen dan aan dit soort mannen haar tijd te verspillen. Ze draaide het raampje naar beneden en liet de koude wind in haar gezicht waaien terwijl ze de stad door reed. Eindelijk voelde ze zich helemaal vrij. Ze was niet kwaad, ze was niet verdrietig. Ze was klaar om verder te gaan.





15


Liz belde Annie later op die ochtend op en vertelde haar wat er was gebeurd. Het speet Annie voor haar, maar ze had al vaker dit soort verhalen van Liz gehoord. Er liep in haar relaties altijd wel iets fout, en dan moest ze er weer een punt achter zetten. Annie wist dat Liz tot nog toe dat soort mannen had uitgekozen om zich niet te hoeven binden. Maar deze keer klonk ze anders. Ze zei dat ze liever alleen bleef dan weer een relatie te beginnen met een man zoals Jean-Louis, en ze klonk alsof ze het meende. Ze zei dat ze het helemaal had gehad met mannen die zich zo gedroegen en die onvolwassen, egoïstisch en oneerlijk waren. En Annie hoopte dat het deze keer waar was.

Ze vroeg zich af of ze een volgende keer het risico zou nemen om iemand te kiezen die echt iets voor haar betekende. Aan haar gebrek aan emotie was duidelijk te merken dat ze niet van Jean-Louis had gehouden.

Liz zat gehuld in een roze badjas in haar appartement toen ze Annie belde. Zodra ze thuiskwam, was ze onder de douche gegaan. En Jean-Louis had haar niet gebeld. Ze wist dat hij dat niet zou doen. En ze besefte dat het haar niet kon schelen. Ze was er klaar mee.

Annie en Liz hadden ongeveer een uur met elkaar gesproken. Daarna stond Annie op om voor zichzelf een kop thee te zetten. Kate lag nog te slapen. Annie had Liz uitgenodigd om die avond te komen eten, en Liz had gezegd dat ze zou komen. Ze vond het leuk om op zondagavond bij Annie te eten, en het kwam er de laatste tijd te weinig van.

Tom belde Annie later in de middag op. Hij was naar een footballwedstrijd geweest en was opgetogen dat de Jets hadden gewonnen.

'Gaat het eten vanavond nog door?' vroeg hij. 'Of komt het niet uit? Ik wil me niet opdringen.'

'Nee, het komt prima uit. Ik wil graag dat je de kinderen ontmoet.'

'Dat klinkt leuk. Jullie zijn een fascinerend stel mensen.'

'Wacht maar tot je ons allemaal hebt ontmoet voor je daarover oordeelt. We zijn redelijk normaal.'

'Op de een of andere manier betwijfel ik dat. Jij lijkt me heel bijzonder.'

'Als dat een compliment is, bedankt.' Zij vond hem ook bijzonder. Hij was interessant en intelligent, stelde zich open op en was niet saai. Hij had een spannend leven en een boeiende carrière. Hij was niet arrogant en hij had precies de goede vragen gesteld. Voorlopig waren ze alleen nog maar goede vrienden, maar hij was de eerste man sinds jaren die haar de moeite waard leek, en ze vond dat hij er leuk uitzag. Hij vond hetzelfde van haar. Zij was een zeldzame vogel in de zwermen saaie vrouwen die hij sinds zijn scheiding had ontmoet. En in tegenstelling tot de meeste mannen van zijn leeftijd was hij niet geïnteresseerd in meisjes van tweeëntwintig jaar. Toen Annie hem voor het eten uitnodigde, vroeg ze zich onwillekeurig af of hij Lizzie niet aantrekkelijk zou vinden. Ze was beeldschoon. Annie had een filosofische kijk op het leven en was graag bereid om het lot over haar toekomst te laten beslissen. Tom was niet haar eigendom, en je kon geen optie nemen op mensen. Hij was gewoon een man die ze door puur toeval had ontmoet in een ziekenhuis. Meer niet.