Familieband(62)

'Hij presenteert het avondnieuws,' zei Annie eenvoudig, terwijl ze de pasta controleerde en de salade door elkaar husselde. Ze had de tafel in de keuken gedekt, die precies groot genoeg was om hen allemaal kwijt te kunnen. Het was een eenvoudige maaltijd en ze had er geen grote drukte van gemaakt. Ze waren maar met zijn zessen.

'Hij is de wat?' zei Liz, in reactie op wat ze hun net had verteld. 'Is het dié Tom Jefferson? Je hebt de jackpot gewonnen. Hij is fantastisch.'

'Dat weet ik nog niet, en jij ook niet. Ik heb hem nog maar net ontmoet. Kom, dan gaan we eten.' Aan het eind van de maaltijd was het alsof ze elkaar al jaren kenden. Tom had een aardig poosje met Paul zitten praten over de schoonheid van Iran. Hij wist meer van het land dan Paul zich ervan kon herinneren, want hij was er al sinds zijn tienerjaren niet meer geweest. Daarna praatte Tom met Ted over football en over zijn rechtenstudie. Hij had een levendig gesprek over mode met Liz, en hij stelde Kate allerlei vragen over tatoeages, en vroeg haar waarom ze ze als een belangrijke vorm van grafische kunst beschouwde. De enige met wie hij nauwelijks sprak was Annie, maar hij bleef na afloop bij haar om de keuken te helpen opruimen, terwijl ze de anderen naar de kamer stuurde.

'Het zijn fantastische mensen,' zei hij met een warme blik in zijn ogen. 'Je hebt je werk goed gedaan.'

'Nee, ze zijn gewoon wie ze zijn. Ik heb ze alleen geprobeerd te leren trouw te zijn aan zichzelf.'

'Dat zijn ze ook. En weet je, Kate heeft een punt wat betreft tatoeages als grafische kunst.' Annie rolde met haar ogen en hij lachte. Toen draaide ze zich met een warme glimlach naar hem toe.

'Dank je wel dat je bent gekomen om met ons te eten. Ik ben erg trots op ze.'

'Ze zijn een eerbetoon aan jou,' zei hij complimenteus. Ze bedankte hem, en daarna ruimden ze de laatste spullen op en gingen terug naar de anderen. De jongelui stonden erop om Hints te spelen, wat ze al in geen jaren hadden gedaan. Tom was er goed in. En het was al over elven toen hij opstond om weg te gaan. Hij zei iedereen gedag en Annie bracht hem naar de deur. Hij bedankte haar opnieuw voor de gezellige avond en herinnerde haar aan haar belofte om met hem uit eten te gaan. 'Je hebt ja gezegd,' zei hij, en ze lachte.

'Het lijkt me heel leuk,' zei ze warm. Hij hoorde er helemaal bij. Ze wist nog niet of hij een date was of een gewone vriend, maar wat hij ook was, ze hadden allemaal genoten van de avond, net als hij.

'Ik bel je morgen wel om een dag af te spreken.' Daarna gaf hij haar een licht kusje op de wang en ging weg. Toen ze op haar krukken de kamer weer in kwam, zat iedereen druk te praten en naar haar te lachen.

'Als officieel hoofd van de familie,' kondigde Ted aan, 'verklaar ik hierbij dat hij is goedgekeurd. Hij is geweldig. Hij weet alles van football.'

'En het Midden-Oosten,' zei Paul.

'Hij weet ook aardig wat af van mode,' merkte Liz op, terwijl ze haar tante glimlachend aankeek.

'Ik denk dat hij jullie allemaal om zijn vinger heeft gewonden,' zei Annie lachend, 'maar ik vind hem ook aardig.'

'Je mag met hem trouwen wanneer je maar wilt,' zei Ted. 'Mijn toestemming heb je.'

'Kalm aan,' bracht Annie hem in herinnering. 'Hij is gewoon een vriend.'

'Dat is flauwekul, Annie, dat weet je best,' viel Kate haar in de rede. 'Hij kijkt naar je alsof hij je heel graag wil zoenen.'

'Nee, dat is niet waar. Hij vindt jullie gewoon allemaal aardig.'

'Wij vinden hem ook aardig,' zei Liz. Ze had zo genoten dat ze de afschuwelijke scène met Françoise en Jean-Louis van die ochtend helemaal was vergeten. Het was een ontspannen, ongecompliceerde avond geweest, die iedereen goed had gedaan. Ze hadden allemaal veel gelachen.

Daarna haalde Ted hun oude monopolyspel voor de dag, en de vier jongelui speelden door tot twee uur in de nacht. Annie ging lang voor het spel afgelopen was naar bed. Maar het was duidelijk dat de avond een groot succes was geweest. Paul had er ook helemaal bij gepast. Annie vond hem aardig, net als Tom. En wat er ook gebeurde, of niet gebeurde, ze had het gevoel dat ze goede vrienden konden worden.

Paul en Ted vertrokken toen het spel afgelopen was. Liz besloot bij Kate en Annie te blijven slapen en de twee zussen lagen uiteindelijk tot een uur of drie in Kates slaapkamer samen te kletsen. Liz vertelde aan Kate wat er met Jean-Louis was gebeurd. Liz was er niet heel erg verdrietig om, hoewel ze toegaf dat ze teleurgesteld was, zowel in hem als in zichzelf. In Jean-Louis omdat hij haar had bedrogen, en in zichzelf omdat ze weer een foute man had uitgekozen. Ze zwoer dat ze dat nooit meer zou doen, en Kate hoopte voor haar dat dat waar was.

Ted en Paul namen samen een taxi toen ze bij Annies appartement vandaan gingen, en Ted liet zich afzetten bij zijn eigen appartement. Het was te laat om Pattie te bellen, en hij had bovendien geen zin om naar haar toe te gaan. Hij had genoten van de avond met zijn familie en hun vrienden, en hij vond het fijn om voor de verandering in zijn eigen bed te slapen. Hij was nog in diepe slaap verzonken toen Pattie hem de volgende ochtend belde. Het duurde een paar minuten voor hij helemaal wakker was en weer goed kon nadenken.